آیا آشوب‌های بی سر که از جوکرهای عراقی و تهران تا فرانسه را درگیر کرده معنایی خاص دارد؟

یک نسل که درکی از قانون ندارد در حال تربیت شدن است

درسی که غرب دارد از رخدادهای اخیر می‌گیرد: بازگشت به خانواده …

اگر صحبت های روز گذشته ی وزیر دادگستری فرانسه را شنیده باشید تصور می کنید که فردی از یک حکومت مذهبی شیعه که قبل از مصاحبه رساله‌ی حقوق امام سجاد(ع) را یک دور کامل خوانده و مبتنی بر آن منطق خود را چیده است در مقابل دوربین قرار گرفته است.

وزیر دادگستری فرانسه در این مصاحبه تاکید می کند که پدر و مادر نسبت به فرزندان حقوقی دارند اما در عین حال او البته از این مسئله به این شکل به نفع حاکمیت بهره برداری می کند: والدین کودکانی که در اعتراضات شرکت کنند ۳۰ هزار یورو جریمه می‌شوند، زندان هم تا دو سال میتواند در انتظار آنها باشد.

دیگر مقامات کشورهای اروپایی نیز در ماه های اخیر در اظهاراتی مشابه درباره ضرورت وضع قوانینی سخن گفته اند که بتواند خانواده را به عنوان یک اهرم فشار روی سر شهروندان قرار دهد بلکه آنها قبل از قرار گرفتن در برابر پلیس و حاکمیت از طریق خانواده کنترل شوند.

غربی ها پس از یک دوره رها سازی کامل جامعه و عبور از خانواده به این جمع بندی رسیده اند که فروپاشی خانواده چندان هم به نفعشان نبوده و باز تعریف نقش خانواده ضروری به نظر میرسد.

اینکه غرب پس از این همه تمرکز بر مسئله آزادی بدون حد و مرز حالا دوباره دور زده و به سمتی آمده که تمدن ما سالیان سال به آن متعهد بوده است؛ نشان میدهد مسیری که ما در این سال‌ها پیموده ایم در حالی که غرب با ابزارهای سنگین رسانه ای کوشیده ما را نسبت به آن مردد کند صد در صد دقیق و درست بوده و از طرفی تمدن برهنه نیز دریافته که چاره ای جز عقب گرد به سمت آن ندارد.

 هر چند آنها از نگاه حفظ پایه های حکومتشان به این مهم برگشته اند، اما همین که فهمیده اند چنین عقب گردی ضروری است جای تامل داد.

قطعا و یقینا از زوایای مختلف میتوان مسئله‌ی فرانسه و آشوب‌های این کشور را مورد بررسی قرار اما قطعا یکی از زوایا میتواند آنچه خواهیم گفت باشد:

وقتی رئیس جمهور فرانسه و وزیر دادگستری و مقامات این کشور فضای مجازی را متهم اصلی معرفی میکنند، در واقع فارغ از تحریکات صورت گرفته در این فضا، غرب دارد به این پی میبرد که آزادی بی مرزی که به ویژه از طریق فضای مجازی در این سال‌های اخیر به سراسر عالم پمپاژ شده به شکل گیری نسلی کمک کرده که این نسل متاثر از زندگی در فضای فانتزی مجازی، تعریف از قوانین جامعه ی حقیقی (چه ایران چه فرانسه) نداشته و این مسئله که رعایت قوانین این جوامع ضرورت دارد را درک نمی کند.

 اگر این مسئله امروز از سوی رهبران جوامع، نخبگان و شهروندان درک نشده و برایش چاره ای نشود، در نسل های بعدی شاهد انسان هایی خواهیم بود که اگرچه در جامعه بین هم وطنان خود زندگی میکنند و در دستگاه‌های آموزشی کشورها تحصیل می کنند، اما هرگز درک درستی از یک زندگی اجتماعی نداشته و همه چیز را مبتنی بر قانون گریزی درک میکنند.

مسئله ای که دیروز وقتی دامن ایران را گرفت، فرانسه با گستاخی تمام از آن حمایت کرده و تصور نمی کرد که روزی به ایستگاه پاریس برسد.

 جوکرها در عراق ، آشوب‌های تایوان، ناآرامی تهران، رخدادهای فرانسه و … نشان میدهد که نسلی تریبت شده در مجازی در هر کشور وجود دارد که مستعد آشوب است.

گاه مانند ایران، کسانی در همان بستر مجازی رویش سوار می شوند و گاه در جایی دیگر خودش را طوری دیگر نشان میدهد.