اصطلاح FOMO یا Fear of Missing Out یعنی ترس از دست دادن، ترس از نبودن در شبکه‌ها به این مفهوم که فرد گمان می‌کند اگر دائما متصل و آنلاین نباشند از همه چیز عقب می‌افتد.
افرادی که با این اختلال روبرو هستند، به شدت نگران این هستند که ممکن است چیزی را از دست بدهند و این باعث اضطراب و تنش در آنها می‌شود. برای مدیریت فومو، می‌توان از روش‌های روان‌شناختی مانند روش‌های تمرینِ توجه و مدیتیشن استفاده کرد. همچنین بهبود مهارت‌های ارتباطی و توانایی‌های اجتماعی می‌تواند به کاهش نشانه‌های این اختلال کمک کند.
در رسانه‌ها، اصطلاح فومو به معنی استفاده از روش‌هایی است که افراد را به احساس ترس برای از دست دادن خبرها، اتفاقات و محتواهای مهم دچار می‌کند. به عنوان مثال، برخی وب‌سایت‌ها، شبکه‌های اجتماعی و برنامه‌های خبری از عناوین تحریک‌آمیز، تصاویر جذاب و پیام‌های فوری استفاده می‌کنند تا باعث شوند افراد حس از دست دادن اخبار روز را تجربه کنند.
از این روش برای جذب ترافیک مصرف بیشتر و افزایش توجه مخاطبین استفاده می‌شود.

در زندگی مجازی، سابقه‌ی آدم‌ها مثل گل‌ولای مرداب به دست و پایشان می‌چسبد و با هر گامی که در زندگی به جلو برمی‌دارند آن‌ها را بیشتر به عمقِ «باتلاقِ گذشته» فرو می‌کشد.

در حالت طبیعی، آدم‌ها در مسیر رشد بارها و بارها پوست‌اندازی می‌کنند؛ از پیله‌های سست و چروکیده بیرون می‌آیند و فارغ از آنچه در گذشته بوده‌اند، پوسته‌ای جدید برای خود می‌سازند.

اما خصلت نافراموشی فضای مجازی، همه‌ی پیله‌ها و پوسته‌های قدیمی آدم‌ها را به هم گره می‌زند و امکان فرار از آنرا دشوار می‌کند. از بعد اجتماعی هم اگر قرار باشد همه افراد با اشتباهاتی که در گذشته انجام داده‌اند شناخته شوند، دیگر «فرار از گذشته» و پیشرفت و تغییر در آینده بسیار دشوار می‌شود.

این دقیقاً همان چالشی است که همه افراد و به طور خاص‌تر کودکان و نوجوانان، در دنیای نافراموش مجازی با آن‌روبه رو هستند: «سایه سنگین گذشته مجازی بر آینده حقیقی».

یکی از عوامل رسانه‌ای در بر هم خوردن چرخه خواب و بیداری، استفاده از صفحات لمسی در شب است.

ترشح هورمون ملاتونین در بدن اکثر موجودات زنده آن‌ها را آماده خواب در شب می‌کند. این هورمون در ساعات روز و تحت تأثیر اشعه خورشید ترشح نمی‌شود و با آغاز شب، سطح آن در بدن بالا می‌رود تا در نهایت منجر به خواب می‌شود.

پژوهش‌ها نشان می‌دهد صفحات لمسی گوشی‌های هوشمند و تبلت‌ها با انتشار «نور آبی» این پیام کاذب را به مغز صادر می‌کنند که همچنان خورشید در آسمان است و لذا ساعت بیولوژیک بدن مختل شده و ترشح هورمون ملاتونین را به تأخیر می‌اندازند.

برای کاهش تأثیر نور آبی حتماً در تنظیمات ابزارها گزینه «حدف نور آبی» یا «حالت زمان خواب» را فعال کنید تا میزان نور آبی نامرئی نمایشگرها کاهش پیدا کند.

متأسفانه قدرت و اثرگذاری سلبریتی‌ها، همزمان با گسترش نفوذ شبکه‌های اجتماعی، روزبه‌روز بیشتر می‌شود و از طریق این بستر، عواطف نوجوانان و جوانان را با مکش بیشتری سمت خود جلب می‌کنند؛ لذا امروزه شاهدیم که وجود انحرافاتی در گفتار و رفتار برخی چهره‌‌های مشهور، متعاقبا می‌تواند اثرات منفی را با شدت و ضریب بالاتری به هواداران و جامعه منتقل کند!

لذا لازم است والدین برای کنترل و مدیریت علاقه‌مندی به سلبریتی‌ها، بی‌تفاوتی را کنار گذارند، تلنگری به فرزندان‌شان بزنند و با گفتگوی نرم، از آن‌ها بخواهند تا فکر کنند آن فرد مشهور که به او علاقه‌مند شده‌اند، چه صفات منفی و مثبتی دارد و برای رفع چه نیازی است که او را برگزیده‌اند؟ سپس از آن‌ها بخواهند مزایا و معایب و آسیب‌های دنبال کردن علاقه‌مندی را خودشان بسنجند؛ تا شاید دچار تردید شوند و از شیفتگی افراطی، دست کشند.

‌‌‌

تقریباً همه‌ی ما دوست داریم که به خانواده و دوستانمان نشان دهیم که به کجا سفر کردیم، کجا غذا خوردیم، با چه کسانی ملاقات کردیم و عکس‎هایی از بازدیدمان از مکان‎های مختلف را در معرض استفاده‌ی عموم قرار می‌دهیم بدون اینکه از عواقب آنها آگاهی داشته باشیم.

هر عکسی که می‌گیریم شامل داده‌های EXIF خلاصه شده‌ی Exchangeable Image File Format است که جزئیاتی مانند نوع دوربین، مدل گوشی و حتی زمان ثبت عکس را در خود جای داده است. دستگاه‌های مدرنِ دارای جی‌پی‌اس (تقریباً تمام گوشی‌های هوشمند، تبلت‌ها و برخی دوربین‌ها) به‌صورت پیش‌فرض، مکان دقیق ثبت عکس را هم در داده‌های EXIF ذخیره می‌کنند.

حتی اگر پیوند کردن مکان روی عکس را در گوشی خود غیر فعال کرده باشیم، باز هم برنامه‌ها و شگردهای زیادی وجود دارند که می‌توانند مکان را از روی عکس شناسایی کنند.

پس قبل از اشتراک‌گذاری عکس‌های شخصی‌تان کمی در مورد عواقب این کار بیندیشید. هر کسی با نیت نادرست می‌تواند عکس‌هایی را که آپلود کرده‌اید، پیدا کند و اطلاعات حساسی مانند محل زندگی، محل کار یا مکان‌هایی را که اغلب به آنجا می‌روید به‌دست بیاورد.

‌‌‌

قرار گرفتن مداوم در معرض اخبار منفی موجب می‌شود بینندگان و خوانندگان آن‌ خبرها احساس کنند خود در حال تجربه تروماهای دست‌دوم‌اند.

دانشمندان شواهدی یافته‌اند که ثابت می‌کند، مور مداوم اخبار منفی برای مغز شما زیان‌بار است. وقتی افسرده‌ایم، اغلب به دنبال اطلاعاتی می‌گردیم که می‌تواند احساس ما را تأیید کند؛ مرور اخبار منفی با همین ذهنیت عمل می‌کند.

اگر احساس منفی دارید، خواندن اخبار منفی فقط احساسات شما را تأیید می‌کند. بسیاری اوقات شما حتی آگاه نیستید که این کار را انجام می‌دهید، اما این کار به یک عادت تبدیل می‌شود.

به محض اینکه وقت آزاد دارید، گوشی‌تان را برمی‌دارید و شروع به چرخیدن [و پیدا کردن اخبار منفی] می‌کنید، بدون اینکه واقعا به این کار آگاه باشید.