امام حسین (علیه السلام)متعلق به همه است، در این شکی نیست؛ اما اگر امام حسین(علیه السلام) را پذیرفتیم بقیه‌ی دین و مکتب را نباید پذیرفت؟پیش از آنکه به نقد یا تایید محتوای گفتگوهای برنامه پرداخته شود، باید به اساس ساخت این برنامه توجه کرد.

برنامه اینترنتی «مهلا» امسال نیز با همه نقاط قوت و ضعفش در محرم با اجرای محمدحسین پویانفر در حال پخش است. افراد متعدد بسیاری از جمله مهران غفوریان، جواد خیابانی و حسین راغب در این برنامه آمده‌اند. سخن گفتن از امام حسین (علیه السلام) عالی است، باید بیشتر هم بشود.

در لابه‌لای صحبت‌های این برنامه، یک نکته بیش از اندازه بزرگ‌نمایی ‌شد که امام حسین (علیه السلام) متعلق به این چهل سال پس از انقلاب اسلامی نیست و برای همه مردم است، چه گنه‌کار باشد چه مؤمن.

این حرف، درست است ولی تمام حقیقت نیست. حضرت اباعبدالله(علیه السلام) برای همه است، کسی ایشان را به انحصار در نیاورده است؛ اما دوست‌داشتن امام حسین(علیه السلام) نیازمند عمل به اعمال و تحفّظ به قیوداتی است. نمی‌شود کسی را دوست داشت، برای وی عزاداری کرد و اشک ریخت ولی به خواست او نظر او اهمیتی نداد!

گفتن بخشی از واقعیت نه همه‌ی آن، منجر به رشد کاریکاتوری دین در ما می‌شود.از همه مهم‌تر اگر کسانی عیب و نقضی در اجرای دین دارد چه در ظاهر و چه در باطن، دلیل بر مخالفت ورود آنها به دستگاه اباعبدالله(علیه السلام) نیست ولی باید در جهت اصلاح ایشان گام برداشته شود.

چرا برای دیده شدن برنامه باید از افراد سرشناس دعوت شود؟

چه شاهرخ ضرغام‌ها و طیب حاج‌رضایی‌ها در طول تاریخ بوده‌اند که تخطی‌ از دین داشتند(خلافکار بودند) ولی با احترام گذاشتن به دستگاه امام حسین اصلاح شدند. هیچ‌کس و هیچ‌چیزی برای ورود بدحجاب و حتی بی‌حجاب مانع نیست – البته درصورتی‌که ورودش سازمان‌یافته نباشد – اما با این قید که منجر به اصلاح شود، نه آن که بعد هیات «روز از نو روزی از نو».

گاهی اوقات افراد عادی جامعه که شناخته شده نیستند، میزان معرفت نظری و عملی بیشتری نسبت به حقیقت از جمله معرفت حسینی دارند و پخته تر از افراد سرشناس به آن دست مباحث توجه می‌کنند.

باید پرسید که هدف و اولویت برنامه چیست؟دیده شدن در مقیاس زیاد یا بیان حقیقت؟ دعوت از افرادی که میزان معرفت کافی برای معرفی و تبلیغ شخصیتی مثل امام حسین(علیه السلام) رو ندارند بزرگترین ضعف برنامه است.

البته احساس می‌شود برنامه‌هایی به این سبک اولویت ترویج و تبلیغ مبتنی بر برانگیختگی احساسات داشته باشند تا ایجاد معرفت و شناخت.در پایان هم باید گفت که بخشی از اصلاح عزادار امام حسین(علیه السلام) نیز به عهده سخنران، مداح و عوامل هیئات است.

 تفاوت «امنيت دسته جمعی» با «اتحاد» در اين است که در اتحاد، اعضا به طور قطع، دولت های همفکر نيستند، بلکه تنها درباره ی عدم استفاده از زور در حل اختلافات توافق نموده اند و براساس اين قاعده، در مقابل هر خشونتی به طور جمعی واکنش نشان میدهند.

اساسا اهداف و وظايف امنيت دسته جمعی را می توان در قالب سه عنوان و مجموعه بيان کرد:

• حفظ صلح و جلوگيری از وقوع جنگ
• احياي صلح و بازگرداندن صلح پس از نقض و از بين رفتن آن
• ايجاد صلح و صلح سازی که به دنبال جلوگيري از خطر بازگشت جنگ

 پس از پايان يافتن آن صورت می گيرد. امنيت دسته جمعی درصدد است رفتار بين المللی را نه تنها از طريق جلوگيري کردن از متجاوزان، بلکه از طريق تحول ماهيت رقابت آميز تعاملات دولت ها تنظيم نمايد. در اين نوع از امنيت، صلح به صورت دسته جمعی و در صورت لزوم، از طريق يک واکنش تأديبی برقرار می شود و همه ی اعضا مسئوليت مشارکت در يک تهديد بازدارنده ی کلان و در صورت لزوم، اجرای آن را می پذيرند.

با پايان جنگ سرد، امنيت دسته جمعی به عنوان مبنای بالقوه ی ايجاد امنيت جهانی و منطقه ای دوباره مطرح شد، ولی به دليل آنکه قدرت های بزرگ بار ديگر درباره ی چندين موضوع مهم امنيتی به مخالفت با يکديگر برخاستند، به منصه ی ظهور نرسيد.

مقدمات اثر گذاری رسانه یزیدی

اول، چرا از رسانه علیه امام استفاده کردن؟

چون یکبار علیه امام حسن مجتبی( علیه السلام ) حربه ایشان جواب داده بود. از طرفی هم چون خود مردم از امام خواسته بودند که بیان جنگ پرهزینه و پر تلفاتی برای حکومت یزید می شد و شاید کلا نابود و از بین میرفت . پس بهترین راه استفاده از ابزار رسانه است.

دوم کاتالیزورهای اصلی رسانه یزیدی

۱. یزید خودش احمق می باشد . پس ابن زیاد که زیرک است انتخاب می شود برای رهبری عملیات رسانه ای

۲. پول و مقام در کنار عملیات رسانه ای ابزار مهمی بود. هم به افراد مهم قبائل هم بعضا به مردم

۳. کوفیان سواد رسانه نداشتند و بارها امویان روی جهلشون حساب باز کردند

سوم زمینه های فکری و فرهنگی کوفه

۱. مردم و سران کوفه مادی گرا بودند و بسیارشان برای غنیمت و مقام از امام دعوت کرده بودند. یعنی ایدئولوژی نداشتن و آدم بدون ایدئولوژی راحت با شبهات یا فریب ها منحرف می شود .

۲. وجود شبهات و شک نسبت به ولایت بود. یعنی ایمان راسخ به امامت و تشکیل حکومت اسلامی نداشتند و علما هم در فرهنگ سازی اعتقادی کم کاری داشتند.

۳. وضعیت اسفناک فرهنگی. روایت داریم که امام علی (علیه السلام) به مردم کوفه فرمودند : میخواهیم یک زن را سنگسار کنیم هرکس گناه مشابهش رو انجام نداده بیاد. اما جز ایشان ، امام حسن و امام حسین کسی نیامد.

همچنین تصورتون مثل فیلم مختار نباشد از اون زمان. وضعیت پوشش و حجاب و مجالس می مشروب و رقص بپا بوده در کوفه و در موردش از امام علی روایت داریم. از مردمی از که مسلمانی فقط اسمش رو حمل میکنن چه انتظاری میرود؟ اینکه به هر سمتی که هوسشون رو تامین کند بچرخند.

مقامات حفاظت از داده‌های نروژ اعلام کردند که شرکت متا در صورت عدم تغییر رویه و آغاز اقدامات اصلاحی، به دلیل نقض حریم خصوصی روزانه یک میلیون کرون، معادل ۱۰۰ هزار دلار، جریمه خواهد شد.

نهاد تنظیم‌گر حفاظت از داده‌های نروژ، موسوم به «Datatilsynet» اعلام کرد که این شرکت در صورت عدم اعمال تغییرات مدنظر در زمان مقرر، از ۴ اوت تا ۳ نوامبر هر روز جریمه خواهند شد. بر اساس الزام قانونی مذکور، متا دیگر نمی‌تواند، داده‌های کاربران نروژی را جمع‌آوری و از آن‌ها برای تبلیغات استفاده کند.

سازمان مذکور، تصمیم و اقدام خود را به هیئت حفاظت از داده‌های اروپا ارجاع داده است و در صورت موافقت این هیئت، می‌تواند جریمه را دائمی کند و احتمالاٌ دامنه اثرگذاری این تصمیم را به اروپا گسترش دهد. موضوع نقض حریم خصوصی و جمع‌آوری داده‌های کاربران از سوی پلتفرم‌های بزرگ فناوری به منظور ارائه تبلیغات هدفمند، در طول سال‌های اخیر به یکی از محورهای اصلی نگرانی تنظیم‌گران سراسر جهان بدل شده است.

وقتی از سینمای دینی صحبت میکنیم منظورمان دقیقاً از دین چیست آیا فضای فطری، عرفانی و معنوی را هم شامل می‌شود یا قلمرو آن در محدوده شریعت و مذهب قرار میگیرد؟

باید در مقدمه بگویم که در مورد سینمای دینی مباحث و ادبیات زیادی مطرح شده و شکل گرفته است. هم در بحث نظری و علمی‌ آن و هم در بعد رسانه‌ای آن، که می‌توان گفت در نتیجه تعاریف مختلف و متنوعی از سینمای دینی تولید شده است.

اینکه آیا سینمای دینی، عرفانی و یا مذهبی است، فکر می‌کنم به همین اختلاف تعاریف بر می‌گردد که افراد مختلف با نگاه مختلف آن را مورد بررسی قرار داده‌اند و تعاریف گوناگونی از آن ارائه داده‌اند. ما در تاریخ سینمای ایران درباره سینمای دینی، فراز و فرودهای زیادی داشتیم. در بعضی از دهه‌ها فضای عرفانی را سینمای دینی می‌دانستند و در دیگر دهه‌ها نشان دادن نمادها و مباحث مذهبی را.

در این مورد باید گفت که شاید اختلاف نظرهایی بین اندیشمندان بوده یا آنان فهم متفاوتی از سینمای دینی داشتند که این موضوع هم قابل توضیح است که در نتیجه آن در این دهه‌ها چه اتفاقی در حوزه سینمای دینی افتاده است. به عنوان مثال شاید در دهه 60 سینمای معناگرا و داستان یک عابد، زاهد و انسان مذهبی را سینما می‌بردند و نشان می‌دادند. اما در دهه 1370 و1380 این دیدگاه تغییر کرد. چه بسا نشان دادن زندگی یک روحانی و کسی که منتصب به دین است تبدیل به سینمای دینی شد.

دادگاه تجدیدنظر ناحیه ۵ ایالات متحده آمریکا، حکم دادگاه بدوی مبنی‌بر ممنوعیت تماس مقامات و آژانس‌های دولت بایدن با رسانه‌های اجتماعی جهت تعدیل محتوا را موقتاً لغو کرد.

استدلال دادگاه لوئیزیانا برای صدور این حکم، تلاش مقامات برای محدودکردن انتشار پست‌هایی بود که از نظر آن‌ها اطلاعات نادرست محسوب می‌شدند. حکمی که ادعا می‌شود، ناقض حق آزادی بیان مدنظر در متمم اول قانون اساسی ایالات متحده است.

بر اساس گزارش‌های منتشر شده، دستور دادگاه لوئیزیانا نیز یک دستور موقت اجرایی تا زمان بررسی نهایی قاضی پرونده بود که سازمان‌های دولتی مانند وزارت بهداشت و خدمات انسانی و نهادهای امنیتی مانند اف‌بی‌آی را از گفت‌وگو و تعامل با شرکت‌های صاحب رسانه‌های اجتماعی به‌منظور تشویق، ترغیب، فشار برای حذف، انسداد، سرکوب یا کاهش محتوا به هر شکل و نحوی، منع می‌کرد.