جنگ رسانه‌ای، یکی از برجسته‌ترین جنبه‌های جنگ نرم و جنگ‌های جدید بین المللی است. اساسی‌ترین تعریف از این جنگ استفاده از رسانه‌ها برای تضعیف کشور هدف و بهره گیری از توان و ظرفیت رسانه‌ ها به منظور دفاع از منافع ملی است.

اگر چه جنگ رسانه‌ای عمدتاً به هنگام جنگ‌های نظامی کاربرد بیشتری پیدا می‌کند اما این به آن مفهوم نیست که در سایر مواقع، جنگ رسانه‌ای در جریان نبوده یا مورد استفاده قرار نمی‌گیرد.

جنگ رسانه‌ای تنها جنگی است که حتی در شرایط صلح نیز بین کشورها به صورت غیر رسمی ادامه داشته و هر کشوری از حداکثر توان خود برای پیشبرد اهداف سیاسی خویش با استفاده از رسانه‌ها بهره می‌گیرد.

جنگ رسانه‌ای، جنگ بدون خونریزی، جنگ آرام، جنگ بهداشتی و تمیز تلقی می‌شود؛ جنگی که بر صفحات روزنامه‌ها و میکروفون رادیوها، صفحات تلویزیون‌ها و عدسی دوربین‌ها جریان دارد.

سربازان جنگ رسانه‌ای متخصصان تبلیغات، استراتژیست‌های جنگ روانی، خبرنگاران خبرگزاری‌ها، شبکه‌های خبری، سایت‌های اینترنتی و کارگزاران رسانه‌ها هستند.

جنگ رسانه‌ای بر خلاف جنگ‌های نظامی که عمدتاً میان دو یا چند کشور به عنوان ائتلاف با یک کشور جریان می‌یابند، می‌تواند میان یک گروه از کشورها با گروه بزرگ دیگری از کشورها با ویژگی‌های مشخص شکل گیرد.

‌‌‌‌ ‌‌‌‌‌‌ 

در دنیای امروز و عصر تکنولوژی رسانه ها و شبکه های اجتماعی ما را با یک چالش و دوگانگی مواجه کرده اند. دوگانگی بیان احساسات.

آدم ها همیشه به نظرات دیگران نسبت به خودشان اهمیت میدهند. برایشان مهم است که دیگران در مورد آنها چه فکری میکنند و قضاوت ها در مورد خودشان چیست.

شبکه های اجتماعی ما را دقیقا در معرض قضاوت دیگران قرار میدهد. و مطمئنا کسی نمیخواهد که نظرات بدی دریافت کند. در این بین برخی برای دریافت نظرات مثبت و به اطلاح خودمان لایک حاضرند از خود واقعی شان عبور کنند!

اما آیا تابحال به دلیل این رفتار فکر کرده ایم؟ اینکه چه چیزی باعث شده است کسی احساسات واقعی اش را پنهان کند، و راه دروغ را در پیش بگیرد؟

تا به حال به این فکر کرده ایم که شاید ما هم یکی از علت های این رفتار در دیگران باشیم؟ با قضاوت های عجولانه یا تلاش نکردن برای درک دیگران.

چقدر سعی میکنیم خودمان را جای دیگران بگذاریم و تلاش کنیم آنها را بفهمیم؟ شاید اگر بیشتر به این موضوع اهمیت میدادیم اکنون دروغ های کمتری میشنیدیم و میدیدم …

‌‌‌‌ ‌‌‌‌‌‌

امام خمینی(ره): «آسیب رسانه‌های گروهی، از توپ و تانک جنگی بیشتر است؛ چرا که ضرر این سلاح‌ها گذراست اما ضررهای فرهنگی، باقی مانده و به نسل های بعد منتقل می‌شود. اگر مطبوعات و رسانه‌ها اصلاح شوند، جامعه اصلاح می‌شود و اگر فاسد باشند، جامعه را نیز به فساد می‌کشند…»(صحیفه امام، جلد۱۴، ص۴۱۴) 

امروز هم اگر شبکه‌های اجتماعی، بازی‌های ویدیویی، موتورهای جستجو و در یک کلام «رسانه» فاسد باشد، آینده‌ی جامعه و جامعه‌ی آینده به خطر جدی می‌افتد…

‌‌‌‌

امروز فضای مجازی دریای بیکرانی است که ورود غافلانه و عجولانه و بدون هیچ گونه عاقبت اندیشی، می تواند دین و ایمان و اخلاق شخص را از بین ببرد و وقت گرانبها را زائل کند!! فضای مجازی بخصوص شبکه های پیام رسان هم فرصت های طلایی دارد، هم تهدیدهای بنیاد برافکن؛ هم خطرات شدید دارد، هم فایده های قابل توجه ولی متاسفانه به جهت نبود فرهنگ درست، استفاده از آن عوارض جبران ناپذیری در پی دارد .

از بین بردن روحیه نجابت و عفّت و شهوت گرایی محض که در همه لایه های رویی و زیرین شبکه های اجتماعی می توان مشاهده کرد «همّ و غم مردم در آخرالزّمان به سیر کردن شکم و رسیدگی به شهوتشان خلاصه می‌شود، دیگر اهمیت نمی‌دهند که آنچه می‌خورند حلال است یا حرام؟ و اینکه آیا راه اطفای غرایزشان مشروع است یا نامشروع؟!» و «زنان در آن زمان، بی ‌حجاب و برهنه و خودنما خواهند شد» و «آنان در فتنه‌ها داخل، به شهوت‌ها علاقه‌مند و با سرعت به سوی لذّت‌ها روی می‌آورند» (من لایحضره الفقیه، ج۳، ص۳۹۰، ح۴۳۷۴)

معکوس کردن جریان پاکی و طهارت در جامعه و گستراندن دام های گروهی و باندی و فرقه ای برای ابتذال و فساد بیشتر . مردم براى فجور، پیمان برادرى مى بندند و دیندارى برخى موجب انزواى آنان از دیگران مى شود و با دروغ گفتن عزیز و محبوب مى شوند و محبت تنها بر زبان ها بکار مى رود و دل هاى مردم با یکدیگر کینه دارد.( نهج البلاغه، ص ۳۲۴)

‌‌‌‌ ‌‌‌‌‌‌ 

پیام های مورد تبادل قرار گرفته در فضای مجازی، گاهی حکایت از دیدگاه های فمینیستی و نوع نگاه ایشان به ساختار مدیریتی خانواده داشته و سعی در نادیده گرفتن تفاوت های جنسیتی و کم رنگ کردن نقش پدر در خانواده و به حاشیه راندن او و در نتیجه کاهش عاملیتش در زندگی مشترک دارند. 

تبادل پیام هایی که دلالت بر بی مسئولیتی مرد، عدم توانایی او در تربیت فرزند و مباحثی از این دست دارد، جایگاه پدر در خانواده را متزلزل ساخته و این امر موجب تضعیف ساختار خانواده مطلوب اسلامی می گردد .

‌‌‌‌ ‌‌‌‌‌‌

در ساعات اخیر یک متن به صورت هماهنگ در گروه‌های حوزه امنیت و شبکه‌های اجتماعی منتشر شد با این مضمون که «کیا شرق تهران هستن؟؟صدایی که شنیدم رو شنیدین؟».

در حالی که در هیچ نقطه‌ای از پایتخت و دیگر نقاط کشور، صدای مشکوک و غیرعادی شنیده نشده؛ شاهد گسترش هماهنگ این پرسش‌ها از سوی پروفایل‌های مشابه در گروه‌های تلگرامی هستیم. لازم به ذکر است که این اقدام از سوی عناصر رژیم صهیونیستی در شبکه‌های اجتماعی صورت پذیرفته و با هدف مهندسی اجتماعی و ایجاد حس کنجکاوی یا ترس، اقدام به جمع‌آوری داده می‌کنند.

این عناصر با سنجش نوع و کیفیت همکاری افراد داخل ایران در نقاط خاص، عملیات‌های سایبری مشابه در گروه‌های فارسی‌زبان طراحی و اجرا می‌کنند تا در صورت خرابکاری احتمالی آتی، بانک اطلاعاتی خود را تکمیل کنند.

‌‌‌‌