ساختار شبکه‌های اجتماعی ممکن است در ما تغییر رفتار ایجاد کند. مثلاً وقتی در برخی از رسانه‌های اجتماعی عکس و فیلم کوتاه از خودمان منتشر می‌کنیم و دیگران هم ما را تأیید می‌کنند، بعد از مدتی دچار هک تدریجی شخصیت می‌شویم.

وقتی می‌بینید قبلاً روح و خلق مستقلی داشتید و اگر به چیزی می‌رسیدید که درست است، لزوماً به دنبال تأیید دیگران نبودید، اما بعد از مدتی می‌بینید در فلان شبکه اجتماعی که در آن فعالیت دارید، نظر دیگران برای شما خیلی مهم شده است، این به معنای هک شخصیت شما است.

‌‌‌‌

قرار گرفتن مداوم در معرض اخبار منفی موجب می‌شود بینندگان و خوانندگان آن‌ خبرها احساس کنند خود در حال تجربه تروماهای دست‌دوم‌اند.

دانشمندان شواهدی یافته‌اند که ثابت می‌کند، مور مداوم اخبار منفی برای مغز شما زیان‌بار است. وقتی افسرده‌ایم، اغلب به دنبال اطلاعاتی می‌گردیم که می‌تواند احساس ما را تأیید کند؛ مرور اخبار منفی با همین ذهنیت عمل می‌کند.

اگر احساس منفی دارید، خواندن اخبار منفی فقط احساسات شما را تأیید می‌کند. بسیاری اوقات شما حتی آگاه نیستید که این کار را انجام می‌دهید، اما این کار به یک عادت تبدیل می‌شود.

به محض اینکه وقت آزاد دارید، گوشی‌تان را برمی‌دارید و شروع به چرخیدن [و پیدا کردن اخبار منفی] می‌کنید، بدون اینکه واقعا به این کار آگاه باشید.

در واقع می‌توان گفت برخی ابزارها و محتواها در دنیای امروز به گونه‌ای طراحی شده‌اند که مخاطب را مجذوب و حتی معتاد کنند.

 این نوع اعتیاد که اغلب به اعتیاد دیجیتال یا اعتیاد رفتاری معروف است، بیشتر از همه در دنیای اینترنت، شبکه‌های اجتماعی، بازی‌های ویدیویی و اپلیکیشن‌ها دیده می‌شود.
 طراحی این ابزارها به‌گونه‌ای است که حس رضایت و لذت آنی ایجاد می‌کنند و افراد را به تعاملِ مداوم و بازگشتِ دوباره تشویق می‌کنند.

برای این کار، اغلب از روش‌های مختلفی استفاده می‌شود:

۱. پاداش‌های متناوب: که باعث می‌شود فرد منتظر پاداش بعدی بماند و تعامل خود را افزایش دهد.

۲. ایجاد احساس فوریت: مانند اعلان‌ها و هشدارها که حس نیاز به پاسخ سریع را در کاربر برانگیخته و او را به استفاده مداوم ترغیب می‌کند.

۳. شخصی‌سازی محتوا: در شبکه‌های اجتماعی، اغلب محتوای مورد علاقه هر فرد به او نمایش داده می‌شود و به همین دلیل، فرد کمتر می‌تواند از آن دل بکند.

۴. مکانیسم‌های رقابتی: مانند امتیازدهی یا رده‌بندی که حس رقابت را در کاربران زنده نگه می‌دارد و باعث می‌شود بارها بازگردند.

این روش‌ها با الهام از روانشناسی و شناخت رفتارهای انسانی طراحی شده‌اند و در برخی موارد شباهت زیادی با مکانیسم‌های اعتیادآور داروها دارند.

ممکن است بر اساس فعالیت خود فرض کنید که کشور شما احتمالاً از نظر میانگین استفاده از رسانه‌های اجتماعی در بالاترین سطح قرار دارد، اما نتایج این نظرسنجی ممکن است شما را شگفت زده کند.

یک کاربر معمولی اینترنت تقریباً 2 ساعت و نیم در روز در شبکه‌های اجتماعی وقت می گذراند که به طور متوسط سهم ​​زنان 16 دقیقه بیشتر از مردان در روز است.

تیک تاک بالاترین میانگین زمان صرف شده برای هر کاربر را دارد، در حالی که یوتیوب بیشترین سهم کلی از کل زمان رسانه‌های اجتماعی را دارد. 

واشنگتن‌پست در گزارشی نوشت: پیجرهایی که در لبنان منفجر شد، توسط موساد طراحی و در اسرائیل مونتاژ شده بود. هدف این بوده که هر ۲ دست کاربران پیجرها منفجر شود و دیگر توان جنگیدن علیه اسرائیل را نداشته باشند.

طبق ادعای این روزنامه «هیچ‌یک از کاربران مشکوک نبودند که یک بمب اسرائیلی همراهشان دارند و یکی از شوم‌ترین قسمت‌های ماجرا روش رمزگشاییِ دومرحله‌ای بود که تضمین می‌کرد اکثر کاربران هنگام انفجار، پیجرها را با ۲ دست نگه دارند.»

این روزنامه نوشته که «این پیجر کمی حجیم بود اما برای سالم‌ماندن در شرایط میدان جنگ ساخته شده بود. این دستگاه دارای طراحی تایوانی ضدآب و باتری بزرگی بود که می‌توانست ماه‌ها بدون شارژ کار کند.  

مهم‌تر از همه، هیچ خطری وجود نداشت که پیجرها توسط اسرائیل ردیابی شوند. رهبران حزب‌الله آنقدر تحت‌تأثیر قرار گرفتند که ۵ هزار دستگاه از آن را خریدند و در ماه فوریه شروع به تحویل آن‌ها به جنگجویان سطح متوسط و پرسنل پشتیبانی کردند.

تقریباً همه‌ی ما دوست داریم که به خانواده و دوستانمان نشان دهیم که به کجا سفر کردیم، کجا غذا خوردیم، با چه کسانی ملاقات کردیم و عکس‎هایی از بازدیدمان از مکان‎های مختلف را در معرض استفاده‌ی عموم قرار می‌دهیم بدون اینکه از عواقب آنها آگاهی داشته باشیم.

هر عکسی که می‌گیریم شامل داده‌های EXIF خلاصه شده‌ی Exchangeable Image File Format است که جزئیاتی مانند نوع دوربین، مدل گوشی و حتی زمان ثبت عکس را در خود جای داده است. دستگاه‌های مدرنِ دارای جی‌پی‌اس (تقریباً تمام گوشی‌های هوشمند، تبلت‌ها و برخی دوربین‌ها) به‌صورت پیش‌فرض، مکان دقیق ثبت عکس را هم در داده‌های EXIF ذخیره می‌کنند.

حتی اگر پیوند کردن مکان روی عکس را در گوشی خود غیر فعال کرده باشیم، باز هم برنامه‌ها و شگردهای زیادی وجود دارند که می‌توانند مکان را از روی عکس شناسایی کنند.

پس قبل از اشتراک‌گذاری عکس‌های شخصی‌تان کمی در مورد عواقب این کار بیندیشید. هر کسی با نیت نادرست می‌تواند عکس‌هایی را که آپلود کرده‌اید، پیدا کند و اطلاعات حساسی مانند محل زندگی، محل کار یا مکان‌هایی را که اغلب به آنجا می‌روید به‌دست بیاورد.