توییت قابل تامل و مهم محمد بن سلمان پادشاه عربستان به فارسی

پایان فوری حملات اسراییل به لبنان و فلسطین و احترام به حاکمیت جمهوری اسلامی ایران

متاسفانه در فضای مجازی چیزهایی میبینم و میخوانم که حیرت آورست.

بلاگرهای لوده با نگرش های سیاسی در حال ناسزاگویی و تمسخر هستند که چرا شما خوشی مردم را نمیتوانید ببینید؟!

ازین شگفت آورتر حتی درون دولت و حوزه اطلاع رسانی آن همین جمله هم تکرار می شود که گروهی شادی و امید را در مردم دیده اند و حسادت میکنند؟!

مضحک است…نیست؟!

اینکه من به عنوان یک جریان سیاسی بیش از ۳۰ سال تمام امکانات دولتی در اختیارم باشد،‌در مذاکرات فریب بخورم،‌ بعد که قرارست به قدرت برسم مجددا همه چیز را تلخ و جامعه را سیاه و افسرده نشان دهم و نامش را حقیقت گویی بنامم و با همین حربه به قدرت برسم و در نهایت در مدت کوتاهی با جریانی فریبنده بنام ارتباط با جهان،‌شادی کاذب به افکارعمومی تزریق کنم.

مضحک نیست؟!

حقیقت همان است که رهبری تبیین فرمودند:

نه خوشبینی زیاد نه بدبینی زیاد …

مدیریت نیاز در فضای مجازی بر عهده ی خود فرد است.

نیازهای همسران و فرزندان و والدین متفاوت است و هر کدام باید مطابق با نیاز خود از رسانه ها استفاده کنند.

هر یک از ما سلیقه ها و علایقی داریم و بر اساس آن برخی از محتواها را دوست داریم. یک نفر ممکن است به محتوای فنی علاقه مند باشد. و یک نفر به محتوای علمی محض این علاقه مندی ها جزو ویژگی های شخصی هر فردی است.

اما در هنگام استفاده از ابزار رسانه این مهم است که:« من مدیریت نیاز داشته باشم. »

 شاید برای شما نیز اتفاق افتاده باشد که مثلا برای دریافت مطلبی در مورد یک داستان تاریخی اقدام به جستجو کرده اید؛ اما در پایان در حال تماشای ویدئوی آموزش آشپزی بدون استفاده از فر هستید…!!

پس مهم این است که بیاموزیم: «من در این زمان به این محتوای خاص نیاز دارم پس فقط به جست و جوی همین بپردازم و فقط گزینه های مربوط به همین مطلب را بررسی کنم…»

فضای‌مجازی و هر دستاورد دیگری در غرب، بی‌شک وفادار به سنّت فکری و معرفتی خاستگاه خود خواهد بود؛ از این روست که شیوه زیست و تعامل و مراودات انسانی در فضای‌مجازی بازتابی از اندیشه‌های غرب مدرن است.

بازتابی از تعریفی که غرب مدرن از انسان و حیات انسانی عرضه می‌دارد؛ تعریفی که در تقابلی شدید با تعریف ما از انسان کامل قرار دارد. انسانی که در تفکر اسلامی تعریف می‌شود اصالت و شرفش را از نسبتش با بندگی خداوند کسب می‌کند و در اومانیسم غربی با انقطاع از خدا!

‌‌‌‌

زندگی روزانۀ ما با اینترنت عجین شده و نه‌تنها وسایل ارتباطی در روابط انسانی ما جایگاه مهمی پیدا کرده است بلکه ارتباط بین انسان و اشیا هم به‌وسیلۀ اینترنت مدیریت می‌شود. اتومبیل‌های تسلای برقی، ماهواره‌های استارلینک و دستورالعمل‌هایی که برای دستگاه‌های الکترونیک در خانه صادر می‌شود؛ خانۀ هوشمند و دیجیتال، حکایت زندگی روزمرۀ امروز ماست که امروز دیگر با صحنۀ طنز و درام و تراژدی زندگی ما درآمیخته است.

به این بیندیشیم که هر دستگاه متصل به اینترنت اشیا، از دستورالعملی پیروی می‌کند که ما نقشی در برنامه‌ریزی آن نداشته‌ایم؛ اکنون ما هستیم و دنیایی از پروتکل‌هایی که نمی‌شناسیم و پروتکل‌های فنی که انسان را نمی‌شناسند.

‌‌