اگر در شبکه‌ای اجتماعی اطلاعات نادرستی مشاهده کردید، با فرزندتان راجع به آن صحبت و بعد با مشارکت او درباره آن موضوع تحقیق کنید.

بچه‌ها را به این فکر بیندازید که ممکن است تیترهای خبری فریبنده باشند و گاهی فقط برای جلب‌توجه مخاطب نوشته می‌شوند.

به آنها کمک کنید قبل از آنکه چیزی را در شبکه‌های اجتماعی به اشتراک بگذارند، آن را دقیق بررسی کنند.

با بچه‌ها درباره اینکه انتشار مطلبی در شبکه‌های اجتماعی چه معنایی دارد، صحبت کنید.

اجازه بدهید یاد بگیرند به جنبه‌ها مختلف فعالیت‌های آنلاین خود فکر کنند.

صفحه اسرائیل به فارسی (صفحه رسمی وزارت خارجه رژیم صهیونیستی)

همزمان با سالگرد اغتشاشات ، اسرائیل به یاد مهسا امینی تغییر نام داد.

با مقایسه رفتار سلبریتی‌های داخلی و خارجی در ماجرای درگذشت مهسا امینی با ناآرامی‌هایی که در فرانسه به وقوع پیوست و نیز هولناک‌ترین فجایعی که در دیگر نقاط جهان اتفاق می‌افتد، استاندارد دوگانه سلبریتی‌ها نمایان می‌شود.

فرا رسیدن نخستین سالروز فوت مهسا امینی بار دیگر خاطرات تلخ نیمه دوم پارسال و جولان سلبریتی‌های داخلی و خارجی را با هدف دامن‌زدن به ناآرامی‌ها در اذهان عمومی زنده کرد. ۲۵ شهریورماه ۱۴۰۱ با درگذشت مهسا امینی، بلافاصله رسانه‌های معاند در یک فضای احساسی و هیجانی وارد میدان شدند و بر آتش ناآرامی‌ها دمیدند. وقتی اعتراض‌ها شکل اغتشاش به خود گرفت و لیدرهای آموزش دیده برای خرابکاری به میدان آمدند، شمار قابل توجهی از سلبریتی‌های داخلی و خارجی از هنرمند گرفته تا ورزشکار، کارزاری را به راه انداختند که تا چند ماه شرایط کشور ناآرام و ملتهب بود.

به عنوان نمونه «جاستین بیبر» خواننده آمریکایی که آن زمان ۲۵۰ میلیون فالوور در اینستاگرام داشت، به درگذشت امینی واکنش نشان داد و تصویری از او را استوری کرد. همچنین «آنجلینا جولی» بازیگر آمریکایی در صفحه اینستاگرامش با انتشار عکس‌هایی از امینی، از زنان ایرانی حمایت کرد و نوشت: «به زنان ایران می‌گویم که ما شما را می‌بینیم.»

«شارون استون» دیگر هنرپیشه آمریکایی با انتشار یک استوری، به حادثه فوت امینی واکنش نشان داد و سلبریتی‌های کشورهای دیگر نیز به تدریج یکی پس از دیگری به این کارزار پیوستند.

به شمار سلبریتی‌های غیرایرانی در آن روزها مرتب افزوده می‌شد. از «پائولو مالدینی» بازیکن پیشین تیم ملی فوتبال ایتالیا تا «ریچارد برنسون» سرمایه‌دار بریتانیایی و «برنیس کینگ» وکیل و فرزند «مارتین لوتر کینگ» از رهبران جنبش مدنی آمریکا؛ از «عمر مومنی» کارتونیست اردنی تا «جیک پل» بوکسور آمریکایی.
برخی سلبریتی‌های کشورهای همسایه نیز به این موج اضافه شدند؛ به عنوان نمونه «نورگل یشیلچای»، «اجه دیزدار» و «دنیز بایسال» از ترکیه به این رخداد واکنش نشان دادند.

این پرسش به ذهن می‌رسد که چرا سلبریتی‌های داخلی و خارجی چشمان خود را به بزرگترین خشونت‌ها و کشتار از فرانسه در قلب اروپا گرفته تا نقاط مختلف جهان مانند فلسطین و یمن بسته‌اند؟

مردم فرانسه زیر چکمه خشن‌ترین پلیس اروپا

اوایل دی‌ماه پارسال پس از یک تیراندازی مرگ‌بار که به کشته‌شدن سه کُرد در پاریس منجر شد، کردهای ساکن پایتخت فرانسه که سال‌هاست دولت این کشور را به بی‌توجهی و ناتوانی در دفاع از آن‌ها متهم می‌کنند، به خیابان‌ها ریختند. اعتراض‌ها که ابتدا در ناحیه‌ ۱۰ پاریس شروع شده‌ بود، کمی بعد به بیشتر شهرهای این کشور تسری یافت.

سکوت سلبریتی‌ها درباره کشته‌شدن شماری از کردهای مقیم فرانسه مورد توجه مردم جهان به ویژه ایرانی‌ها قرار گرفت و این پرسش مطرح شد که چرا سلبریتی‌ها نسبت به اتفاق‌های مرگبار در اروپا سکوت اختیار کرده اما درباره ایران فعال بودند؟

برخی کاربران فضای مجازی نیز در واکنش‌های خود به دخالت‌های «امانوئل مکرون» رئیس‌جمهوری فرانسه در التهابات ایران اشاره کردند زیرا از نگاه آنان، فرانسه از کشورهایی به شمار می‌رفت که هم از لحاظ سیاسی و هم از دید رسانه‌ای، کمک‌های زیادی به آشوبگران و سرشبکه‌های رسانه‌ای اغتشاش‌ها در ایران کرده‌ بود.

نگاهی به عملکرد خشونت‌بار پلیس فرانسه، این سکوت سلبریتی‌ها را بیشتر زیرسؤال می‌برد. پلیس فرانسه به عنوان یکی از مسلح‌ترین پلیس‌های اروپا، انواع وسایل همچون انواع نارنجک‌ها، گاز اشک‌آور و سلاح‌های دستی غیرمرگبار مانند اسلحه «فلش بال» در اختیار دارد؛ حتی گاه ابزاری که در زمره تجهیزات جنگی طبقه‌بندی می‌شوند.

اگرچه پلیس بهره‌گیری از این ابزار را برای حفظ نظم ضروری می‌داند اما منتقدان معتقدند میزان استفاده ماموران قانون از این ابزار بیش از حد است و به تشدید خشونت نیروهای پلیس در مقابل معترضان منجر می‌شود.

از نگاه ناظران، تجهیزات پلیس فرانسه از جمله نارنجک، ماشین‌های آب‌پاش، گاز اشک‌آور، باتوم، تونفا و اسلحه گرم، تقریبا عامل همه صدمه‌های وارد شده به معترضان در جریان اعتراض‌های اخیر در این کشور بوده‌ است.

گزارش‌ها نشان می‌دهد از نوامبر ۲۰۱۸ میلادی (آبان ۱۳۹۷) و آغاز جنبش جلیقه‌زردها، استفاده از اسلحه‌های «فلش بال» به زخمی‌شدن ۶۲۰ نفر و قطع عضو دائمی در ۲۹ نفر منجر شده‌ و ۲۸ درصد قربانیان خشونت پلیس در این اعتراض‌ها نیز از ناحیه سر هدف قرار گرفته‌ بودند.

در جریان اعتراض‌های جلیقه‌زردها در فرانسه نیز ۱۱ نفر کشته و ۲ هزار و ۴۹۵ تن زخمی، پنج نفر دچار قطع دست شدند، ۲۴ نفر چشم خود را از دست دادند و ۲۶۸ نفر جمجمه‌شان آسیب دید. ضمن اینکه هزینه خسارت‌های وارده تا ۱.۵ میلیون یورو برآورد شد.

سلبریتی‌هایی که مدعی حمایت از حقوق بشرند نه تنها در قضیه فرانسه سکوت کرده‌اند، بلکه سال‌هاست چشمان خود را روی بزرگترین فجایع و بحران انسانی که در برخی نقاط خاورمیانه همچون فلسطین اشغالی و یمن در حال وقوع است، بسته‌اند.

کشتار مردم فلسطین و یمن در غیاب سلبریتی‌ها

پرونده جنایت‌های رژیم صهیونیستی در حالی روز به روز قطورتر می‌شود که سلبریتی‌ها در ایران و جهان به آن بی‌توجه‌اند. سلبریتی‌ها که همواره خود را حامی حقوق بشر نشان می‌دهند، چشمان خود را روی شهدای حمله‌های صهیونیست‌ها که بیشتر آنها را کودکان و زنان بی‌دفاع تشکیل می‌دهند، بسته‌اند.

با نگاهی آماری به شمار کودکان به شهادت رسیده در دو دهه اخیر، عمق این جنایت‌ها آشکار می‌شود. شمار کودکان شهید در فلسطین از سال ۲۰۰۰ (۱۳۷۹) تا پایان سال ۲۰۲۱ (۱۴۰۰) به ۲ هزار و ۲۳۰ نفر می‌رسد که ۳۱۵ نفر از آنها در جریان تجاوزهای رژیم صهیونیستی به نوار غزه در سال ۲۰۰۹ (۱۳۸۸) به شهادت رسیدند. ۵۴۶ کودک نیز در جریان تجاوزگری سال ۲۰۱۴ (۱۳۹۳) رژیم صهیونیستی جان خود را از دست دادند.

بخشی از جنایت‌های رژیم صهیونیستی در گزارش تیرماه ارسال «آنتونیو گوترش» دبیرکل سازمان ملل به چشم می‌خورد. وی در یک گزارش سالانه با موضوع «کودکان و درگیری‌های مسلحانه» به کودک‌کشی رژیم صهیونیستی پرداخت و در بخشی از این گزارش سالیانه ۴۵ صفحه‌ای خود آورد: اسرائیل مسئول کشتار ۷۸ کودک فلسطینی و معلولیت ۹۸۲ کودک دیگر در اراضی اشغالی فلسطین در سال ۲۰۲۱ هستند.

نا بر گزارش دبیرکل سازمان ملل، ۸۵ کودک فلسطینی هنگام بازداشت توسط نیروهای اسرائیلی مورد بدرفتاری قرار گرفتند و ۷۵ درصد گزارش کردند که خشونت فیزیکی را تجربه کرده‌اند. در مجموع یک هزار و ۱۲۸ کودک معلول شدند که از این تعداد ۶۶۱ کودک در غزه، ۴۶۴ کودک در کرانه باختری اشغالی از جمله قدس شرقی و سه کودک در اسرائیل معلول بودند.

داده‌های سازمان ملل نشان می‌دهد بیشترین شهادت کودکان فلسطینی به سال‌های ۲۰۰۸، ۲۰۱۴ و ۲۰۲۱ مربوط است. در جریان تجاوز ۲۲ روزه رژیم صهیونیستی به نوار غزه در اواخر سال ۲۰۰۸ (۱۳۸۷) تعداد ۳۱۵ کودک به شهادت رسیدند؛ ضمن اینکه رژیم صهیونیستی در جریان تجاوز سال ۲۰۱۴ (۱۳۹۳) به نوار غزه نیز ۵۴۶ کودک فلسطینی را به شهادت رساند. بر اثر تجاوز ۱۱ روزه رژیم صهیونیستی به نوار غزه در سال ۲۰۲۱ (۱۴۰۰) هم ۷۲ کودک فلسطینی به شهادت رسیدند.

سلبریتی‌هایی که از کشتار زنان و کودکان فلسطینی بی‌خبرند، در برابر بحران انسانی یمن نیز بی‌اعتنا هستند؛ بحرانی هشت ساله که از زمان آغاز حمله‌های ائتلاف سعودی تا به امروز بیش از ۱۱ هزار کودک کشته، معلول یا زخمی برجای گذاشته‌ است.

استاندارد دوگانه وقتی مطرح می‌شود که رفتار دوگانه‌ای را از سوی سلبریتی‌ها شاهد باشیم؛ آنها باید به این پرسش پاسخ دهند که چرا نیمه دوم سال گذشته بر مسائل داخلی ایران تمرکز داشتند اما در وقایعی که چند ماه بعد از آن در فرانسه رخ داد و نیز بحران‌های همزمان در فلسطین، یمن و دیگر نقاط جهان بی‌اعتنا بوده‌اند؟

شبکه‌های اجتماعی صرفاً ابزاری برای انتشار عکس‌های تعطیلات یا گربه خانگی نیست! هر کسی می‌تواند از شبکه‌های اجتماعی به عنوان سلاحی مؤثر استفاده کند نهادهای نظامی و حاکمیتی باید به طور مؤثر مراقب استفاده دشمنان خود از شبکه‌های اجتماعی باشند و به عنوان سلاحی برای تحقق اهداف خود بهره بگیرند.

ارتش ایالات متحده برای تأثیرگذاری کلی بر جامعه از جنگ‌ شبکه‌های اجتماعی بهره می‌برد.امروز جنگ شبکه‌های اجتماعی یکی از موضوعات پژوهشی در علوم نظامی است.

مراکز آموزشی بسیار زیادی وجود دارد که تاکتیک‌های جنگ در شبکه‌های اجتماعی را به کارکنان نظامی آموزش می‌دهد.

منبع : کتاب جنگ رسانه‌های اجتماعی اثر مایکل اربسکلو

سواد رسانه ای را جدی تر بگیریم

منابع عراقی اعلام کردند نیروهای بحرینی شیخه الماجد فعال رسانه‌ای این کشور در فضای مجازی را بعداز بازگشت از زیارت اربعین بازداشت کرده‌اند!

شبکهٔ الغدیر گزارش داده این فعال بحرینی به‌علت پخش تصاویر زنده هنگام حضور در مجاورت حرم امام حسین (ع) در کربلای معلی به اتهام آنچه فرقه‌گرایی خوانده شده! بازداشت شده است.

همیشه در ذهنمان این مسئله وجود داشته که چرا مسئولین چاره ای برای وضعیت رسانه ای نمی اندیشند یا اینکه چه کاری از دست ما برای مقابله با تهاجم فرهنگی بر می آید؟

 اگر بخواهیم کوچک ترین هسته تاثیر گذاری رسانه ای را پیدا کنیم به مخاطب رسانه ها می رسیم. یعنی شما یک نفر که در حال خواندن این پیام هستید کوچک ترین هسته در فعالیت رسانه ای به شمار می آیید.

 اما کوچک بودن به معنای بی تاثیر بودن نیست و بالاترین تاثیر در رسانه ها را همین هسته در دست دارد. اجتماع این هسته های کوچک هستند که باعث وایرال شدن، ترند شدن و ‌‌‌مشهور شدن رسانه ها می شود.

 فوروارد کردن شما(ارسال پیام برای سایرین)، سین زدن شما(خواندن یا تماشای پیام)، لایک کردن شما، کامنت گذاشتن شما و فالو کردن شما(دنبال کردن منبع پیام) باعث می شود تا یک پیام فراگیر شود.

 در پیام رسان ها مردم اصلی ترین نقش را در دیده شدن رسانه ها بازی می کنند و رسانه موفق آن رسانه ای است که کاری کند تا مخاطبینش در راستای معرفی و شهرت او قدم بردارند.

 پس شما می توانید با معرفی کردن و دنبال کردن هر کانال یا پیام به دیگران و مصرف آن پیام برای خودتان تاثیر به سزایی در جامعه بگذارید.تا مخاطب نباشد پیامی هم نیست.