تقریباً همه‌ی ما دوست داریم که به خانواده و دوستانمان نشان دهیم که به کجا سفر کردیم، کجا غذا خوردیم، با چه کسانی ملاقات کردیم و عکس‎هایی از بازدیدمان از مکان‎های مختلف را در معرض استفاده‌ی عموم قرار می‌دهیم بدون اینکه از عواقب آنها آگاهی داشته باشیم.

هر عکسی که می‌گیریم شامل داده‌های EXIF خلاصه شده‌ی Exchangeable Image File Format است که جزئیاتی مانند نوع دوربین، مدل گوشی و حتی زمان ثبت عکس را در خود جای داده است. دستگاه‌های مدرنِ دارای جی‌پی‌اس (تقریباً تمام گوشی‌های هوشمند، تبلت‌ها و برخی دوربین‌ها) به‌صورت پیش‌فرض، مکان دقیق ثبت عکس را هم در داده‌های EXIF ذخیره می‌کنند.

حتی اگر پیوند کردن مکان روی عکس را در گوشی خود غیر فعال کرده باشیم، باز هم برنامه‌ها و شگردهای زیادی وجود دارند که می‌توانند مکان را از روی عکس شناسایی کنند.

پس قبل از اشتراک‌گذاری عکس‌های شخصی‌تان کمی در مورد عواقب این کار بیندیشید. هر کسی با نیت نادرست می‌تواند عکس‌هایی را که آپلود کرده‌اید، پیدا کند و اطلاعات حساسی مانند محل زندگی، محل کار یا مکان‌هایی را که اغلب به آنجا می‌روید به‌دست بیاورد.

نیروهای سایبری جبهه مقاومت ضمن ارسال پیامک با سرشماره فرماندهی جبهه داخلی رژیم صهیونسیتی (oref) که وظیفه ارسال پیام های اضطراری را بر عهده دارد، برای ساکنین سرزمینهای اشغالی پیامکی را مبنی بر بروزرسانی اپلیکیشن مربوطه ارسال نمود، با کلیک بر روی لینک پیامک کلیه دیتاهای گوشی همراه تخلیه گردیده است.
در ادامه نیز پیامکی با سر شماره شهید سنوار با متن"با ترور سنوار، بی بی دربهای جهنم را به روی یهودیان گشود”
ضمنا این پیام برای بالغ بر ۶ میلیون نفر ارسال گردید.

آیا برای فضایی که بیشترین وقت خود را در آن می‌گذرانیم، یعنی فضای مجازی و شبکه‌های اجتماعی، استانداردی وجود دارد؟

دلایل مهم بودن استانداردهای فضای مجازی:

🔸 امنیت:
استانداردها، خطوط قرمز را مشخص می‌کنند و از حریم خصوصی و امنیت کاربران محافظت می‌کنند.

🔸 کیفیت محتوا:
استانداردها، معیارهایی برای سنجش کیفیت محتوا ارائه می‌دهند و از انتشار اطلاعات نادرست و گمراه‌کننده جلوگیری می‌کنند.

🔸 تعاملات سالم:
استانداردها، چارچوبی برای تعاملات سالم و سازنده در فضای مجازی فراهم می‌کنند.

🔸رشدوتوسعه:
استانداردها، محیطی امن و قابل اعتماد برای رشد و توسعه کسب‌وکارهای آنلاین و نوآوری‌های دیجیتال ایجاد می‌کنند.

نیاز است که به این سوالات فکر کنیم:
• آیا استانداردهای فعلی فضای مجازی، نیازهای کاربران را برآورده می‌کنند؟
• چه استانداردهایی برای بهبود کیفیت محتوا و تعاملات در شبکه‌های اجتماعی ضروری است؟

واژه‌ی «اینفودمیک» از دو واژه‌‌ی Information به معنی اطلاعات و pandemic به معنی همه‌گیری و شیوع تشکیل شده است و به معنای کلی انتشار گسترده و سریع اطلاعات وسیع، دقیق و غیر دقیق و گاهی بدون منبع در مورد موضوعی خاص است.

این  اطلاعات ناصحیح ممکن است توسط افراد، گروه‌ها، رسانه‌ها یا سازمان‌ها  با هدف ایجاد ترس، تبلیغات غلط، یا تاثیرگذاری بر قضاوت عمومی منتشر شوند.

اصطلاح Infodemic ابتدا در دهه ۲۰۰۰ توسط سازمان بهداشت جهانی برای بیان شیوع اطلاعات نادرست در مورد بیماری‌هایی مانند ایدز و ویروس زیکا به کار گرفته شد. با شیوع ویروس کرونا در سال ۲۰۱۹، این اصطلاح به طور گسترده‌تری به کار گرفته شد و به شیوع اطلاعات نادرست در مورد ویروس کرونا و درمان آن اشاره کرد.

یه طور کلی، Infodemic می‌تواند باعث کاهش اعتماد عمومی بین مردم و گسترش رسانه‌های جعلی شود.

‌‌‌

مطالعه‌ای که به تازگی در مجله روان‌شناسی تجربی عمومی توسط متخصصان دانشگاه تورنتو انجام شده، تأثیرات روان‌شناختی «پیمایش دیجیتال» را بررسی کرده است.

پیمایش دیجیتال به رفتاری اشاره دارد که در آن افراد هنگام تماشای ویدیوهای آنلاین، به سرعت بین ویدیوها جابه‌جا می‌شوند یا بخش‌هایی از ویدیوها را سریعا رد می‌کنند.

در آزمایش‌هایی با بیش از ۱۲۰۰ شرکت‌کننده، تَم نشان داد که افراد هنگام احساس کسالت با تماشای ویدیوهای متنوع با موضوعات مختلف، فکر می‌کنند این کار کسالت آنها را برطرف می‌کند اما در نهایت بیشتر بی‌حوصله می‌شوند.

وقتی غذایی پرحجم و متضاد، سیستم گوارش انسان را بهم می‌ریزد، این حجم هله‌هوله‌های خبری نیز ذهن و مغر آدمی را از هم گسیخته میکند! بی‌تردید، شکل و محتوای هر خبری، بر سلامت روانی ما تاثیرگذار است. تاثیرات مستقیم بر روحیه ما و در نتیجه، تفکر و رفتار ما تغییر میکند.

تکرار روزانه اخبار، بویژه درباره موضوعات و وقایعی که امکان اثرگذاری از طرف فرد بر روی آن نیست، بالاخره او را منفعل میکند. این اخبار چنان فرد را تحت فشار می‌گذارد که در نهایت، دچار یک جهان‌بینی بدبینانه، بی‌احساس، نیشدار و جبری می‌شود! عنوانی که از آن به «بی‌پناهی اکتسابی» یا Learned Helplessness یاد می شود!

همراه با حالاتی چون:
▫️افزایش هیجانات کاذب
▫️قضاوت های سطحی و ناصحیح
▫️دوری از دنیای واقعی و انزواطلبی
▫️فاجعه سازی و بزرگنمایی از وقایع
▫️خلاصه‌خوانی و بی‌توجهی به مطالب عمیق و در نهایت «کم عمق شدن اندیشه‌ها»
▫️تاثیر پذیری افراطی از اطلاعات ارسالی از منبع خبر
▫️افزایش امکان ابتلا به برخی از مشکلات روانپزشکی چون: ترس، اضطراب، افسردگی و پرخاشگری
▫️تحریک مفرط منطقه Limbic مغز و ترشح مواد بیوشیمایی که در نهایت موجب تضعیف سیستم ایمنی بدن می‌شود. به عبارتی، بدن همیشه خود را در وضعیت استرس مزمن احساس می‌کند.

چه باید کرد؟
▫️انتخاب آگاهانه خبر و پرهیز از دانلود هر بسته صوتی یا تصویری
▫️مدیریت زمان حضور در فضای مجازی
▫️توجه به فعالیت های هدفمند در دنیای واقعی(بویژه: فعالیت‌های ورزشی، هنری و اجتماعی)