قوی ترین استدلال حامیان جنگ نرم این است که جذابیت آمریکا در جهان مبتنی بر ادراک مشروعیت و اعتبار خط مشی های این کشور در داخل و خارج از آن است. هر چند آمریکا، حق کاربرد زور پیش دستانه را به عنوان مبنای جنگ به اصطلاح علیه تروریسم برای خود محفوظ می داند، اما اعتبار و مشروعیت این خط مشی با عدم کشف سلاح های کشتار جمعی در عراق، که باعث توجه جدی کل جامعه بین المللی شده بود، به شدت آسیب دید.

نتیجه چنین خط مشی هایی به این امر منجر شد که آمریکا به طور روزافزون به دیده یک عنصر خارجی نگریسته شود که هر وقت می خواهد به حقوق بین الملل متوسل می شود و هر وقت نمی خواهد آن را نادیده می گیرد؛ هر وقت نهادهای بین المللی به سودش باشند از آنها استفاده می کند و هر وقت مانع طرح های این کشور هستند آنها را تحقیر می کند .

طرفداران جنگ نرم آمریکایی استدلال می کنند که عنصر جهانی به اصطلاح تروریسم، مستلزم راه حلی جهانی است و نه راه حلی یک جانبه. پیامد یک جانبه گرایی آمریکا این است که باعث از بین رفتن توانایی این کشور در «فتح قلوب و اذهان» شده و بدین وسیله قدرت جذابیت آمریکا (قدرت نرم) را کاهش می دهد. یک جانبه گرایی، آمریکای در حال انزوا را بیش از پیش به خطر می اندازد؛ به گونه ای که در اوج درگیری این کشور با تروریسم، بقیه جهان تنها نظاره گر آن هستند.

وضعیت موجود آمریکا به این کشور در بُعد فراملی یعنی جایی که قدرت به شیوه ای بی نظم توزیع شده و مسائل نظامی به طور فزاینده ای ناهمتراز دیده می شود شفافیت اعطا نمی کند. رهیافت های تک بُعدی مبتنی بر منابع زور و ظلم نظامی آمریکا مفاهیم امنیت مشترک، رفاه مشترک و حکمروایی جهانی را از پایه ویران ساخته است. در واقع، این رهیافت حکایت از ضعف اقتصادی آمریکا دارد و به نهادهای بین المللی که ملزم به اداره جهانی پیچیده اند آسیب وارد می کند.

طرفداران جنگ نرم استدلال می کنند که بزرگ ترین تهدیدها و فرصت های جهانی به طور فزاینده ای همگرا و فراملی شده، به طرز روزافزونی مستلزم پاسخ های همگرایی هستند که از مرزهای حاکمیت ملی فراتر می رود. افراد و گروه های تروریستی در بعد فراملی می توانند به عنوان شبکه های مجازی عمل کنند. این شبکه ها با استفاده از هزینه پایین فناوری اطلاعات می توانند در هر نقطه ای از جهان مستقر شوند.

باراک اوباما از موافقان جنگ نرم با اعلام مواضع درباره عراق، افغانستان و دیگر مناطق خاورمیانه طی این چند سال نشان داد که مخالف ورود آمریکا به جنگ های کلاسیک با مقیاس بزرگ در خارج این کشور و مدافع جنگ نرم، انقلاب های مخملی و هدایت از پشت صحنه است. گروه های نزدیک به اوباما خواستار جنگ های کم هزینه و تحریم های اقتصادی، انقلاب های مخملی، کودتا، براندازی، حملات نیروهای ویژه، حملات پهپادی، ترور و هدایت از پشت صحنه هستند؛ همچنین می توان به سیاست شوراندن یک دشمن یا متحد علیه دشمن دیگر با امید نابودی یا تضعیف هر دو اشاره کرد. همان طور که مصداق آن در استفاده اوباما از ترکیه علیه سوریه به چشم می خورد.

تا چند وقت دیگه فرزندتون اینکه با شما چه رفتاری باید داشته باشه
رو از هوش مصنوعی می پرسه …

نسل بچه‌های امروزه، با بحران هویت مواجه هستند که یک علت مهم آن فیلم‌ها و بازی‌های انیمشینی است که جوانان و نوجوانان، در دوران کودکی دیدن و با آن‌ها بزرگ شدند.

 وقتی شما به فرزندت هویت ترزیق نکنی، دشمن به راحتی از طریق رسانه هویت تخیلی و فاسد خویش را به کودکان تزریق می‌کند.

 مراقب ورودی‌های ذهن کودکان باشید و به خاطر گریه و اصرار آنان و به خاطری راحتی خودتان، هر امکاناتی [گوشی، لپ تاپ، شبکه‌های مجازی، تلویریون، ماهواره و…] را در اختیارشان قرار ندید که اگر قرار دادید، بدانید که در حق آنان ظلم بزرگی کردید. ظلم در حق روح و فکر فرزندتان، بزرگ‌تر از ظلم در حق جسم آنان است. مثلا اگر برفرض محال بچه‌ات را با چاقو بزنی، این حرکت خشن، ظلم‌ش کمتر از آن است که او را بی‌هویت یا با هویت تخیّلی بار بیاوری و افکار آلوده وارد ذهنش کنید.

ما در فضای مجازی با جابه‌جا شدن اولویت‌ها رو به رو هستیم.

یعنی در مقابل تعدادی نقاط مثبت و منفی قرار داده می‌شویم و وقتی پیشنهادی به ما می‌شود، به جای اینکه بهترین کار پیشنهاد شود یکی آن طرف‌تر پیشنهاد می شود.

این مهم‌ترین اختلالی است که رسانه‌ها به وجود می‌آورند که چیزی که اول است را دوم و آن چیزی که اصل است را فرع نشان می‌دهند. مراقب پیام های رسانه ای که با هدف تشویش افکارعمومی تولید و انتشارداده می شوند، باشید.

1- تعریف هدف: در این مرحله باید هدف های دقیقی برای کمپین شناختی تعریف شود که می‌تواند شامل جمع‌آوری اطلاعات، تحلیل اطلاعات، کاهش تأثیر دشمن و یا اطلاع رسانی به جمعیت باشد.

2- تعیین مخاطب هدف: در این مرحله، باید مخاطبان مورد نظر کمپین شناختی مشخص شوند. این مخاطبان می‌توانند شامل دشمنان، جمعیت، نیروهای امنیتی، و یا هر گروه دیگری باشند که برای انجام هدف مورد نظر نیاز به تحلیل شوند.

3- انتخاب و تعیین روش‌های جمع‌آوری اطلاعات: در این مرحله، باید روش‌های مختلف جمع‌آوری اطلاعات تعیین شود. این روش‌ها می‌توانند شامل تجسس، جاسوسی، انتشار اطلاعات کاذب و یا هر روش دیگری باشند که برای جمع‌آوری اطلاعات مورد نیاز استفاده می‌شود.

4- تحلیل اطلاعات: در این مرحله، اطلاعات جمع‌آوری شده تحلیل می‌شوند تا به دست آوردن طرح و برنامه‌های دقیق برای دستیابی به هدف مورد نظر کمک کند.

5- انتشار اطلاعات: در این مرحله، به اطلاع رسانی به مخاطبان مورد نظر پرداخته می‌شود. این اطلاعات می‌تواند شامل انتشار اخبار و یا اطلاعات کاذب، نشر اطلاعات مخفی و یا اطلاعاتی که برای دشمن مفید نیست، باشد.

6- اقدامات اجرایی: در این مرحله، اقداماتی برای اجرای طرح‌ها و برنامه‌های تعیین شده انجام می‌شود. این اقدامات می‌تواند شامل اقدامات نظامی، سیاسی، و یا اقداماتی دیگری باشد که برای دستیابی به هدف مورد نظر انجام می‌شود.

هزینه‌های سرسام‌آور مراقبت‌های درمانی در آمریکا و بحران مکرر در NHS (سرویس سلامت همگانی انگلستان)، سیستم خدمات درمانی را با مشکلات بزرگی روبرو کرده است؛ از طرفی رویکردهای قدیمی مراقبت درمانی، در این سیستم بسیار ضعیف شده‌اند اما استفاده از رویکردهای نوین نیز دشوار و پرهزینه خواهد بود.

حال با پیشرفت فناوری هوش مصنوعی و ورود آن در اغلب صنایع و مشاغل به عنوان جایگزین نیروی انسانی که به کاهش هزینه‌ها و کیفیت خدمات در برخی از مشاغل نیز کمک بزرگی کرده، برخی پیشنهاد داده‌اند تا از این فناوری برای کاهش هزینه‌ها در سیستم خدمات درمانی استفاده شود.

اما این ایده که رایانه‌های هوشمند می‌توانند به سادگی جایگزین انسان در پزشکی شوند، تصوری وهم‌آلود است. هوش مصنوعی در دنیای واقعی به خوبی کار نمی‌کند زیرا با پیچیدگی‌های زندگی انسانی سازگار نیست.اگرچه این ایده وهم‌آلود باعث نگرانی پزشکان و کادر خدمات درمانی درخصوص از دست دادن شغلشان شده، اما قطعا دست‌کم در حال حاضر این ایده اجرایی نخواهد شد.

پروفسور میهائیلا ون‌درسار که در دانشگاه کمبریج مشغول آزمایش و تلاش در توسعه و خصوصی‌سازی هوش مصنوعی در علم پزشکی است می‌گوید: «مردم اغلب فکر می‌کنند قابلیت‌های اصلی هوش مصنوعی در حوزه مراقبت‌های درمانی در تجزیه و تحلیل تصاویر مانند اسکن MRI، یا یافتن ترکیبات دارویی جدید نهفته است. اما قابلیت‌های زیادی فراتر از این‌ها وجود دارد.»

وی درخصوص شخصی‌سازی درمانی به وسیله هوش مصنوعی عنوان کرد: «ما به جای تجویز یک درمان برای همه اشخاص، در تلاشم تا راهی بیابیم که درمان‌ها را سفارشی کنیم، به‌ نحوی که پروفایل پزشکی و سبک زندگیِ منحصر به فرد بیمار را منعکس کند.»

او معتقد است این اتفاق به درمان مؤثرتر بیماری‌های رایجی مثل بیماری قلبی و سرطان یا بیماری‌های نادر مانند فیبروز کیستیک کمک خواهد کرد.

فناوری‌های هوش مصنوعی می‌توانند در بهبود دانش و ادغام روش‌های تخصصی به پزشکان، پرستاران و سایر متخصصان سلامت یاری برسانند.

هوش مصنوعی نمی‌تواند جایگزین انسان‌های حرفه‌ای شود، اما می‌تواند با شخصی‌سازی و بهینه‌کردن عملیات در روش درمان بیماری‌هایی مانند سرطان تغییر بنیادین ایجاد کند. در واقع استفاده از هوش مصنوعی برای توانمندسازی انسان‌هاست، نه جایگزینی آن‌ها.

هدف نباید ساخت عوامل مستقلی باشد که می‌توانند انسان‌ها را تقلید و جایگزین کنند، بلکه باید توسعه یادگیری ماشینی باشد که به انسان‌ها اجازه می‌دهد توانایی‌های شناختی و درون‌نگر خود را بهبود بخشند و در تصمیم‌گیری و یادگیری بهتر عمل کنند.