گجت‌های هوشمند در گوشه و کنار خانه و حتی دستگاه‌هایی که سلامت انسان را رصد می‌کنند، ابزار‌های پیچیده‌ای هستند که بی‌سروصدا کوچک‌ترین حرکات و رفتار کاربران را تحت نظر دارند.

دستگاه‌های مختلف کاربر، خانه و خودرو‌ها طوری طراحی شده‌اند تا زندگی فرد ساده‌تر شود و فعالیت‌های روزانه به طور اتوماتیک انجام شود. برای انجام دادن این کار‌ها وسایل خانه باید به اینترنت مرتبط باشند تا با یکدیگر ارتباط برقرار کنند و داده‌ها را به اشتراک بگذارند.

هرگونه اطلاعاتی که در اینترنت به اشتراک گذاشته می‌شود در معرض خطر دسترسی هکر‌ها در هر گوشه دنیا قرار دارد و تعداد کمی از دستگاه‌های متصل به اینترنت ایمن هستند.

ابزارهایی مثل دستگاه رصد کیفیت خواب Halo Rise آمازون، گوگل نست هاب، ردیاب‌های سلامتی مانند اپل واچ، فیت بیت (متعلق به گوگل)، ایرتگ‌های اپل، اسپیکر‌های هوشمند، دوربین‌ها و کیت‌های تست دی‌ان‌ای جزو دستگاه‌هایی هستند که که امکان استفاده از آنها برای جمع‌آوری اطلاعات شخصی افراد نگرانی پژوهشگران امنیتی را برانگیخته است.

امروزه رسانه ها بر رفتار و نگرش بسیاری از مردم تأثیر می گذارند. اطلاعات می تواند پس از چند کلیک روی یک دکمه کوچک به شکلی گسترده پخش شود، خواه درست باشد، نادرست، حدس و گمان و یا در نهایت شایعات بی ارزش و یا اثرگذار.

این مسئله می تواند به طرق مختلف بر روابط افراد چه بین افراد مشهور ، افراد عادی یا بین خود افراد مشهور و عزیزانشان تأثیر بگذارد. رسانه‌ها قادراند جامعه را دستکاری، ،تحت تأثیر قرار دهند، متقاعد کنند و تحت فشار بگذارند و حتی گاهی جهان را به دو قطب «مثبت و منفی» کنترل کنند و از نظر روحی، جسمی و عاطفی بر جامعه بشری اثرگذاری چند بعدی داشته باشند.

داستان های بحث برانگیز بدون اتکا به واقعی بودن یا نبودن آن چاپ و از طریق فضای مجازی انتشار پیدا می کند. عموم مردم “قرار است” هر چیزی را که به آنها گفته می شود باور کنند وهرگز قادربه زیر سوال بردن آن ندارند.

رسانه‌های خبری از تکنیک‌های مختلفی برای جلب نظر و اقناع مخاطب استفاده می‌کنند. برخی از این تکنیک‌ها عبارتند از:

١.احساسات‌گرایی (Emotional Appeal): استفاده از تصاویر یا زبان احساسی برای تأثیرگذاری عاطفی. مثال: انتشار تصاویر دلخراش برای جلب همدردی.

٢.منبع معتبر (Authority): استناد به افراد یا سازمان‌های معتبر برای تقویت پیام. مثال: مصاحبه با کارشناسان برجسته.

٣.تکرار پیام: ارائه مکرر یک پیام برای حک شدن در ذهن مخاطب.

۴.انتخاب گزینشی اطلاعات (Cherry-Picking): ارائه اطلاعاتی که تنها از یک دیدگاه حمایت می‌کنند.

۵.دو قطبی‌سازی: ایجاد دوگانه‌هایی مانند “ما در برابر آن‌ها” برای جهت‌دهی افکار.

۶.استفاده از آمار: بهره‌گیری از اعداد و آمار برای افزایش اعتبار خبر، حتی اگر آمارها ناقص باشند.

دانستن این تکنیک‌ها می‌تواند به شما کمک کند پیام‌های رسانه‌ای را بهتر تحلیل کنید و از تأثیرگذاری ناآگاهانه آن‌ها جلوگیری کنید.

در دنیای امروز، فضای مجازی بخش بزرگی از زندگی روزمره ما را تشکیل می‌دهد. از ارتباطات اجتماعی گرفته تا کسب‌وکار و آموزش، همگی به نوعی وابسته به فضای مجازی هستند. اما آیا تا به حال به کیفیت زیست خود در این فضا اندیشیده‌اید؟ به مناسبت روز کیفیت، بیایید به بررسی این موضوع بپردازیم و ببینیم چگونه می‌توانیم تجربه‌ای بهتر و موثرتر در فضای مجازی داشته باشیم.

منظور از کیفیت زیست در فضای مجازی چیه؟
کیفیت زیست در فضای مجازی به معنای استفاده بهینه و سالم از این فضا است. این شامل همه چیز از میزان زمانی که آنلاین می‌گذرانیم تا نوع محتوایی که مصرف می‌کنیم و چگونگی تعامل ما با دیگران در این فضا می‌شود.

تاثیر سواد رسانه‌ای بر کیفیت زیست چیه؟
سواد رسانه‌ای یکی از عوامل کلیدی در بهبود کیفیت زیست در فضای مجازی است. با داشتن سواد رسانه‌ای، می‌توانیم:
- اطلاعات درست را از نادرست تشخیص دهیم.
- از خود در برابر تهدیدات آنلاین محافظت کنیم.
- به صورت هوشمندانه‌تری از زمان خود در فضای مجازی استفاده کنیم.

کیفیت زیست در فضای مجازی با چه چالش‌هایی روبه‌روست؟
- اعتیاد به اینترنت: مصرف بیش از حد محتوای آنلاین می‌تواند به اعتیاد منجر شود و تاثیرات منفی بر زندگی روزمره بگذارد.
- اطلاعات نادرست و جعلی: با رشد فضای مجازی، میزان اطلاعات نادرست و جعلی نیز افزایش یافته که می‌تواند باعث گمراهی شود.
- حریم خصوصی و امنیت: حفظ حریم خصوصی و امنیت اطلاعات شخصی در فضای مجازی یکی از چالش‌های اساسی است.

چه‌راهکارهایی برای بهبود کیفیت استفاده از فضای مجازی و رسانه‌ها وجود داره؟
- زمان‌بندی مصرف: تعیین زمان مشخص برای استفاده از فضای مجازی و پیروی از آن می‌تواند به کاهش وابستگی و اعتیاد کمک کند.
- محتوای باکیفیت: دنبال کردن منابع معتبر و محتوای باکیفیت می‌تواند به ارتقاء دانش و اطلاعات ما کمک کند.
- آموزش سواد رسانه‌ای: افزایش آگاهی و آموزش‌های مرتبط با سواد رسانه‌ای به ما کمک می‌کند تا بهترین استفاده را از فضای مجازی داشته باشیم.
- حفظ حریم خصوصی: استفاده از ابزارها و تنظیمات حریم خصوصی می‌تواند به حفظ امنیت اطلاعات شخصی کمک کند.
- تعامل مثبت: تقویت تعاملات مثبت و سازنده با دیگران در فضای مجازی می‌تواند به افزایش کیفیت زیست در این فضا کمک کند.

به یاد داشته باشیم که فضای مجازی می‌تواند به مکانی امن، مفید و الهام‌بخش تبدیل شود اگر همه ما به کیفیت زیست خود در این فضا اهمیت بدهیم و از راهکارهای موثر استفاده کنیم.

اصطلاح FOMO یا Fear of Missing Out یعنی ترس از دست دادن، ترس از نبودن در شبکه‌ها به این مفهوم که فرد گمان می‌کند اگر دائما متصل و آنلاین نباشند از همه چیز عقب می‌افتد.
افرادی که با این اختلال روبرو هستند، به شدت نگران این هستند که ممکن است چیزی را از دست بدهند و این باعث اضطراب و تنش در آنها می‌شود. برای مدیریت فومو، می‌توان از روش‌های روان‌شناختی مانند روش‌های تمرینِ توجه و مدیتیشن استفاده کرد. همچنین بهبود مهارت‌های ارتباطی و توانایی‌های اجتماعی می‌تواند به کاهش نشانه‌های این اختلال کمک کند.
در رسانه‌ها، اصطلاح فومو به معنی استفاده از روش‌هایی است که افراد را به احساس ترس برای از دست دادن خبرها، اتفاقات و محتواهای مهم دچار می‌کند. به عنوان مثال، برخی وب‌سایت‌ها، شبکه‌های اجتماعی و برنامه‌های خبری از عناوین تحریک‌آمیز، تصاویر جذاب و پیام‌های فوری استفاده می‌کنند تا باعث شوند افراد حس از دست دادن اخبار روز را تجربه کنند.
از این روش برای جذب ترافیک مصرف بیشتر و افزایش توجه مخاطبین استفاده می‌شود.

در زندگی مجازی، سابقه‌ی آدم‌ها مثل گل‌ولای مرداب به دست و پایشان می‌چسبد و با هر گامی که در زندگی به جلو برمی‌دارند آن‌ها را بیشتر به عمقِ «باتلاقِ گذشته» فرو می‌کشد.

در حالت طبیعی، آدم‌ها در مسیر رشد بارها و بارها پوست‌اندازی می‌کنند؛ از پیله‌های سست و چروکیده بیرون می‌آیند و فارغ از آنچه در گذشته بوده‌اند، پوسته‌ای جدید برای خود می‌سازند.

اما خصلت نافراموشی فضای مجازی، همه‌ی پیله‌ها و پوسته‌های قدیمی آدم‌ها را به هم گره می‌زند و امکان فرار از آنرا دشوار می‌کند. از بعد اجتماعی هم اگر قرار باشد همه افراد با اشتباهاتی که در گذشته انجام داده‌اند شناخته شوند، دیگر «فرار از گذشته» و پیشرفت و تغییر در آینده بسیار دشوار می‌شود.

این دقیقاً همان چالشی است که همه افراد و به طور خاص‌تر کودکان و نوجوانان، در دنیای نافراموش مجازی با آن‌روبه رو هستند: «سایه سنگین گذشته مجازی بر آینده حقیقی».