تأثیر فضای مجازی بر دانش‌آموزان مدت‌ها قبل از همه‌گیری کرونا وجود داشته است. دنیای دیجیتال مزایای فوق‌العاده‌ای به همراه داشته است، اما میزان پیشرفت فناوری های دیجیتال بسیار بیشتر از سرعتی است که در آموزش، سیاست‌ها و فرهنگ با آن خو گرفته ایم.

در این پژوهش برای درک شیوع خطرات فضای مجازی در سراسر جهان، یک نظرسنجی از بیش از 145000 کودک و نوجوان در 30 کشور انجام شده است.

از نتایج نظرسنجی مشخص شد که 60 درصد از کودکان 8 تا 12 ساله در معرض خطرات سایبری مانند زورگویی سایبری، اختلال بازی، سلامت جنسی و خشونت قرار دارند. همچنین 45 درصد از کودکان آنلاین در معرض آزار و اذیت سایبری قرار داشته اند، 39 درصد با خطرات حیثیتی (بدنامی)، 29 درصد در معرض محتوای خشونت آمیز و جنسی، 28 درصد در معرض تهدیدات سایبری، 17 درصد در معرض تماس های مخاطره آمیزی مانند ملاقات آفلاین با غریبه ها یا تماس جنسی، 13 درصد در معرض خطر اختلال بازی و 7 درصد در معرض خطر اختلالات شبکه های اجتماعی قرار داشته اند.

یک مقاله‌ی پژوهشی که در نشریه‌ی نیچر (Nature) منتشر شد ادعا کرده است که با استفاده از تکنولوژیِ تشخیص چهره توانسته است تا ۷۲ درصد گرایشات سیاسی کاربران شبکه‌ های اجتماعی‌ را تنها از روی عکسِ پروفایلشان تشخیص دهد.

این آزمایش بر روی ۱ میلیون کاربر فیسبوک انجام شده است. آن‌گونه که این مقاله توضیح می‌دهد، عواملی چون جهتِ سر، بیان عاطفیِ، سن، جنس و اعتماد به نفس معیار‌های این تشخیص هستند.

هر چند بسیاری دیگر از دانشمندان این روش که از ابتدای قرن بیستم رایج بوده است را زیر سوال برده‌اند اما دقت عمل بالای این روش آن را بحث‌برانگیز کرده است.

اهمیت این تحقیق از آن روست که پیش‌بینی می‌شود نهاد‌های امنیتی و سیاسی در سراسر جهان الگوهای مشابهی را در راستای فهم و کنترلِ اجتماعی پیاده‌سازی کرده‌ا باشند. هر عکسی از شما در اینترنت می‌تواند قطره‌ای از یک دریای طوفانی باشد.

همیشه در ذهنمان این مسئله وجود داشته که چرا مسئولین چاره ای برای وضعیت رسانه ای نمی اندیشند یا اینکه چه کاری از دست ما برای مقابله با تهاجم فرهنگی بر می آید؟

اگر بخواهیم کوچک ترین هسته تاثیر گذاری رسانه ای را پیدا کنیم به مخاطب رسانه ها می رسیم. یعنی شما یک نفر که در حال خواندن این پیام هستید کوچک ترین هسته در فعالیت رسانه ای به شمار می آیید.

اما کوچک بودن به معنای بی تاثیر بودن نیست و بالاترین تاثیر در رسانه ها را همین هسته در دست دارد.

اجتماع این هسته های کوچک هستند که باعث وایرال شدن، ترند شدن و ‌‌‌مشهور شدن رسانه ها می شود.

فوروارد کردن شما (ارسال پیام برای سایرین)، سین زدن شما (خواندن یا تماشای پیام)، لایک کردن شما، کامنت گذاشتن شما و فالو کردن شما (دنبال کردن منبع پیام) باعث می شود تا یک پیام فراگیر شود.

در پیام رسان ها مردم اصلی ترین نقش را در دیده شدن رسانه ها بازی می کنند و رسانه موفق آن رسانه ای است که کاری کند تا مخاطبینش در راستای معرفی و شهرت او قدم بردارند.

پس شما می توانید با معرفی کردن و دنبال کردن هر کانال یا پیام به دیگران و مصرف آن پیام برای خودتان تاثیر به سزایی در جامعه بگذارید.

تا مخاطب نباشد پیامی هم نیست.

ابررایانه ها، کامپیوتر‌های غول پیکری هستند که از لحاظ ابعاد بسیار بزرگ بوده و فضای زیادی را اشغال می‌کنند. ابرکامپیوتر‌ها کمی با کامپیوتر‌های معمولی که دیده اید متفاوتند و ویژگی‌های منحصر بفردی را بنام خود کرده اند که رایانه‌های معمولی از آن‌ها بی بهره اند.

این کامپیوتر‌های غول پیکر تاریخچه هیجان انگیزی دارند و جزء کامپیوتر‌های قدرتمندی محسوب می‌شوند که گرمای زیادی را تولید می‌کنند.

ابررایانه چیست؟

ابررایانه ( Supercomputer ) به رایانه‌ای اطلاق می‌گردد که در زمان معرفی آن در زمینه میزان ظرفیت محاسبه در واحد زمان در دنیا پیشرو باشد. این عبارت برای اولین بار توسط مجله «نیویورک ورلد» برای اشاره به جدول‌ساز‌های آی‌بی‌ام در دانشگاه کلمبیا به کار رفت.

ابر کامپیوتر یا Supercomputer از نظر لغوی به معنی کامپیوتر مین‌فریم نسبتاً قوی است. منظور از Mainframe کامپیوتر‌های غول‌آسایی است که فضای زیادی مثل یک اتاق بزرگ یا یک سالن اشغال می‌کنند. در حقیقت ابر کامپیوتر‌های امروزی در فضایی بزرگ با سیستم تهویه‌ی کارآمد قرار می‌گیرند و شامل تعداد زیادی کابینت و اتصالات شبکه‌ای بین کامپیوتر‌ها هستند.

تکنولوژی‌ها و دشواری‌های ابررایانه‌ها

یک ابررایانه گرمای زیادی تولید می‌کند و باید خنک شود. خنک کردن بسیاری ابررایانه‌ها مسئلهٔ بسیار بزرگی برای HVAC است.

اطلاعات نمی‌توانند با سرعتی بالاتر از سرعت نور بین دو بخش کامپیوتر جابجا شوند. به همین دلیل یک ابررایانه چندمتری (با عرض چندمتر) باید تأخیر (latency) بین قطعاتش در حد چند ده نانوثانیه باشد. به خاطر همین مشکل طراحی‌های سیمور کری کوشیدند در حد امکان از طول کابل‌های کمتر استفاده کنند شکل استوانهٔ کری هم به همین ترتیب به وجود آمد. در ابررایانه‌هایی که تعداد بسیار زیادی cpu دارند که موازی هم کار می‌کنند برای فرستادن پیام بین پردازنده‌ها توقف یک تا پنج میکرو ثانیه معمول است.

برای فرستادن پیام بین پردازنده‌ها‌ها حجم بسیار بالای اطلاعات را در مدت زمان کوتاه مصرف و تولید می‌کنند. کن بچر می‌گوید: برای فرستادن پیام بین پردازنده‌ها وسیله‌ای است که مسائل محدود به محاسبه را محدود به I/O می‌کند. برای حصول اطمینان از انتقال سریع و ذخیرهٔ و بازیابی صحیح اطلاعات باید روی پهنای باند ذخیرهٔ خارجی کار زیادی انجام بدهیم.

تکنولوژی‌های تولید شده برای ابررایانه‌ها شامل این‌ها می‌شوند :

پردازش برداری

خنک‌کنندگی مایع

دسترسی ناهمشکل به حافظه (NUMA)

دیسک‌های راه راه (اولین نمونه از آنچه بعد‌ها نامش RAID شد)

فایل سیستم‌های موازی

تاریخچه ابررایانه‌ها

ابررایانه‌ هایی را که در دههٔ ۱۹۶۰ ساخته و ارائه شدند سیمور کری از بنگاه کنترل اطلاعات (CDC) طراحی کرده بود و تا دههٔ ۱۹۹۰ هم بازار در دست این ابررایانه‌ها بود. زمانی که سیمور کری جدا شد و رفت تا شرکت خودش به نام تحقیقات سیمور را راه‌اندازی و اداره کند با طرح‌های جدیدش بازار ابررایانه‌ها را در دست گرفت و تا پنج سال (۱۹۸۵–۱۹۹۰) یکه‌تاز بازار ابر محاسبه بود.

خود کری هرگز واژهٔ ابررایانه را استفاده نکرد و کمتر کسی به خاطر دارد که او تنها کلمهٔ رایانه را استفاده می‌کرد. در سال ۱۹۸۰ هم‌زمان با ظهور بازار رایانه‌های کوچک که یک دهه قبل به وجود آمده بودند تعداد زیادی رقبای کوچک وارد بازار شدند. اما بسیاری از این‌ها در دههٔ ۱۹۹۰ با بروز مبارزات بازار ابررایانه حذف شدند.

امروزه ابررایانه‌ها طراحی‌های سفارشی کم‌نظیری هستند که شرکت‌های صنعتی مثل آی‌بی‌ام و اچ‌پی تولید می‌کنند. همان شرکت‌هایی که بسیاری از شرکت‌های دههٔ ۱۹۹۰ را خریدند تا از تجربه‌شان استفاده کنند. البته بنگاه کری هنوز به صورت حرفه‌ای به ساخت ابررایانه ادامه می‌دهد.

اصطلاح ابررایانه چندان پایدار و ثابت نیست. ممکن است ابررایانه امروز فردا تبدیل به یک رایانه معمولی شود. اولین دستگاه‌های CDC پردازنده‌های نرده‌ای (اسکالر) خیلی سریع بودند؛ ده برابر سریع‌تر از سریع‌ترین ماشین‌های سایر شرکت‌ها. در دههٔ ۱۹۷۰ اکثر ابررایانه‌ها به انجام محاسبات برداری پرداختند و بسیاری رقبا و تولیدکنندگان جدید پردازنده‌های خودشان را با قیمت پایین با همان روش کار به بازار ارائه کردند تا در بازار حاضر شوند.

در ابتدا و میانهٔ دههٔ ۱۹۸۰ ماشین‌هایی با پردازنده‌های اندک برداری که به صورت موازی کار می‌کردند تبدیل به استاندارد شدند. هر ماشینی معمولاً چهارده تا شانزده پردازندهٔ برداری داشت. در اواخر دهٔ ۱۹۸۰ و ۱۹۹۰ دوباره توجه‌ها از پردازنده‌های برداری به سیستم‌های پردازندهٔ موازی معمول معطوف شد که هزاران ریزپردازنده معمولی داشتند و برخی از آن‌ها نمونه‌های آماده و برخی هم سفارش‌های مشتریان بودند (در اصطلاح کاری، این را حملهٔ میکرو‌های کشنده می‌نامند).

امروزه طرح‌های موازی بر اساس ریزپردازنده‌های آمادهٔ نوع سرور ساخته می‌شوند از جمله Power PC, Itanium, x. ۸۶–۶۴ و مدرن‌ترین ابررایانه‌ها بسته (کلاستر)‌های رایانه‌ای با تنظیمات دقیق هستند که پردازنده‌های کم حجم و رابط‌های داخلی سفارشی و بسته به مورد دارند.

استفاده‌های عمومی از ابررایانه‌ها

ابررایانه‌ها با رم‌ها و کار آیی‌های بسیاری که دارند معمولاً برای عملیات حساس روی محاسبه از جمله مسائل فیزیک کوانتوم، هواشناسی، تحقیقات آب و هوا (از جمله تحقیق دربارهٔ گرم شدن کرهٔ زمین) مدل‌سازی مولکولی (مطالعهٔ ساختار‌ها و محتویات ترکیبات شیمیایی، ماکرومولکول‌های بیولوژیکی، پلیمر‌ها و بلورها) شبیه‌سازی‌های فیزیکی (مثل شبیه‌سازی هواپیما‌ها در تونل‌های هوا، شبیه‌سازی انفجار سلاح‌های هسته‌ای و تحقیق دربارهٔ پیوست هسته‌ای) تحلیل مخفی و … استفاده می‌شوند. دانشگاه‌های بزرگ، مراکز نظامی و آزمایشگاه‌های تحقیقات علمی بزرگ‌ترین کاربران آن هستند. نوع خاصی از مسائل به نام مسائل بسیار مشکل، مسائلی که حل کامل شان نیازمند منابع کامپیوتری نیمه بی پایان هستند.

ابررایانه‌ها در صنایع

کمپانی جنرال الکتریک که از پیشگامان عرصه‌ی هوافضاست، برای شبیه‌سازی پیشرفته‌ی موتور جت در Oak Ridge National Laboratory از ابر کامپیوتر‌ها استفاده می‌کند. هدف شبیه‌سازی‌ها این است که کمپانی GE بازدهی موتور‌های جت را بیشتر کند.

محققین Lawrence Livermore National Labs با استفاده از سوپرکامپیوتر‌ها به دنبال راه‌هایی برای جمع‌آوری اطلاعات زیرسطحی هستند تا در صنایع نفت و گاز برای شناسایی معادل در خلیج مکزیک مورد استفاده قرار گیرد و در نهایت به استخراج بیشتر سوخت‌های فسیلی منجر شود. مهندسین کمپانی بویینگ برای شبیه‌سازی هواپیما‌ها و ایرودینامیک‌شان به صورت دقیق، از سوپرکامپیوتر‌ها استفاده می‌کنند تا هواپیما‌هایی با امنیت بیشتر و بازدهی سوخت بالاتر طراحی شود.

ابررایانه‌ها در سازمان‌های دولتی

مراکز تحقیقاتی در حوزه‌ی ویروس و کنترل بیماری‌ها با استفاده از سوپرکامپیوتر‌ها به شبیه‌سازی ویروس‌هایی مثل ویروس هپاتیت نوع C. پرداخته‌اند. با استفاده از شبیه‌سازی‌های دقیق می‌توان راه‌های درمان جدید برای بیماری‌ها کشف کرد، همچنان که در مورد هپاتیت نوع C. این اتفاق افتاده است.

دپارتمان دفاعی ایالات متحده‌ی آمریکا با استفاده از سوپرکامپیوتر‌ها مدل جدید و دقیقی از وضعیت جوی تهیه کرده و به کمک آن می‌توان گردباد‌ها و طوفان‌های خطرناک را پیش‌بینی کرد. ممکن است حتی ۵ روز قبل از طوفان‌های خطرناک آن‌ها را پیش‌بینی کرد. به این ترتیب یکی از کاربرد‌های اصلی ابر کامپیوتر‌ها در هواشناسی است.

ابررایانه‌ها دربخش  نظامی

انجام برخی آزمایش‌های تسلیحات بسیار هزینه‌بر و مخرب است. به همین علت می‌توان از شبیه‌سازی‌های دقیق به کمک ابر کامپیوتر‌ها استفاده کرد.

یکی از عجیب‌ترین ابر کامپیوتر‌هایی که در صنایع نظامی استفاده شده، ابر کامپیوتری به اسم Condor Cluster است که ارتش آمریکا در سال ۲۰۱۰ برای نیروی هوایی ساخته است. مهندسین با استفاده از ۱۷۶۰ کنسول بازی پلی‌استیشن ۳ سونی! یک ابر کامپیوتر قدرتمند ساخته‌اند که قدرت محاسباتی آن ۵۰۰ ترافلاپس است. از این ابر کامپیوتر عجیب در تشخیص طرح‌ها، پردازش تصاویر ماهواره‌ای و تحقیقات در حوزه‌ی هوش مصنوعی استفاده می‌شود.

سواد رسانه‌ای ممکن است به عنوان توانایی دسترسی، تجزیه و تحلیل و همچنین ارزیابی قدرت تصاویر، صداها و پیام هایی که ما در حال حاضر به صورت روزانه با آنها مواجه هستیم اهدافی را دنبال کند که بر اهمیت یاد گیری آن به منظور بهره‌مندی بهینه از رسانه ها و زندگی روزمره تاکید ورزد.

 از جمله ی این اهدافی که مورد تاکید متخصصان رسانه ها می باشد، می توان به تفکر، تحقیق و مطالعه ی انتقادی محتوای موجود و مورد استفاده ی رسانه ها اشاره کرد.

بنابراین فرد باسواد رسانه ای با توانایی هایی از جمله موارد زیر می تواند استفاده‌ی بهینه ای از رسانه ها داشته باشد:

 توانایی استفاده از تکنولوژی روز برای پردازش و تولید اطلاعات

 توانایی نتیجه گیری در مورد روابط على و معلولی، میان گزارش های رسانه ها و واکنش عمومی.

 توانایی تشخیص تأثیر تحریف، کلیشه سازی، تبلیغات و خشنونت در رسانه های دیداری؛

 توانایی تشخیص تفسير و بوجود آوردن تصویرهای بصری؛

 فهم و نقد آثار و پیامدهای اخلاقی، اجتماعی و فرهنگی محتوای رسانه ها؛

 فهم و نقد شرایط و مناسبات مادی تولید محتوای رسانه ای.

هرکدام از ما در ارتباط مستقیم با افراد مختلف سعی داریم مبادی‌‌آداب باشیم و اصول اخلاقی را رعایت کنیم. مراقب شأن خود و دیگران هستیم، با کمال احترام با فرد مقابل صحبت می‌کنیم و تا آنجا که می‌توانیم از برخوردهای زشت و ناپسند دوری می‌گزینیم.

آیا به‌عنوان یک شهروند در فضای مجازی به این مسائل دقت می‌کنیم؟!

واقف هستیم رعایت ادب و اطاعت از قوانین اخلاقی، فضای حقیقی و مجازی نمی‌شناسد؟! در بررسی الزامات‌اخلاقی، بعد از موارد سهولت ارتباطات و ارتباط ناقص دو نکته دیگر هم قابل‌تأمل است :

دیده‌ شدن و هویت‌مجازی

به محض این‌که وارد فضای مجازی می‌شویم درصد دیده شدن ما توسط اشخاص مختلف بالا می‌رود و می‌توانیم حرف‌های خود را به افراد بسیاری منتقل کنیم. این روزنه‌ای نو و بسیار خوب برای هر کدام از ماست تا عقاید و اطلاعات خود را با دیگران به اشتراک بگذاریم ولی اگر حرف و رفتارمان با اخلاق انسانی و اسلامی هماهنگ نباشد به قطع پیامدهای ناگواری در پی خواهد داشت، پس بهتر است فریب این رخ‌نمایی مجازی را نخوریم و همچنان مطابق با اخلاق حسنه برخورد نماییم.

شاید مهم‌ترین عاملی که بی‌اخلاقی را در فضای مجازی رقم می‌زند و به هر کس جسارت آن را می‌بخشد، داشتن هویت مجازی و غیرواقعی‌ست.کاربران در شبکه‌های اجتماعی می‌توانند با شناسنامه حقیقی وارد شوند یا از هویتی جعلی استفاده کنند و همین قابلیتی ویژه برای فراموش کردن اخلاق است.

این سمّ مُهلک به گونه‌ای عمل می‌کند که پس از چند مرتبه بی‌اخلاقی، این عمل شنیع به مذاق فرد، خوش آمده و به آن عادت می‌کند؛ به مرور زمان از هویت اصلی خود جدا شده و به شکل همان هویت‌جعلی درمی‌آید تا بتواند با آن در جولانگاه مجازی هرگونه که می‌خواهد رفتار کند و کارهایی مطابق میل انجام دهد.

 اما مسئله به همین جا ختم نمی‌شود، این هویت جدید به فضای حقیقی زندگی شخص هم هجوم آورده، رعایت اخلاق برایش سخت و به دوگانگی شخصیتی دچار می‌گردد.

اشاعه محتوای خلاف عفت و اخلاق‌عمومی، تجاوز به حریم شخصی افراد، سوءاستفاده از عکس یا مطالب خصوصی، هتک حرمت، توهین و اهانت به دیگران، از موارد ضد اخلاقی به شمار می‌روند که متأسفانه در فضای مجازی رخ می‌دهد.

هر کدام از این جرایم پیگرد قانونی دارد و منجر به مجازات‌کیفری می‌گردد پس پایبندی به الزامات اخلاقی در فضای مجازي را جدی بگیرید!