سقوط فرهنگی در بازسازی سووشون

کتاب سووشون نوشتۀ سیمین دانشور، اثری ماندگار است که رهبر انقلاب هم درباره‌اش چنین فرموده‌اند: «من کتاب سووشون‌ را شاید در سال‌های اول دهۀ پنجاه، یا آخر دهۀ چهل خریدم و شروع کردم خواندن. دیدم داستان، داستانی است که آمیخته با ناکامی است.

یعنی انگلیسی‌ها آمدند شیراز‌، پدر همه را درآوردند و همه کار کردند و بالاخره هم قهرمان داستان را کشتند و مرده‌اش را دادند دست زن و بچه‌اش که ببرند دفن کنند.

من، هر کتابی را که می‌خوانم، پشتش دو سه جمله می‌نویسم. الان اگر آن کتاب را بیاورند، خواهید دید این جمله پشت آن نوشته شده که «این کتاب را طاقت نیاوردم بخوانم.» یعنی دیدم خواندنش، با این زندگی پر از غصه و دائم در حال مبارزه‌، جور در نمی‌آید. زندگی ما این‌طور بود. این بود که بعد از انقلاب، سووشون را خواندم.»

اما بازسازی این اثر توسط «نرگس آبیار» و تبلیغات منتشرشده از سریال به جای بازتاب عمق محتوای اصلی، به ابتذالی فراتر از حد تصور دچار شده است.

صحنه‌های رقص مختلط زن و مرد، تصاویر اتاق‌خوابی، تماس زن و مرد بازیگر نامحرم که در دنیای خارج از فیلم نسبتی باهم ندارند و حتی اجبار سربازان انگلیسی به اجرای پرفورمنس‌ها، صحنه‌هایی هستند که نه تنها خلاف داستان اصلی کتاب بلکه کاملاً برخلاف ارزش‌ها و شئونات فرهنگی و اسلامی ماست.

نکتۀ تأسف‌بارتر این است که پلتفرم «نماوا» بدون در نظر گرفتن اصلاحات لازم و بدون دریافت مجوز نهایی از ساترا اقدام به انتشار سریال کرده که این کار نه تنها خلاف قانون بوده، بلکه در تکمیل همین روند آسیب به فرهنگ و اخلاق جامعه نقش بسزایی داشته است.