گاهی اشتراک‌گذاری برخی مقاله‌های علمی باعث می‌شود فالورها و دوستان فرد در شبکه‌های اجتماعی تصور کنند وی دانشی در آن زمینه دارد یا مطلب را مطالعه کرده و حالا به اشتراک گذاشته است.

نتایج بررسی انجام شده نشان می دهد، تنها 51 درصد افرادی که مطلبی را به اشتراک می‌گذارند، خودشان آن را خوانده‌اند.

 26 درصد معمولا تنها بخشی از محتوای به اشتراک گذاشته شده را مطالعه کرده و در کمال تاسف 22 درصد نیز تنها تیتر و چند سطر از آن مطلب را عموما مطالعه می‌کنند ولی ترجیح می‌دهند محتوایی را که خودشان آن را به صورت کامل نخواند‌ند با دیگران به اشتراک بگذارند.

رویکرد میان‌رشته‌ای به دفاع شناختی را می‌توان در تلفیق اصول روان‌شناسی شناختی با تدابیر امنیت سایبری مشاهده کرد.

برای نمونه، به‌کارگیری چارچوب چرخه OODA (مشاهده، جهت‌گیری، تصمیم‌گیری، اقدام) در راهبردهای دفاع سایبری، امکان واکنشی پویاتر و مؤثرتر به تهدیدات شناختی را فراهم می‌آورد.

دشمن امروز نه در میدان نبرد، بلکه در میدان «روایت» می‌جنگد.
هدف او دیگر تصرف خاک نیست، تصرف ذهن‌هاست.
او با تصویر، تیتر، شایعه و تحلیل‌های مسموم، افکار عمومی را بمباران می‌کند.
سیاست اصلی دشمن در جنگ رسانه‌ای سه محور دارد:

1️⃣ ناامیدسازی: با بزرگ‌نمایی مشکلات و سانسور پیشرفت‌ها، آینده را تیره و تار نشان می‌دهد.
2️⃣ تحریف واقعیات: عملکرد مسئولان را وارونه روایت می‌کند و خطاهای خود را پنهان می‌سازد.
3️⃣ تضعیف اعتماد عمومی: اعتماد مردم به دین، نظام و حتی خودشان را هدف قرار داده است.
این یک جنگ واقعی است، اما با سلاح بی‌صدا.
وقتی رسانه دشمن روایت بسازد و ما سکوت کنیم، روایت او «واقعیت» تلقی می‌شود.
و این همان چیزی است که رهبر انقلاب بارها نسبت به آن هشدار داده‌اند: اگر روایت دشمن غالب شود، حتی پیروزی‌ها هم شکست جلوه می‌کنند.
تنها راه مقابله، روایتگری صادقانه، تبیین مستمر و روشنگری عالمانه است.
در میدان روایت، بی‌عملی، مساوی با شکست است.

امروز میدان اصلی «جنگ نرم» دشمن میدان رسانه ای است؛ پیروزی در آن، شرط پیروزی در جبهه‌ های دیگر می باشد. امام جامعه بارها تأکید کرده‌اند که «دشمن می‌خواهد در ذهن و دل مردم بن‌بست بسازد تا در میدان واقعی مجبور به عقب‌ نشینی کنیم»؛ بنابراین، رسانه‌ها، با انواع گونه گونش سربازان این خط مقدم‌اند.

برای نهادهای چون وزارت فرهنگ و ارشاد، وظیفه نخست «سیاست‌گذاری هوشمند و حمایت از محتوای امیدآفرین» است؛ باید به جای سانسور مکانیکی، «الگوریتم امید» طراحی شود: تسهیل تولیدات بصری و صوتی که واقعیت پیشرفت‌های علمی، اقتصادی و اجتماعی را با زبان ساده و جذاب روایت کنند. فعالان فضای مجازی نیز باید از «کپی‌ پیست» به «روایتگر» تبدیل شوند؛ یعنی هر پست، استوری یا ویدئو، ی از دستاورد روزانه کشور باشد؛ از افتتاح خط تولید موتور توربوفن تا افتتاح یک کلینیک شبانه‌روزی در روستای دورافتاده است.

دستگاه‌های تبلیغاتی و نیز با روایتهای گوناگون نه تک‌صدایی. همان خبر یا رویداد را از زبان کارشناس، کارگر، دانش‌آموز و حتی مادری که در صف نانوایی ایستاده، روایت کنند تا «واقعیت ملموس» جایگزین «وهم ساختگی» دشمن شود. قوه قضائیه نیز با سرعت و شفافیت، شایعات را رصد و رفع کند تا «ترس» به «اطمینان» بدل شود.

در این کارزار، هر مداح باید یک «میکرو-رسانه» باشد؛ در هر روضه، دو دقیقه به دستاورد علمی ایران بپردازد؛ در هر هیئت، یک لحظه به «اقتصاد مقاومتی» اشاره کند؛ در هر جلسه، یک نگاه امیدآفرین به «آینده» بیندازد.

عملیات‌های اطلاعاتی پویا و تحول‌آفرین هستند.

روش‌ها و زمینه‌های استفاده از اطلاعات به گونه‌ای است که قدرت نرم می‌تواند به قدرت سخت تبدیل شود.

این گذار «قدرت خشن» نام دارد و برای درک دقیق‌تر مسائل خاکستری در جنگ شناختی، شناخت و تحلیل قدرت خشن امری ضروری است.

«جنگ شناختی» نقطه تلاقی «روان‌شناسی سایبری»، «نظامی‌سازی علوم اعصاب» و «تأثیرگذاری سایبری» است.

به‌منظور ایجاد تغییر عمدی در درک جهان و تحلیل منطقی آن توسط نظامیان، سیاست‌مداران و دیگر بازیگران و تصمیم‌گیرندگان انجام می‌شود.

هدف این تغییر، تحت تأثیر قرار دادن تصمیم یا رفتار آن‌ها برای کسب برتری استراتژیک در همه سطوح مداخلات تاکتیکی است، چه در هوش طبیعی فردی یا جمعی و چه در هوش مصنوعی یا هوش افزوده در سیستم‌های هیبریدی.