توصیف جنگ های رسانه‌ای

جنگ رسانه‌ای اقدامی است که با همکاری و هماهنگی کامل بخش‌های سیاسی، اطلاعاتی، امنیتی، رسانه‌ای و عملیات روانی و تبلیغی یک کشور صوت می گیرد وهرچه این هماهنگی بیشتر و بهتر باشد موفقیت جنگ رسانه ای نیز بیشتر خواهد شد.

طراحان جنگ رسانه‌ای لزوما فرماندهان نظامی نیستند بلکه سازمانهای امنیتی و اطلاعاتی ، حتی اساتید و دانش آموختگان دانشگاه‌های معتبر هر کشور مانند دانشجویان مدیریت رسانه دانشگاه آزاد دماوند هستند.

در جنگ رسانه های خبرها به مثابه گلوله های تفنگ بوده ولی بسیار کم هزینه تر .به عبارتی دیگر متقاعد ساختن افراد جهت تغییر رفتار و تمایل وی به خود ، بسیار به صرفه تر از کشتن است.

خبرگزاریها مانند پایگاه های نظامی کشور ها تلقی می شوند که از آنها برای حملات موشکی و هواپیمایی استفاده می شود.

در جنگ های نظامی کشورهای سلطه گر برای اعمال قدرت و پیروزی در جنگ ها ، تجهیزات جنگی و موشکی خود را به کشور هدف نزدیک می کنند. از ناوهای هواپیمابر بزرگ گرفته تا پایگاه های منطقه ای. ولی در جنگ های رسانه ای برای انتقال اخبار و جنگ روانی خود از فراهم کردن زیر ساخت های ارتباطی حتی بصورت رایگان در کشورهدف به دست خودشان بهره می برند تا کلیه مردم به اخبار دستکاری شده آنها دسترسی داشته باشند.
سربازان جنگهای رسانه‌ای نویسندگان، خبرنگاران، مفسران، تصویربرداران، تولیدکنندگان خبری و مطبوعاتی، کارگردانان، تهیه‌کنندگان و عکاسان رسانه‌ها هستند.

سلاح و تجهیزات جنگ های رسانه ای ابزارهایی چون: رادیو، تلویزیون، اینترنت، ماهواره، خبرگزاری‌ها، دوربین‌ها، کاغذ و قلم و دستگاه‌های چاپ و نشر می‌باشد.

پشت صحنه جنگ های رسانه‌ای، سیاست رسانه‌ای قدرت‌ها و نظام سلطه به مثابه راهبرد این حرکت قرار گرفته است که به صورت رسمی‌ و سازمان‌یافته، اما پنهان با اختصاص بودجه‌ای سرّی توسط سازمان‌های اطلاعاتی و امنیتی و سرویس‌های جاسوسی و تشکیلات ویژه نظامی‌ هدایت می‌شود.

جنگ رسانه ای، جنگی آرام و نامحسوس و بدون کوچکترین خون ریزی، تلقی می شود
جنگی است که در گوشی ها ، صفحات روزنامه ها و میکروفن رادیوها، صفحات مونیتورها و تلویزیون ها و عدسی دوربین ها، جریان دارد.