یکی از تاکتیک های جنگ روانی دشمنان یک جامعه در جنگ نرم، تولید و پخش شایعه است که میزان زودباوری آن جامعه را در طراحی نقشه های اصلی، نشان می دهد.

در این میان، نقش مردم در باور و انتشار شایعه بسیار مهم است و بر این اساس می توان مردم را به چند گروه تقسیم کرد:
۱- مردمی که نه شایعه را باور می کنند و نه در پخش آن تأثیر گذار هستند.
۲- مردمی که نه تنها باور نمی کنند، بلکه با آن برخورد می کنند.
۳- مردمی که فقط باور می کنند و نقشی در پخش آن ندارند.
۴- افرادی که هم باور می کنند و هم نقش بسزایی در پخش آن دارند.
۵- افرادی که نه تنها باور و پخش می کنند، بلکه به محتوای آن اضافه می کنند.

 مدت اعتبار شایعه

مدت زمان اعتبار شایعه بستگی به موضوع و محتوای آن دارد، بعضی از شایعات مدت اعتبار آنها محدود به زمان خاص است و پس از آن دیگر کارساز نیست، مثلاً زمان انتخابات ریاست جمهوری و… بعضی مدت اعتبار مشخص ندارند و ممکن از به طور پیوسته ایجاد و منتشر شوند، مثل وضع تحریم ها و یا گرانی اجناس و … معمولاً شایعات، در شرایط حساس یک جامعه منتشر می شوند تا احساسات و هیجانات مردم آن جامعه را برانگیخته کند و یا احساسات عمومی یک جامعه را جهت ایجاد آشوب، بیشتر تحریک کند.

مقدار تأثیر گذاری و نفوذ شایعه در یک جامعه تابع دو مورد اساسی است:
۱- ابهام در موضوع
۲- میزان اهمیت موضوع

هر چقدر مقدار اهمیت موضوع، بیشتر باشد، مقدار تأثیر گذاری و نفوذ در افکار عمومی آن نیز بیشتر خواهد بود.همینطور، افزایش ابهام در یک موضوع، مقدار تأثیر گذاری و نفوذ آن را در بین افراد یک جامعه بیشتر خواهد کرد.

در نخستین سال‌های استفاده‌ی گسترده از اینترنت بسیاری فکر می‌کردند که آدم‌ها هرچه بیشتر با یکدیگر ارتباط برقرار کنند، مهربان‌تر و آگاه‌تر می‌شوند و دنیا جای پرصلح و صفاتری خواهد شد.

اکنون در سال ۲۰۲۳ این باور کمی ساده‌لوحانه به نظر می‌رسد. حالا به‌خوبی می‌دانیم که اینترنت انسان‌ها را به هم وصل می‌کند، اما لزوماً همدلی پدید نمی‌آورد. به‌قول ایان لزلی، روزنامه‌نگار و نویسنده‌ی بریتانیایی: «اینترنت، در بدترین حالت، مثل دستگاه عظیم تولید نفرت متقابل می‌ماند.»

در وهله‌ی نخست، مشکل از جذاب‌بودن مخالفت نشئت می‌گیرد. به‌قول پل گراهام، کارآفرین سیلیکون‌ولی: «مخالفت‌ بیش از موافقت‌ مردم را به هیجان می‌آورد.» آدم‌ها در هنگام مخالفت حرف‌های بیشتری برای گفتن دارند و البته در قیاس با موافقت، به‌سرعت برانگیخته می‌شوند. در نتیجه، مطالب یا نظرات ستیزه‌ جویانه بیشتر لایک می‌خورند و بازتوییت می‌شوند.

مشکل اما از آنجا آغاز می‌شود که نظر مخالف را به هویت خود یا دیگران گره بزنیم. در این صورت، به‌جای آنکه ذهن خود را برای فهم دیدگاه دیگران آماده کنیم، از آن سپری می‌سازیم و بر دفاع از خویشتن تمرکز می‌کنیم. […]

مشکل دیگر ــ و از نظر ما، مهم‌ترین آفت ــ از پرورش نوعی نخوت شناختی در شبکه‌ها‌ی اجتماعی سرچشمه می‌گیرد. شواهد نشان می‌دهد که شیوه‌ی پاداش‌دهی اینترنت به‌گونه‌ای است که افراد برآورد نادرستی از میزان دانایی خود دارند و آن را به‌گونه‌ای کاذب دست ‌بالا می‌گیرند.

زیست‌محیط اینترنت با پاداش‌دادن به اتاق‌های پژواک و محیط‌های هم‌نظر و خودکامروا و تخریب روحیه‌ی پرسشگری و جست‌وجوی مجدانه‌ی حقیقت خصلتِ گشودگی به نظرات مخالف را از بین می‌برد.

به‌ عبارت‌ دیگر، اینترنت بر نخوت شناختی ما دامن می‌زند و خیال می‌کنیم بیش از آنچه می‌دانیم دانا هستیم. فیدها و الگوریتم‌های جهتمند شبکه‌ها‌ی اجتماعی ما را به درون اتاق‌های پژواکی می‌راند که در آن برای نظرات ما هورا می‌کشند و نظرات مخالف را دست می‌اندازند. جماعت دست‌چین‌شده‌ی خودمان ما را، که از چالش‌های جدی در امان مانده‌ایم، تشویق می‌کنند. بدین‌ ترتیب، کم‌کم توانایی‌مان برای خودارزیابی دقیق را از دست می‌دهیم و به‌تدریج خودمان را بسیار بیش از آنچه واقعاً هستیم آگاه می‌دانیم.

 اما فروتنی فکری چیست؟

ابتدا باید میان فروتنی، به‌طور عام، و فروتنی فکری، به‌طور خاص، فرق بگذاریم. درحالی‌که فروتنی، در معنای عمومی و اخلاقیِ خود، به نگرش انسان در مورد کاستی‌های خویش در «تمام حوزه‌ها» بازمی‌گردد، فروتنیِ فکری عمدتاً به «محدودیت‌های شناختی» راجع می‌شود.

فروتنی فکری، به‌طور ساده و خلاصه، عبارت است از پذیرش محدودیت‌های فکریِ خودمان. بدیهی است که فروتنی فکری در این معنا ریشه‌ای دیرینه دارد و تبار آن به جهل سقراطی یا «دانم که ندانم» بازمی‌گردد. بااین‌حال، فروتنی فکری، در مقام حوزه‌‌ای مستقل و متمرکز از پژوهش‌های انسانی، مفهومی نو و مدرن به شمار می‌‌آید که در دهه‌های اخیر در مطالعات میان‌رشته‌ای بسط و گسترش یافته است. فروتنی فکری مفهومی چندوجهی است و براساس مدل‌های گوناگون تعاریفی متفاوت دارد.

با این وصف، می‌توان برخی از مؤلفه‌هایی را برشمرد که پژوهشگران کمابیش بر سر آن توافق دارند:

پذیرش اینکه باورها و نظرات ما ممکن است اشتباه باشند؛آگاهی از خودفریبیِ ذهن و قبول محدودیت‌های فکری؛ سعی در پرهیز از حالت تدافعی‌گرفتن در زمانی که نظرات‌مان به چالش کشیده می‌شوند؛ توجه به نظرات دیگران و تأمل بر شواهد تازه‌ای که ممکن است به رد باور کنونی ما بی انجامد.

طبق مطالعات انجام‌شده، کسانی که در آزمون‌های فروتنی فکری نمرات بالاتری می‌گیرند به احتمال زیاد در برابر دیدگاه‌های سیاسی و مذهبی مخالف رواداری بیشتر و تعصب کمتری از خود نشان می‌دهند و نسبت به دوستی با اعضای برون‌گروهی در پلتفرم‌های اجتماعی تمایل بیشتری بروز می‌دهند. همچنین احتمال کمتری دارد که از گروه‌های مخالف اهریمن‌سازی کنند یا به آنان انگ نادانی یا شرارت بزنند. به‌طورکلی، درحالی‌که تفکر بسته به تحقیر نظرات و استدلال‌های طرف مقابل می‌انجامد، فروتنی فکری بحث‌ها را به‌سوی گفت‌وگوهای محترمانه سوق می‌دهد.

اما چگونه می‌توانیم فروتنی فکری را در خود تقویت کنیم و آن را رواج دهیم؟

١.خالی‌کردن موقتی انبار ذهن
٢.تمرین استدلال مخالف
٣.قدم‌نهادن در آن سوی پرچین‌هایی که طی سال‌ها در پیرامون شخصیت خود ساخته‌ایم.
۴.تبدیل باور نادرست
۵.هنر توجه‌کردن به نظرات متفاوت دیگران
۶.رفتار توأم با درنگ به‌جای رفتار تکانشی

7. ابراز مخالفت در قالبی محترمانه و دوستانه.      

٨.در پی حقیقت باشیم، از زبان هرکس که خارج شود.

چرا فراگیری سواد رسانه ای مهم است؟

آموزش «سواد رسانه ای» به‌عنوان مهارتی جهت مقابله با جنگ رسانه ای است که منجر به افزایش ظرفیت تحلیل شهروندان در مواجهه با رسانه ها شده و باعث می شود تا آنان به جای آنکه تسلیم محتوای پیام های رسانه ای شوند و منفعلانه هر آنچه دریافت می کنند بپذیرند، تلاش کنند تا به‌عنوان یک مخاطب فعال معنای نهفته در پیام ها را درک و به رمزگشایی و ارزیابی پیام ها بپردازند و برخوردی فعالانه با پیام های رسانه ای داشته باشند.

اگر شهروندان یک جامعه از سواد رسانه ای کافی برخوردار نباشند، قطعا نخواهند توانست در فضای سنگین رسانه ای جهان امروز، مسائل و وقایع را به درستی تعبیر و تفسیر کنند.

بچه که بودیم فکر می‌کردیم بت‌پرست‌ها در قدیم چقدر نادان بودند که ساخته دسته خود را می‌پرستیدند !!!

امّا این روزها خیلی خوب درک می‌کنیم که پرستیدن بت فقط کار آدم‌های نادان قدیمی نیست!

امروز هم آدم‌ها با دستان خود بتهایی می‌سازند به نام سلبریتی ! البته بت‌های امروز حرف هم می‌زنند. پست می‌فرستند و توئیت می‌زنند. مصاحبه می‌کنند و هر روز ما را به عبودیت خود دعوت می‌کنند!

مطمئن باشید با هر سین کردن و لایک ما زیر پستشان ، بیشتر تشویق میشوند به جلوه‌گری و اباهه‌گری و هزاران هزار گناه دیگر و در هر گناهی که می‌کنند ما هم شریک‌ هستیم …‼️

بنا بر کلام امام جواد علیه‌السلام که فرمودند :

هر كس به گوينده‌ای گوش سپارد ، در حقيقت او را پرستيده ، اگر آن گوينده از خدا گويد پس خدا را پرستيده و اگر از شيطان گويد پس شيطان را پرستيده است!

 توهین در فضای مجازی چه چیزی به ما اضافه میکنه؟ هیچی! ولی خیلی از چیزا رو از ما کم میکنه …

کافیست یکی از پست های اینستاگرام را باز کنیم. فرقی نمیکند چه باشد و محتوای خوبی داشته باشد یا بد.

به محض باز کردن قسمت کامنت ها با انبوهی از فحش ها و حرف های ناسزا مواجه می شویم!

گاهی حتی دلیلی هم برای این رفتار نمی توان یافت؛ اما امان از عادت…

انسان ها همه چیز را با عادت بد توجیه می کنند.

ذهن به چیزهای بد عادت میکند و بدون منطق و تامل آن را پیاده میکند.

 استفاده از رسانه هایی که در اختیار داریم نباید انسانیت ما را از ما بگیرد.

در این صورت ما ابزاری شده ایم در دست این رسانه ها…!!

اگر نظر کسی بر خلاف نظر ماست این موضوع هیچ حقی به ما برای توهین به آن شخص نمیدهد.

 افرادی که به دنبال احترام هستند باید نسبت به نظر دیگران نیز با احترام رفتار کنند …

خدای دنیای مجازی همان خدای دنیای واقعیست …

مهمترین عنصر و بازیگر در فضای‌مجازی طراح و ایده‌پرداز

 بسیاری گمان می‌کنند که پشت پرده چنین طراحی خطرناکی کشور یا دولت خاصی است. وقتی می‌خواهند نام کشور یا دولت طراح فضای‌مجازی و پدیده استعمار فرانو را بیاورند، از آمریکا اسرائیل یا انگلیس نام می‌برند. غافل از آنکه خود این کشورها قربانی اول سیاست‌های استعماری استعمار فرانو هستند.

«مارک زاکربرگ» یکی از مدیران فضای‌مجازی می‌باشد.

شرکت فیسبوک در سال ۲۰۰۴ توسط «مارک زاکربرگ» تاسیس شد. در سال ۲۰۰۸ میلادی جوانترین میلیاردر که ثروتش را شخصاً کسب کرده معرفی شد. مارک عضو انجمن برادری یهودیان« آلفا اپسیلون پی» است. مانند تمامی مدیران شرکتها و موسسات آمریکایی ارتباط تنگاتنگی با لابی‌های صهیونیستی دارد, به طوری که صهیونیست‌ها به مالک فیسبوک و واتساپ و اینستاگرام لقب « پسر خوب یهود » و «امید غلبه تفکر یهود بر جهان » را داده‌اند.
هم اکنون چهار شبکه متعلق به زاکربرگ در لیست ۲۰ شبکه اجتماعی برتر جهان می‌باشد.

زاکربرگ در سال ۲۰۱۱ میلادی تاثیرگذارترین صهیونیست جهان شناخته شد. بنیامین نتانیاهو نخست وزیر رژیم صهیونیستی بعد از او حائز رتبه دوم گشت.

لابی های صهیونیستی ،تمامی این رسانه ها را تحت تسلط کامل ایدئولوژیک خود دارند.