افرادی که در کارنامه و در زندگی خود فعالیت سیاسی از هر نوعی رسمی و غیر رسمی، داخلی و خارجی نداشته‌اند و برنامه؛ هدف، ایدئولوژی و استراتژی مشخصی ندارند حتی در قالب ائتلاف و اپوزیسیون نمی‌توان از آن‌ها یاد کرد چرا که فاقد چنین درک و صلاحیتی هستند.

آنچه طی روز‌های گذشته تحت عنوان از هم پاشیدن و انحلال اپوزیسیون خارج‌نشین عنوان شده است از چند جهت جای نقد و بررسی دارد به این خاطر که واقعیت این است که حکومت ایران اپوزیسیونی ندارد که عده‌ای خود را رهبر اپوزیسیون بنامند!

آنچه در مورد جمع شدن افرادی، چون رضا پهلوي، مصی علینژاد، حامد اسماعیلیون یا نازنین بنیادی به عنوان اپوزیسیون در رسانه‌ها مطرح شد بیشتر با طراحی رژیم صهیونیستی، انگلیس، آمریکا و با حمایت‌های مالی سعودی‌ها شکل گرفت و رسانه‌های فارسی‌زبان معاند و غربی به این جمع رنگ سیاسی می‌دهند و از آن به نفع خود بهره‌برداری می‌کنند در حالی که این افراد بیشتر دلقک‌های سیاسی هستند شبیه پسماند‌های رژیم پهلوی به ویژه پسر محمدرضا پهلوی که درک درستی از مسائل پیرامون خود ندارد چه برسد به مسائل سیاسی.

افرادی مثل نازنین بنیادی نیز که حتی قدرت تکلم و نوشتن درست فارسی را هم ندارند یا فردی مثل آقای اسماعیلیون که مدعی است، چون خانواده‌اش را در سقوط هواپیما از دست داده می‌تواند رهبر و فعال سیاسی و یا یک مجموعه سیاسی باشد به لحاظ سیاسی محلی از اعراب ندارند، به این دلیل که کمترین کنشگری در عرصه سیاسی نداشته و ندارند، ضمن اینکه قدرت تحلیل نیز ندارند لذا این افراد نمی‌توانند در جایگاه رهبری یک حرکت اجتماعی هم باشند چه برسد به فعالیت‌های سیاسی، پس ائتلاف آن‌ها از پایه مضحک و خنده‌دار است.

افرادی که در کارنامه و در زندگی خود فعالیت سیاسی از هر نوعی رسمی و غیر رسمی، داخلی و خارجی نداشته‌اند و برنامه؛ هدف، ایدئولوژی و استراتژی مشخصی ندارند حتی در قالب ائتلاف و اپوزیسیون نمی‌توان از آن‌ها یاد کرد چرا که فاقد چنین درک و صلاحیتی هستند، ضمن اینکه اکثر این افراد فاقد سواد سیاسی هستند و هیچکدام استراتژیست و تئوریسین نیستند تا بتوانند حرکتی را مدیریت و برنامه‌ریزی کنند چه برسد به اینکه در نقش اپوزیسیون ظاهر شوند.

شخصی که خود را مصی علی‌نژاد می‌نامد یکی از خبرنگاران درجه سه بود که با کمک اصلاح‌طلبان کار می‌کرد و شاغل شده بود. وی کمترین صلاحیتی برای قرار گرفتن در جایگاه یک فعال سیاسی هم ندارد چه برسد به رهبری اپوزیسیون.

مساله حائز اهمیت این است که خانم علینژاد مجری برنامه‌های سازمان اطلاعاتی رژیم صهیونیستی است مثل مبارزه با حجاب اسلامی، در حالی که مردم ایران چهارده قرن است که فرهنگ اسلامی را پذیرفته و با ایمان کامل اجرا می‌کنند، حجاب نیز بخشی از فرهنگ اسلامی است. مساله مهم این است که این افراد مشکلات مردم را فریاد نمی‌زنند بلکه خواسته‌های دشمن را اجرا می‌کنند و بازتاب می‌دهند.

افرادی که جز آسیب رساندن به مردم برنامه‌ای ندارند، شبیه به فعالیت‌هایی که در شش ماه گذشته آسیب زیادی به مردم وارد کرد و کمترین خیر و برکتی برای مردم به دنبال نداشت. افرادی که خود را حامی مردم می‌نامند هرگز مشکلات واقعی مردم را مطرح نمی‌کنند بلکه در هر مساله‌ای که در ایران رخ می‌دهد به نفع مسائل مورد نظر خود سوار بر موج مسائل می‌شوند و از آبِ گل‌آلود به نفع خود ماهی می‌گیرند.

قطع به یقین این افراد به معنای واقعی کلمه صلاحیت ایرانی بودن هم ندارند چه برسد به اینکه به نام مردم ایران صحبت کنند. گروه‌هایی مثل منافقین خلق که هجده هزار ایرانی را به صورت مستقیم کشته‌اند و دست آن‌ها به خون مردم آغشته است حتی نباید ایرانی خوانده شوند.

حکومت ایران اپوزیسیونی ندارد بلکه ائتلاف تشکیل شده از سوی افرادی مثل حامد اسماعیلیون یا خانم علینژاد یا رضا پهلوی و نازنین بنیادی ائتلافی برای برخورداری مادی بیشتر آن‌ها بوده است چرا که در هیچکدام از صحبت‌های این افراد از مشکلات مردم و آثار تحریم‌ها و فشاری که به بیماران ایرانی و سفره‌های خانوار‌ها وارد شده خبری نیست در حالی که افرادی که از آن‌ها به عنوان اپوزیسیون یاد می‌شود چه بسا پسماند‌های رژیم پهلوی، بهایی‌ها، مصی علی‌نژاد و سایرین و منافقین خشنود از تحریم ایران هستند و تلاش می‌کنند تحریم‌های که به مردم آسیب می‌رساند را افزایش دهند.

افرادی که حتی صلاحیت انسانی برای سخن گفتن از یک ملت به ویژه ملت ایران را ندارند. اشخاصی که به عنوان اپوزیسیون خود را در رسانه‌ها معرفی می‌کنند اصلا اپوزیسیون نبودند که در آن‌ها تغیبری ایجاد شود بلکه آن‌ها مشتی دلقک رسانه‌ای هستند که بیشتر برای مطرح کردن خود آمده‌اند نه چیز دیگری!

بسیار طبیعی است که تمام تلاش شبکه ایران اینترنشنال-مانند هر رسانه دیگری در رخدادهای پاییز ۱۴۰۱ بر روایت سازی، روایت گری، داده سازی و انعکاس داده ها در کوتاه ترین زمان متمرکز بوده باشد. اما برای بسیاری از کسانی که در حوزه خبرنگاری و تولید محتوا صاحب تجربه هستند، محتوای تولیدی شبکه ایران اینترنشنال در سکوهای رسانه ای از نظر نوع محتوا، حجم محتوا، تناوب تولید محتوا و حضور بی وقفه و همزمان در تمام سکوهای رسانه های اجتماعی غیرمعمول و فراتر از توانایی ها و ظرفیت های انسانی به نظر می آمد.

به یاد بیاوریم که معماران لندنی شرکت دی.ام.ای مدیا، رسانه مادر شبکه تلویزیونی ایران اینترنشنال، همه برای دهه ها در حوزه تولید خبر ۲۴ ساعته، رسانه جنگ و جنگ رسانه ای مهارت های بی بدیلی را کسب کرده بودند. استفان کلیپول خود سپهسالار جنگ رسانه ای بوده است و ریچارد سمبروک نیز در جریان پوشش جنگ عراق و هم پوشش اخبار حوادث سال ۱۳۸۸ ایران جزء مدیران ارشد خبر بی.بی.سی و بای.بی.سی فارسی بوده است.

هر دوی این مدیران شرکت دی.ام.ای مدیا به اهمیت بی رقیب زمان، تولید سلسله وار خبر و روایت سازی در رویدادهای سیاسی و جبهه های جنگ رسانه ای اشراف داشتند. به یاد بیاوریم که رویترز با هوشمندی بی نظیر استفان کلیپول توانست در دهه ۱۹۸۰ پوشش خبری تصاویر میدان تی.آن.مان چین را به سراسر جهان مخابره کند و بی.بی.سی فارسی تنها پس از حوادث سال ۱۳۸۸ بود که توانست موقعیت رسانه ای خود را تثبیت کند.

کارخانه محتواسازی URBS از دل نگاه راهبردی و آینده نگرانه استفان کلیپول، ریچارد سمبروک و رابرت بینون مدیران ارشد شرکت مادر تلویزیون ایران اینترنشنال زاده شد.

شرکت اوربز متعلق به دو کارآفرین انگلیسی حوزه خبرنگاری و مدیریت داده بود که از سال ۲۰۱۴ بر سیستم های فناورانه تولید محتوا فعالیت می کردند و هدف شان صرفه جویی در نیروی انسانی، وقت و هزینه در میدان تولید محتوا برای رسانه های محلی انگلستان بود. دی.ام.ای مدیا با وقت شناسی قابل تحسینی در آوریل سال ۲۰۱۶ شرکت URBS را خریداری کرد، البته تصادفی نیست که سال ۲۰۱۶ همان سالی است که نطفه مشارکت میان سرمایه گذاران سعودی ایران اینترنشنال و اهالی رسانه دی.ام.ای مدیا بسته شد.

اینگونه ستاره اقبال آلن رنویک Alan Renwick و گری راجرز Gary Rogers با سرمایه گذاری گسترده دی.ام.ای مدیا در سپهر یک کسب و کار کوچک مقیاس محلی طلوع کرد. پس از این رویداد نرم افزار ساخته شده در شرکت اوربز ربات ساخته شرکت را برای روایت گری و روایت سازی و تولید خبر برای مخاطبانی از سرتاسر جهان، از جمله فارسی زبانان، به کار گرفت تا ده ها هزار محتوای کارخانه ای رسانه ای با صرف کمترین زمان و کمترین هزینه در تمام سکوهای رسانه ای تولید و منتشر شوند.

محورهای فعالیت های خبرنگارانه فناورانه شرکت URBS در درگاه اینترنتی آنها اینگونه ثبت شده است:

روایت سازی در مقیاس کارخانه ای

تولید محتوای خواندنی و جذاب

بهره گیری از ربات ها برای تولید خبر

تولید انبوه خبر از منابع باز داده ای

کافی است رسانه خبر مرگ، جرائم، زد و خورد و اخباری از این دست با تکیه بر ارزش خبری برخورد، اختلاف‌، درگیری و منازعه را منتشر کند، به سرعت تعداد بازدیدکنندگانش بالا می‌رود، اما به همان نسبت اگر خبری با رویکردی مبتنی بر دیگر ارزش‌های خبری تنطیم شود، تعداد بازدیدکننده‌اش پایین می‌آید!

این رویکرد، در این سال‌ها اغلب رسانه‌ها را هم تحت تاثیر قرار داده و حالا که بازار رقابت رسانه‌ای به شدت داغ است، برای ثبت کلیک‌های بیشتر، خودآگاه یا ناخودآگاه به این سمت گرایش دارند؛ اما جریان چیست و چرا تا  این حد پیگیری خبرهای تلخ به صورت عادت درآمده است؟

تکنیکی بین رسانه های بزرگ دنیا وجود دارد و آن استخراج خبر خوب از دل خبر بد است. وقتی یک بحران پیش می آید، معمولا یک قهرمان هم با آن ظهور می کند.

در پارک مرکزی نیویورک سگ ولگردی به دختر بچه شش ساله‌ای حمله می‌کند و مردی با آن درگیر می‌شود و وقتی نمی‌تواند سگ را از دختر جدا کند، سگ را می‌کشد. خبرنگار نیویورک‌تایمز که آنجا حضور داشته با خودش می‌گوید این سوژه خبری بسیار خوبی است.

از آن مرد درخواست زمان مصاحبه می‌کند و به مرد می‌گوید این تیتر مدنظرم است که یک نیویورکی با‌غیرت دختر بچه مظلوم آمریکایی را نجات داد که مرد می‌گوید من اصلا نیویورکی نیستم!

خبرنگار می‌گوید تیتر را اصلاح می‌کنیم که یک آمریکایی باغیرت دختر بچه مظلومی را نجات داد. آن فرد می‌گوید من اصلا آمریکایی نیستم، من یک ایرانی مسلمان هستم. خبرنگار می‌گوید پس تیتر می‌زنیم یک ایرانی تندرو سگ مظلوم آمریکایی را کشت!

سازمان NSA (National Security Agency) یعنی آژانس امنیت ملی آمریکا، محمل اصلی است که آمریکایی‌ها درست کردند تا کنترل، نظارت، برنامه‌ریزی و پیش بردن مسائل اینترنت در جهان را بر عهده دارد. سازمان‌های تابعی هم هستند مثل آیکان و سیستم اطلاعات و نگهداری اشلون یا سیستم‌های دیگر پالایش اطلاعات، شخصیت شناسی و مدیریت اطلاعات.

همین ابزارهای اینترنتی که موجود است، مثل شرکت بزرگ گوگل، از همکاران جدی سازمان اطلاعاتی غرب هست و در شناسایی، پالایش اطلاعات و شخصیت شناسی جوامع هدف، کارهای بسیار جدی انجام می‌دهند و در عملیات سایبری و عملیات روانی غرب علیه کشور ما، نقش بسیار اساسی ایفا می‌کنند.

نتایج یک پژوهش نشان می‌دهد که مردم خبر زده شده‌اند!

نتایج یک پژوهش جدید نشان می‌دهد که این روزها افراد بیشتری از اخبار اجتناب و کمتر به آن اعتماد می‌کنند. تعداد فزاینده‌ای از مردم به شکل خودخواسته و انتخابی از اخبار مهم مانند همه‌گیری ویروس کرونا، حمله روسیه به اوکراین و بحران‌های اقتصادی اجتناب می‌کنند.

موسسه مطالعه روزنامه‌نگاری رویترز در گزارش سالانه اخبار دیجیتال خود گفت: در حالی که اکثر افراد مورد بررسی به طور منظم اخبار را دنبال می‌کنند، 38 درصد از آنها گفتند که اغلب یا گاهی اوقات از خواندن اخبار اجتناب می‌کنند.

طبق این گزارش، مخاطبانِ جوان‌تر به طور فزاینده‌ای از طریق پلتفرم‌هایی مانند “تیک‌تاک” به اخبار دسترسی پیدا می‌کنند و ارتباط ضعیف‌تری با خبرگزاری‌های معتبر و مطرح دارند.