در حوزه دیجیتال، آنچه به این صنایع نوپدید و مشتریان آنها ( به ویژه تبلیغ کنندگان) اجازه می دهد آن است که افراد را در بین گروه ها و نهادهای مختلف متمایز ساخته ، شخصی سازی، تجزیه و تحلیل رفتاری و احساسات را اصلاح کنند.

هرنوع از پلتفرم رسانه های اجتماعی و هر وب سایت به گونه ای طراحی شده است که اعتیادآور باشد و باعث بروز انفجارهای احساسی شود و مغز را در چرخه ای از پُست ها به دام بیندازد.

سرعت، شدت عاطفی و ویژگی های محرک محتوای رسانه های اجتماعی باعث می شود تا کسانی که در معرض آن هستند واکنش های شدیدتری را تجربه کنند.

رسانه های اجتماعی به ویژه برای سخت شدن وضعیت، قطبی شدن سیاسی و اجتماعی به دلیل توانایی آنها در انتشار تصاویر خشن و شایعات ترسناک بسیار سریع و مناسب عمل خواهند کرد.

اینستاگرام به خیابان دو طرفه ای می‌ماند که در آن عده‌ای از شرق به غرب می‌روند و عده‌ای از غرب به شرق.

آنان که می‌خواهند هر دو مسیر را توامان طی کنند یا جاده را نمی‌بینند یا شرق و غرب را نمی‌فهمند و یا رهنوردان شرق و غرب را سر کار گذاشته‌اند.باید مسیر حرکتی را سوی شرق یا غرب برگزید.

جذب حداکثری به این نیست که گاهی شرق رویم و گاهی غرب،جذب فراگیر این است که اول راه خود را تعیین کنیم سپس متمایلان آن راه را ارج نهیم در وهله بعد هر کس ذره‌ای میل رسیدن به مقصد ما دارد را همراه خود بدانیم و او را بابت کندی‌ها و کاستی‌هایش پیاده نکنیم.

جذب حداکثری، رفتاری مؤمنانه و ایثارگرانه است؛ نه نقابی منافقانه و شیادانه.

کتاب این است گرام صفحه ٧٩

‌‌‌‌

استحقاقی: تشویق محتوای خوب و مورد پسند

طمع ورزانه (معامله ای): لایک کردن برای لایک گرفتن!

همسانی: لایک برای هم عقیدگی

بودنی (گذری): جانماندن از وقایع و دیگران

محبتی: دل در گرو صاحب صفحه داشتن نه مطلب او

ترحمی : از سر دلسوزی و بی مخاطبی یک کاربر

تخصصی: نشان دادن حرفه یا حوزه خاص

چهره پرستی: اعلام وجود پای صفحات شهرگان

تشکری: لایک در قبال کار مجازی یا واقعی قبلی

تمایزساز: لایک مطالب خاص و شگفت برای نشان دادن تفاوت نگاه و شخصیت

گله وار: تقلید از دیگران و همراهی با تعداد زیاد لایک ها

آیا برای فضایی که بیشترین وقت خود را در آن می‌گذرانیم، یعنی فضای مجازی و شبکه‌های اجتماعی، استانداردی وجود دارد؟

دلایل مهم بودن استانداردهای فضای مجازی:

🔸 امنیت:
استانداردها، خطوط قرمز را مشخص می‌کنند و از حریم خصوصی و امنیت کاربران محافظت می‌کنند.

🔸 کیفیت محتوا:
استانداردها، معیارهایی برای سنجش کیفیت محتوا ارائه می‌دهند و از انتشار اطلاعات نادرست و گمراه‌کننده جلوگیری می‌کنند.

🔸 تعاملات سالم:
استانداردها، چارچوبی برای تعاملات سالم و سازنده در فضای مجازی فراهم می‌کنند.

🔸رشدوتوسعه:
استانداردها، محیطی امن و قابل اعتماد برای رشد و توسعه کسب‌وکارهای آنلاین و نوآوری‌های دیجیتال ایجاد می‌کنند.

نیاز است که به این سوالات فکر کنیم:
• آیا استانداردهای فعلی فضای مجازی، نیازهای کاربران را برآورده می‌کنند؟
• چه استانداردهایی برای بهبود کیفیت محتوا و تعاملات در شبکه‌های اجتماعی ضروری است؟

واژه‌ی «اینفودمیک» از دو واژه‌‌ی Information به معنی اطلاعات و pandemic به معنی همه‌گیری و شیوع تشکیل شده است و به معنای کلی انتشار گسترده و سریع اطلاعات وسیع، دقیق و غیر دقیق و گاهی بدون منبع در مورد موضوعی خاص است.

این  اطلاعات ناصحیح ممکن است توسط افراد، گروه‌ها، رسانه‌ها یا سازمان‌ها  با هدف ایجاد ترس، تبلیغات غلط، یا تاثیرگذاری بر قضاوت عمومی منتشر شوند.

اصطلاح Infodemic ابتدا در دهه ۲۰۰۰ توسط سازمان بهداشت جهانی برای بیان شیوع اطلاعات نادرست در مورد بیماری‌هایی مانند ایدز و ویروس زیکا به کار گرفته شد. با شیوع ویروس کرونا در سال ۲۰۱۹، این اصطلاح به طور گسترده‌تری به کار گرفته شد و به شیوع اطلاعات نادرست در مورد ویروس کرونا و درمان آن اشاره کرد.

یه طور کلی، Infodemic می‌تواند باعث کاهش اعتماد عمومی بین مردم و گسترش رسانه‌های جعلی شود.

‌‌‌

مطالعه‌ای که به تازگی در مجله روان‌شناسی تجربی عمومی توسط متخصصان دانشگاه تورنتو انجام شده، تأثیرات روان‌شناختی «پیمایش دیجیتال» را بررسی کرده است.

پیمایش دیجیتال به رفتاری اشاره دارد که در آن افراد هنگام تماشای ویدیوهای آنلاین، به سرعت بین ویدیوها جابه‌جا می‌شوند یا بخش‌هایی از ویدیوها را سریعا رد می‌کنند.

در آزمایش‌هایی با بیش از ۱۲۰۰ شرکت‌کننده، تَم نشان داد که افراد هنگام احساس کسالت با تماشای ویدیوهای متنوع با موضوعات مختلف، فکر می‌کنند این کار کسالت آنها را برطرف می‌کند اما در نهایت بیشتر بی‌حوصله می‌شوند.