انیمیشن ها در تربیت نسل بعد یک کشور تاثیر دارند.حال به شخصیت اصلی های انیمیشن ها دقت کنید تا ببینید با چه حجم عظیمی از ترویج تک فرزندی مواجه هستیم.

لوکا، دنیای عجیب، رامبل، من نفرت انگیز، روح، هوم، قرمز شدن، دنیای عجیب، فردیناند، رایا و آخرین اژدها، عصریخبندان، ران خراب شده، ترول ها، اژدهای آرزو، هتل ترانسیلوانیا، پاکوچولو، پارک عجایب، پاگنده، خانه هیولا، موآنا، نام تو، لوراکس، شیرشاه، گیسوکمند و…
▫️

چه انتظاری از نسلی که با این آثار فرهنگی بزرگ شده می رود؟ آیا تمایلی به فرزندآوری خواهند داشت؟

عیسی زارع‌پور، وزیر ارتباطات و فناوری اطلاعات تعیین سطح دسترسی اینترنت طبقاتی را مساله‌ای مربوط به تیم‌ها، شرکت‌ها» و کمیته فیلترینگ دانست و وزارت ارتباطات را مجری این پروژه معرفی کرد. او با وجود تاکید بر اینکه در کمیته فیلترینگ تنها یک رای از ۱۳ را دارد از رایزنی این وزارتخانه برای رفع فیلتر ۳۰۰ پلتفرم و بازی سخن گفت.

او در این باره به نقل از کارنگ گفته است: «همه دارند ارائه اینترنت ویژه را دنبال می‌کنند که بالاخره جای ویژه برای فعالان که اینترنت پرسرعت و زیرساخت ارتباطی قوی نیاز دارند را فراهم کند. سطح دسترسی هم دست من نیست باید شرکت‌ها و تیم‌ها بروند با کمیته تعیین مصادیق چانه‌هاشان را بزنند. ما در اینجا مجری هستیم، اگر کمیته همراهی کند با آنها و توافق کنند ما هم مشکلی نداریم. متولی فیلتر و رفع فیلتر ما نیستیم، کارگروه است.»

افرادی که در کارنامه و در زندگی خود فعالیت سیاسی از هر نوعی رسمی و غیر رسمی، داخلی و خارجی نداشته‌اند و برنامه؛ هدف، ایدئولوژی و استراتژی مشخصی ندارند حتی در قالب ائتلاف و اپوزیسیون نمی‌توان از آن‌ها یاد کرد چرا که فاقد چنین درک و صلاحیتی هستند.

آنچه طی روز‌های گذشته تحت عنوان از هم پاشیدن و انحلال اپوزیسیون خارج‌نشین عنوان شده است از چند جهت جای نقد و بررسی دارد به این خاطر که واقعیت این است که حکومت ایران اپوزیسیونی ندارد که عده‌ای خود را رهبر اپوزیسیون بنامند!

آنچه در مورد جمع شدن افرادی، چون رضا پهلوي، مصی علینژاد، حامد اسماعیلیون یا نازنین بنیادی به عنوان اپوزیسیون در رسانه‌ها مطرح شد بیشتر با طراحی رژیم صهیونیستی، انگلیس، آمریکا و با حمایت‌های مالی سعودی‌ها شکل گرفت و رسانه‌های فارسی‌زبان معاند و غربی به این جمع رنگ سیاسی می‌دهند و از آن به نفع خود بهره‌برداری می‌کنند در حالی که این افراد بیشتر دلقک‌های سیاسی هستند شبیه پسماند‌های رژیم پهلوی به ویژه پسر محمدرضا پهلوی که درک درستی از مسائل پیرامون خود ندارد چه برسد به مسائل سیاسی.

افرادی مثل نازنین بنیادی نیز که حتی قدرت تکلم و نوشتن درست فارسی را هم ندارند یا فردی مثل آقای اسماعیلیون که مدعی است، چون خانواده‌اش را در سقوط هواپیما از دست داده می‌تواند رهبر و فعال سیاسی و یا یک مجموعه سیاسی باشد به لحاظ سیاسی محلی از اعراب ندارند، به این دلیل که کمترین کنشگری در عرصه سیاسی نداشته و ندارند، ضمن اینکه قدرت تحلیل نیز ندارند لذا این افراد نمی‌توانند در جایگاه رهبری یک حرکت اجتماعی هم باشند چه برسد به فعالیت‌های سیاسی، پس ائتلاف آن‌ها از پایه مضحک و خنده‌دار است.

افرادی که در کارنامه و در زندگی خود فعالیت سیاسی از هر نوعی رسمی و غیر رسمی، داخلی و خارجی نداشته‌اند و برنامه؛ هدف، ایدئولوژی و استراتژی مشخصی ندارند حتی در قالب ائتلاف و اپوزیسیون نمی‌توان از آن‌ها یاد کرد چرا که فاقد چنین درک و صلاحیتی هستند، ضمن اینکه اکثر این افراد فاقد سواد سیاسی هستند و هیچکدام استراتژیست و تئوریسین نیستند تا بتوانند حرکتی را مدیریت و برنامه‌ریزی کنند چه برسد به اینکه در نقش اپوزیسیون ظاهر شوند.

شخصی که خود را مصی علی‌نژاد می‌نامد یکی از خبرنگاران درجه سه بود که با کمک اصلاح‌طلبان کار می‌کرد و شاغل شده بود. وی کمترین صلاحیتی برای قرار گرفتن در جایگاه یک فعال سیاسی هم ندارد چه برسد به رهبری اپوزیسیون.

مساله حائز اهمیت این است که خانم علینژاد مجری برنامه‌های سازمان اطلاعاتی رژیم صهیونیستی است مثل مبارزه با حجاب اسلامی، در حالی که مردم ایران چهارده قرن است که فرهنگ اسلامی را پذیرفته و با ایمان کامل اجرا می‌کنند، حجاب نیز بخشی از فرهنگ اسلامی است. مساله مهم این است که این افراد مشکلات مردم را فریاد نمی‌زنند بلکه خواسته‌های دشمن را اجرا می‌کنند و بازتاب می‌دهند.

افرادی که جز آسیب رساندن به مردم برنامه‌ای ندارند، شبیه به فعالیت‌هایی که در شش ماه گذشته آسیب زیادی به مردم وارد کرد و کمترین خیر و برکتی برای مردم به دنبال نداشت. افرادی که خود را حامی مردم می‌نامند هرگز مشکلات واقعی مردم را مطرح نمی‌کنند بلکه در هر مساله‌ای که در ایران رخ می‌دهد به نفع مسائل مورد نظر خود سوار بر موج مسائل می‌شوند و از آبِ گل‌آلود به نفع خود ماهی می‌گیرند.

قطع به یقین این افراد به معنای واقعی کلمه صلاحیت ایرانی بودن هم ندارند چه برسد به اینکه به نام مردم ایران صحبت کنند. گروه‌هایی مثل منافقین خلق که هجده هزار ایرانی را به صورت مستقیم کشته‌اند و دست آن‌ها به خون مردم آغشته است حتی نباید ایرانی خوانده شوند.

حکومت ایران اپوزیسیونی ندارد بلکه ائتلاف تشکیل شده از سوی افرادی مثل حامد اسماعیلیون یا خانم علینژاد یا رضا پهلوی و نازنین بنیادی ائتلافی برای برخورداری مادی بیشتر آن‌ها بوده است چرا که در هیچکدام از صحبت‌های این افراد از مشکلات مردم و آثار تحریم‌ها و فشاری که به بیماران ایرانی و سفره‌های خانوار‌ها وارد شده خبری نیست در حالی که افرادی که از آن‌ها به عنوان اپوزیسیون یاد می‌شود چه بسا پسماند‌های رژیم پهلوی، بهایی‌ها، مصی علی‌نژاد و سایرین و منافقین خشنود از تحریم ایران هستند و تلاش می‌کنند تحریم‌های که به مردم آسیب می‌رساند را افزایش دهند.

افرادی که حتی صلاحیت انسانی برای سخن گفتن از یک ملت به ویژه ملت ایران را ندارند. اشخاصی که به عنوان اپوزیسیون خود را در رسانه‌ها معرفی می‌کنند اصلا اپوزیسیون نبودند که در آن‌ها تغیبری ایجاد شود بلکه آن‌ها مشتی دلقک رسانه‌ای هستند که بیشتر برای مطرح کردن خود آمده‌اند نه چیز دیگری!

مرد عنکبوتی قهرمانی افسانه‌ای است که پیش از حضورش در عرصه‌ی سینما، نخست در سال ۱۹۶۲م، توسط پدیدآورنده‌ی اصلی‌ترین شخصیت‌های کمیک در جهان و بازیگر، تهیه‌کننده و نویسنده یهودی آمریکا، یعنی استن لی (Stanley Martin Lieber) به‌وجود آمد و توسط استیو دیتکو (Steve Ditko) طراحی و با سرمایه‌ی شرکت جهان‌گستر مارول (Marvel Comics) و در قالب مجله و کتاب کمیک (Comic book) به جهانیان عرضه گردید.

مرد عنکبوتی در واقعیت پنهان خود در تعارضی آشکار با دین حَق و این فرموده‌ی خداوند متعال در قرآن کریم که می‌فرماید: مَثَلُ الَذینَ اتَّخذوا مِنْ دونِ اللّهِ اولیاءَ کمَثلِ العنکبوتِ اتَّخَذَتْ بیتاً وَ اِنَّ أَوْهَنَ البیوتِ لبیتُ العنکبوتِ (عنکبوت : ۴۱) سعی می‌کند تا تنها با کمک نیش یک عنکبوت، اسطوره‌ای شکست‌ناپذیر خلق نماید که فقط با اتکا به قدرت انسانی خود با بدی‌ها به مبارزه برخاسته! و بدین‌ترتیب مخاطبان خود را به چنان شگفت‌زدگی بصری می‌رساند که آرزوی دوستی و محبت با او را در دل می‌پرورانند.

واقعیت پنهان مرد عنکبوتی شاید برای بسیاری مشخص نباشد و تا به آینده نیز هیچ‌گاه ستیز مستقیم او با دین حَق برای بسیاری از مخاطبان معلوم نگردد؛ اما آن‌چه که بدون هیچ تردیدی برای هر مخاطبی قابل فهم و درک می‌باشد، حضور مرد عنکبوتی به‌عنوان شخصیتی لیبرال و بر بستر تفکر سکولاریسم است که به‌نوعی ویژه از ماهیت قُدسی قانون و قراردادهای اجتماعی در جامعه‌ی پیرامونی خود دفاع می‌نماید.

سخن در باب سکولاریسم بسیار است، اما آن‌چه که اهمیت دارد، فهم این نکته است که تفکر سکولار به‌عنوان مروّج دینی بَشرمحور در قالب لیبرالیسم، به‌گونه‌ای تنظیم شده که از قابلیت جذب تمامی تفکرات مختلف خدامحور برخوردار باشد و حضور تمامی ادیان را در حوزه‌ی روابط فردی هریک از انسان‌ها محترم بشمارد. این دین بشری تنها تفکر متعارض خود را دین حق می‌داند که ادعای پاسخ‌گویی به تمامی نیازهای بشری را داشته و برنامه‌ای برای رهیافت انسان به سعادت در دنیا و آخرت ارائه می‌دهد.

به این ترتیب، تنها تعارض سکولاریسم با سایر ادیان در نفی دین حق و تقابل مستقیم با آن است که در این مسیر و در گام نخست، سکولارها با ارائه‌ی ذهنیتی متحجرانه از این دین، سعی می‌نمایند تا مشروعیت حضور اجتماعی و موجّه بودن اظهار نظر کتاب آسمانی مبتنی بر دین حق را به عصر سنّت (Tradition) محدود نموده و با یادآوری تکامل انسان، تجدد یا مدرنیسم (Modernism) را سرآغاز فصل جدیدی معرفی سازند که لازم است در آن تبیین مناسبات شهروندی به‌گونه‌ای بشری و منطبق با نیازهای جدید انسان مدرن، مورد بازبینی قرار گرفته و در این مسیر، شعار فریبنده‌ی جدایی دین از سیاست، برای تببین نحوه‌ی کنار کذاشتن دین حَق و اتخاذ روش برآمده از دین لیرالیسم، در جهت اداره‌ی بهتر امور دولت‌ها و حکومت‌ها فریاد زده می‌شود.

 در یک سال گذشته امریکا استفاده از تیک‌تاک را در دستگاه‌های دولتی ممنوع کرده است و به تبع آن بسیاری از متحدان و شرکای امریکا از جمله کمیسیون اروپا، فرانسه، انگلیس، بلژیک، کانادا و استرالیا نیز استفاده از تیک‌تاک را در دستگاه‌های دولتی منع کردند.

 تلاش‌های امریکا برای فشار بر تیک‌تاک ابعاد دیگری نیز پیدا کرده به طوری که لایحه قانون «بازدارندگی از دشمنان فناورانه امریکا» یا قانون دیتا (HR ۱۱۵۳) وزارت خزانه‌داری امریکا را ملزم می‌کند تا شهروندانی را که اطلاعات شخصی حساسی را به نهادهای تحت مالکیت یا تحت نفوذ چین منتقل کنند جریمه کرده و تراکنش‌های مالی آنها را مسدود کند.
 

این قانون همچنین قوه مجریه را ملزم می‌کند هرگونه فعالیت فناوری‌های اطلاعاتی و ارتباطاتی که توسط شرکت‌های متعلق به «دشمنان خارجی» امریکا کنترل می‌شوند، در صورتی که وزارت بازرگانی آن را برای امنیت ملی خطرناک ببیند، محدود و مجازات‌های سختی را از جمله حداکثر ۲۰سال حبس یا یک میلیون دلار جریمه تعیین می‌کند.

 از آگوست ۲۰۲۰ که ترامپ در یک فرمان اجرایی خواستار اقدام تهاجمی علیه شبکه‌های اجتماعی چینی از جمله تیک‌تاک و وی‌چت شد، تلاش‌ها برای محدود کردن نرم‌افزارهای چینی در امریکا و متحدانش به طور آشکار آغاز شده است. از آن زمان مقامات امریکایی تلاش دارند با برشمردن آسیب‌های این برنامه، آن را تهدیدی علیه امنیت ملی امریکا نشان دهند.

اگر باور داشته باشیم که ذهن کودکانمان با چه سرعت و دقتی از عناصر موجود در محیط زندگی­شان رنگ می­‌گیرند، ممکن است به گونه­‌ای دیگر به این موجودات لطیف و آنچه که به عنوان وسائل سرگرمی آنها معرفی شده­‌اند، نگاه کنیم.

 هم‌اکنون وجود ماهواره­‌ها در خانواده­‌ها معضلی شده است، به هر کجا که بروی وجود دارد و این مسأله تربیت فرزندان را با مشکل روبرو ساخته است.

 گشتی در کانال­‌های ماهواره­‌ای جدا از برنامه­‌های مستهجن آن نشان می­‌دهد که برنامه­‌های ویژه‌ی کودکان در این شبکه­‌های ماهواره­ ای روزبه روز در حال افزایش است و حتی برخی برنامه­‌های بزرگسالان بطور عمد بصورت انیمیشن و فانتزی ساخته می­‌شود تا کودکان را نیز همراه خود کنند.

جالب این است که برنامه­‌های ویژه‌ی کودکان به مراتب حرفه­‌ای­‌تر ساخته شده ، برنامه­‌هایی که میلیاردها دلار صرف ساخته شدن آنها شده و حتی کانال‌هایی با فرکانس­‌های بسیار قوی هم برای آنها در نظر گرفته می­‌شود.

 سئوال اینجاست آیا این هزینه­‌ها از سر دلسوزی است؟

آیا تا به حال دقت کرده­‌اید که محتوای این کارتون­‌ها چیست؟

آیا کودکی که همراه پدر و مادرش سریال‌های ماهواره‌ای را می‌بیند، گاهی با نقش دختران و پسران هم سن و سال خودش هم‌زاد ‌پنداری نمی‌کند؟

آیا رفتارهای پدر و مادر خود را با پدر و مادر کودکانی که در سریال‌های ماهواره می‌بیند، مقایسه نمی کند؟

 آیا تسخیر ذهن نوجوان توسط رسانه‌ها و ایجاد اعتیاد به دیدن برنامه­‌های آن، بی­‌رغبتی نسبت به فعالیت­‌های اجتماعی،
کم شدن علاقه به مطالعه کتاب­‌های مفید و موثر به علت اعتیاد به دیدن صحنه­‌های مستهجن که نفس تشنه ی آن است،
بلوغ زودرس و دچار شدن به انواع بیماری­‌های روحی و جسمی، گرفتن فرصت اندیشیدن از آنها که همه‌ی این امور به طرز شگفت­‌آوری توسط متفکران این رسانه‌­ها برنامه­‌ریزی شده است، کافی نیست؟!

 کودکان در سنین 3 تا 5 سالگی فقط بیننده هستند و قدرت تشخیص میان خوب و بد را ندارند و هر آنچه برای او به نمایش بگذاریم می­‌بیند و به عنوان یک حرکت پسندیده می­‌پذیرد. آن­ها قدرت تفکیک خوب، بد و یا افسانه بودن را ندارند و این باعث می‌شود تا ارزش­های آنها در دنیای واقعی تغییر کند.

 حقیقتا ما به عنوان والدین چه برنامه­‌ای برای استفاده‌ی صحیح خود و کودکان‌مان از این امکانات داریم… ؟!