اینستاگرام بر اعتماد به نفس و حتی جهان‌بینی نوجوانان تاثیر میگذار و از روش‌های مختلفی برای “جعل” شخصیت آنان بهره می‌برد.

ارائه ایده‌آل‌های غیرواقعی: اینستاگرام پر از تصاویر افراد با ظاهر بی‌نقص و زندگی‌های ایده‌آل است. نوجوانان با مقایسه خود با این تصاویر، دچار احساس خودکم‌بینی و ضعف اعتماد به نفس می‌شوند.

ترویج زندگی پر از مصرف‌گرایی: اینستاگرام با تبلیغات و نمایش لایف‌استایل‌های مصرف‌گرا، نوجوانان را به خرید و مصرف زیاد تشویق می‌کند و این روی ارزش‌ها و شخصیت آن‌ها تأثیر می‌گذارد.

تشویق به جلب توجه بیشتر: سیستم لایک‌ها و فالوورها نوجوانان را به دنبال جلب توجه بیشتر می‌کشاند. این رقابت برای محبوبیت و مقبولیت، ارزش‌های آن‌ها را تغییر داده و می‌تواند منجر به رفتارهای ساختگی برای جلب توجه شود.

تحمیل استانداردهای خاص زیبایی: اینستاگرام استانداردهای خاصی از زیبایی را ترویج می‌دهد و این باعث می‌شود که نوجوانان از ظاهر طبیعی خود راضی نباشند و برای رسیدن به این استانداردها به تغییراتی در ظاهر خود فکر کنند.

ایجاد حس عدم رضایت از خود: نوجوانان با دیدن زندگی‌های فریبنده دیگران ممکن است دچار این احساس شوند که زندگی خودشان کمبودهایی دارد و دچار حس عدم رضایت از خود شوند.

انتشار محتوای ناپایدار و موقتی: ویژگی استوری‌ها و پست‌های موقتی، نوجوانان را به انتشار بیشتر محتوای احساسی و غیرمنطقی تشویق می‌کند که می‌تواند شخصیت ناپایداری را در آن‌ها ایجاد کند.

الگوهای نادرست رفتاری: اینستاگرام با ترویج رفتارهای خاص مانند داشتن زندگی تجملاتی، ماجراجویی‌های غیرواقعی و رفتارهای افراطی، الگوهای رفتاری نادرستی را به نوجوانان نشان می‌دهد.

فشار اجتماعی برای هم‌رنگی با دیگران: بسیاری از نوجوانان برای تطبیق با هنجارهای اینستاگرام و جلوگیری از احساس طردشدگی، ممکن است تغییراتی در شخصیت و سبک زندگی خود بدهند تا مقبولیت بیشتری داشته باشند.

ایجاد شخصیت دوم و “نمایشی": برخی نوجوانان شخصیت واقعی خود را پنهان می‌کنند و شخصیتی نمایشی را برای اینستاگرام می‌سازند تا تصویر خاصی از خود نشان دهند. این “شخصیت دوم” می‌تواند با گذر زمان به تضادهای درونی و بحران‌های هویتی منجر شود.

فیلترها و ابزارهای ویرایش: استفاده گسترده از فیلترها و ویرایش عکس‌ها باعث شده که افراد به ظاهر ایده‌آل دست پیدا کنند. این باعث می‌شود نوجوانان، تصویر غیرواقعی از خود ایجاد کرده و به دنبال آن باشند.

اینستاگرام با استفاده از این روش‌ها می‌تواند شخصیت و رفتار نوجوانان را به شدت تحت تأثیر قرار داده و حتی جعلی از شخصیت واقعی آن‌ها ایجاد کند که باعث چالش‌های احساسی و روانی برای آنان می‌شود.

‌‌‌‌

١ زمان مشخصی برای استفاده از موبایل تعیین کنید.

٢ از موبایل فقط در محیط‌های مشخص مانند اتاق نشیمن استفاده شود.

٣ استفاده از موبایل قبل از خواب ممنوع باشد.

۴ در زمان غذا خوردن استفاده از موبایل و تبلت ممنوع است.

۵ هر روز زمان‌های بدون موبایل برای بازی و فعالیت‌های فیزیکی در نظر گرفته شود.

۶ فقط به برنامه‌ها و بازی‌های آموزشی و مفید اجازه دسترسی داده شود.

٧ استفاده از موبایل مشروط به انجام تکالیف و کارهای خانه باشد.

٨ زمان استفاده از موبایل به صورت تدریجی کاهش داده شود.

٩ هر گونه استفاده از موبایل باید تحت نظارت والدین انجام شود.

١٠ محتوای موبایل و فعالیت‌های آنلاین کودک به صورت منظم بررسی شود.

‌‌‌‌

ساختار شبکه‌های اجتماعی ممکن است در ما تغییر رفتار ایجاد کند. مثلاً وقتی در برخی از رسانه‌های اجتماعی عکس و فیلم کوتاه از خودمان منتشر می‌کنیم و دیگران هم ما را تأیید می‌کنند، بعد از مدتی دچار هک تدریجی شخصیت می‌شویم.

وقتی می‌بینید قبلاً روح و خلق مستقلی داشتید و اگر به چیزی می‌رسیدید که درست است، لزوماً به دنبال تأیید دیگران نبودید، اما بعد از مدتی می‌بینید در فلان شبکه اجتماعی که در آن فعالیت دارید، نظر دیگران برای شما خیلی مهم شده است، این به معنای هک شخصیت شما است.

‌‌‌‌

قرار گرفتن مداوم در معرض اخبار منفی موجب می‌شود بینندگان و خوانندگان آن‌ خبرها احساس کنند خود در حال تجربه تروماهای دست‌دوم‌اند.

دانشمندان شواهدی یافته‌اند که ثابت می‌کند، مور مداوم اخبار منفی برای مغز شما زیان‌بار است. وقتی افسرده‌ایم، اغلب به دنبال اطلاعاتی می‌گردیم که می‌تواند احساس ما را تأیید کند؛ مرور اخبار منفی با همین ذهنیت عمل می‌کند.

اگر احساس منفی دارید، خواندن اخبار منفی فقط احساسات شما را تأیید می‌کند. بسیاری اوقات شما حتی آگاه نیستید که این کار را انجام می‌دهید، اما این کار به یک عادت تبدیل می‌شود.

به محض اینکه وقت آزاد دارید، گوشی‌تان را برمی‌دارید و شروع به چرخیدن [و پیدا کردن اخبار منفی] می‌کنید، بدون اینکه واقعا به این کار آگاه باشید.

در واقع می‌توان گفت برخی ابزارها و محتواها در دنیای امروز به گونه‌ای طراحی شده‌اند که مخاطب را مجذوب و حتی معتاد کنند.

 این نوع اعتیاد که اغلب به اعتیاد دیجیتال یا اعتیاد رفتاری معروف است، بیشتر از همه در دنیای اینترنت، شبکه‌های اجتماعی، بازی‌های ویدیویی و اپلیکیشن‌ها دیده می‌شود.
 طراحی این ابزارها به‌گونه‌ای است که حس رضایت و لذت آنی ایجاد می‌کنند و افراد را به تعاملِ مداوم و بازگشتِ دوباره تشویق می‌کنند.

برای این کار، اغلب از روش‌های مختلفی استفاده می‌شود:

۱. پاداش‌های متناوب: که باعث می‌شود فرد منتظر پاداش بعدی بماند و تعامل خود را افزایش دهد.

۲. ایجاد احساس فوریت: مانند اعلان‌ها و هشدارها که حس نیاز به پاسخ سریع را در کاربر برانگیخته و او را به استفاده مداوم ترغیب می‌کند.

۳. شخصی‌سازی محتوا: در شبکه‌های اجتماعی، اغلب محتوای مورد علاقه هر فرد به او نمایش داده می‌شود و به همین دلیل، فرد کمتر می‌تواند از آن دل بکند.

۴. مکانیسم‌های رقابتی: مانند امتیازدهی یا رده‌بندی که حس رقابت را در کاربران زنده نگه می‌دارد و باعث می‌شود بارها بازگردند.

این روش‌ها با الهام از روانشناسی و شناخت رفتارهای انسانی طراحی شده‌اند و در برخی موارد شباهت زیادی با مکانیسم‌های اعتیادآور داروها دارند.

ممکن است بر اساس فعالیت خود فرض کنید که کشور شما احتمالاً از نظر میانگین استفاده از رسانه‌های اجتماعی در بالاترین سطح قرار دارد، اما نتایج این نظرسنجی ممکن است شما را شگفت زده کند.

یک کاربر معمولی اینترنت تقریباً 2 ساعت و نیم در روز در شبکه‌های اجتماعی وقت می گذراند که به طور متوسط سهم ​​زنان 16 دقیقه بیشتر از مردان در روز است.

تیک تاک بالاترین میانگین زمان صرف شده برای هر کاربر را دارد، در حالی که یوتیوب بیشترین سهم کلی از کل زمان رسانه‌های اجتماعی را دارد.