یکی از روشهای اقناع اذهان عمومی، تکرار مکررات سازماندهی شده، به صورت های مختلف مهندسی شده، علیه ذهن مخاطب می باشد.

در این بین نقش شبکه‌های ماهواره ای فارسی زبان که سالهاست در میان خانواده‌های ایرانی نفوذ کرده‌اند، بسیار پررنگ و حائز اهمیت می‌باشد.

بعضاً خانواده‌هایی را شاهد هستیم که حتی شبکه‌های ملی را در دستگاه گیرنده خود ندارند و صرفاً اخبار و اطلاعات خود را از شبکه‌های فارسی زبان ماهواره‌ای دریافت می‌کنند.

 فردی که سالهاست در معرض بمباران اطلاعاتی شبکه‌های فارسی زبان که اخبار را کاملا مهندسی شده در اختیار مخاطب قرار میدهند قرار گرفته است، به سختی می تواند پارادایم های ذهنی ایجاد شده در درون خود را تغییر دهد.

این افراد حتی حاضر به شنیدن مطالب مغایر با مطالب ارائه شده در شبکه‌های ماهواره‌ای فارسی‌زبان نیستند، و چون عموما افراد، اطلاعات را بدون تحلیل دقیق دریافت می‌ کنند، کاملاً مورد هدف اطلاعات مهندسی شده شبکه های ماهواره ای فارسی زبان قرار می‌گیرند و اهداف طراحان و گردانندگان آن شبکه ها را محقق می کنند.

لذا رسانه ملی هر چقدر هم که برنامه‌های روشنگرانه و تحلیلی پخش کند، به گوش برخی از افراد که صرفاً شبکه‌های ماهواره‌ای را دریافت می‌کنند نخواهد رسید و این افراد همچنان در سلطه‌ی رسانه‌های معاند غرق خواهند بود.

برخی از چارچوب‌های ذهنی تشکیل شده افرادی که سالهاست فقط شبکه های مخالف با نظام جمهوری اسلامی ایران را تماشا می کند به قرار زیر است:

مردم ایران بدبخترین مردم جهان هستند !
تمامی مسئولان نظام دروغ میگویند !
همه اخبار رسانه ملی دروغ است !

و موارد دیگری که احتمالاً در صحبت های این افراد به گوش شما رسیده است.

و اما راه حل چیست؟؟؟

سالها پیش وقتی دستگاه های گیرنده دیجیتال با هدف جایگزین شدن با آنتن های ماهواره به بازار آمدند، قیمتی بیش از دریافت کننده های شبکه های ماهواره ای داشتند و لذا یکی از اشتباهات راهبردی در آن برهه زمانی، کاهش ندادن قیمت این دستگاه ها ونیز عدم معرفی و تبلیغات کافی در بین خانواده ها بود.

اکنون اما شاهد استفاده گسترده اکثر خانواده‌ها از آنتن ماهواره هستیم و بشقاب‌های ماهواره‌ای مثل قارچ در ایوان یا پشت بام خانه‌ها نمایان هستند و این حاصل عدم توجه صحیح به این هجوم ابزاری در سال‌های پیش بود . برخوردهای سلبی دیگر موثر نبوده و چه بسا اثرات غیر قابل پیش بینی منفی دیگری به همراه داشته باشد.

به نظر می‌رسد اکنون زمان مقابله به مثل فرا رسیده است. به عنوان مثال تأسیس شبکه های بین المللی ماهواره ای فارسی زبان داخلی با هدف ضد حمله رسانه‌ای از واجبات سیاست گذاری‌های کلان زمان حال است .

برای مقابله با ایران اینترنشنال، من وتو، بی بی سی فارسی و … نیازمند برنامه‌ریزی های عملیاتی دقیق و مهندسی شده هستیم. این شبکه‌ها در کنار کانال‌ها و صفحات مجازی سال‌هاست با انواع تکنیک‌های اقناعی و استراتژی‌های شناختی، ذهن و روح و روان مخاطب ایرانی را هدف مستقیم خود قرار داده‌اند و تنها با مقابله به مثل و ریختن پته آنها روی آب به طور گسترده می‌توان با آنها مبارزه کرد .

همچنین کارهای فرهنگی رسانه ای بزرگ مثل سرود سلام فرمانده ، استفاده از فرصت بزرگ جام جهانی ، برنامه های روشنگرانه تلویزیونی با نمک طنز ، مثل پاورقی و دی بی سی، از مصادیق مبارزه با جریان رسانه‌ای و شناختی دشمن است که باید با قدرت و سرعت ادامه و انتشار یابد.

مخاطب هوشمند و تحلیلگر اطلاعات و اخبار را صرفاً از یک بعد نگاه نکرده و سعی در شنیدن صحبت‌های موافق و مخالف داشته و برآیند خبری را در ذهن خود تشکیل میدهد. مخاطب زیرک اهداف رسانه‌ها را بررسی کرده و در برابر سیل عظیم اطلاعات حالت منفعل ندارد.

غربی ها به جای مقابله فیزیکی با حاکمیت ها، سیاست مقابله نرم با حاکمیت ها از طریق مدیریت فضای مجازی را در پیش گرفته اند و انقلاب های رنگین را از همین مسیر به نتیجه می رسانند.

ناتو ی سیاسی و فرهنگی از مسیر فضای مجازی جاده صاف کن پیشروی ناتوی نظامی می شود و قدرتهایی مثل روسیه را آنقدر در تنگنا قرار می دهد که برای حفظ موجودیت خود به عملیات نظامی متوسل شوند.

عین همین سناریو برای ایران ما هم در حال اجرا است اما برخی از خواص ما همچنان در قانونمند سازی فضای مجازی تردید دارند و البته لابد عذرشان این است که از هیاهو و غوغا هراس دارند در حالی که این گره اگر امروز با دست قانون و‌ مقرره باز نشود فردا باید با دندان نظامی باز شود.

دولت مردمی باید در مسیر تحول از این مسأله حیاتی غفلت نکرده و به حکمرانی دشمن در فضای مجازی مجال و فرصت بیشتر ندهد.

تفاوت جست‌جوی خودکشی در گوگل فارسی و انگلیسی 

در گوگل فارسی ، روش‌های خودکشی و در گوگل انگلیسی، تماس با امداد نمایش داده می‌شود.

عاشق ما ایرانی‌ها نیستن که اینترنت رو تحریم نمی‌کنند چرا که قصدشان این است خیلی تمیز بر فکر و ذهن‌

مردم ما حاکم شوند.

تأثیر فضای مجازی بر دانش‌آموزان مدت‌ها قبل از همه‌گیری کرونا وجود داشته است. دنیای دیجیتال مزایای فوق‌العاده‌ای به همراه داشته است، اما میزان پیشرفت فناوری های دیجیتال بسیار بیشتر از سرعتی است که در آموزش، سیاست‌ها و فرهنگ با آن خو گرفته ایم.

در این پژوهش برای درک شیوع خطرات فضای مجازی در سراسر جهان، یک نظرسنجی از بیش از 145000 کودک و نوجوان در 30 کشور انجام شده است.

از نتایج نظرسنجی مشخص شد که 60 درصد از کودکان 8 تا 12 ساله در معرض خطرات سایبری مانند زورگویی سایبری، اختلال بازی، سلامت جنسی و خشونت قرار دارند. همچنین 45 درصد از کودکان آنلاین در معرض آزار و اذیت سایبری قرار داشته اند، 39 درصد با خطرات حیثیتی (بدنامی)، 29 درصد در معرض محتوای خشونت آمیز و جنسی، 28 درصد در معرض تهدیدات سایبری، 17 درصد در معرض تماس های مخاطره آمیزی مانند ملاقات آفلاین با غریبه ها یا تماس جنسی، 13 درصد در معرض خطر اختلال بازی و 7 درصد در معرض خطر اختلالات شبکه های اجتماعی قرار داشته اند.

یک مقاله‌ی پژوهشی که در نشریه‌ی نیچر (Nature) منتشر شد ادعا کرده است که با استفاده از تکنولوژیِ تشخیص چهره توانسته است تا ۷۲ درصد گرایشات سیاسی کاربران شبکه‌ های اجتماعی‌ را تنها از روی عکسِ پروفایلشان تشخیص دهد.

این آزمایش بر روی ۱ میلیون کاربر فیسبوک انجام شده است. آن‌گونه که این مقاله توضیح می‌دهد، عواملی چون جهتِ سر، بیان عاطفیِ، سن، جنس و اعتماد به نفس معیار‌های این تشخیص هستند.

هر چند بسیاری دیگر از دانشمندان این روش که از ابتدای قرن بیستم رایج بوده است را زیر سوال برده‌اند اما دقت عمل بالای این روش آن را بحث‌برانگیز کرده است.

اهمیت این تحقیق از آن روست که پیش‌بینی می‌شود نهاد‌های امنیتی و سیاسی در سراسر جهان الگوهای مشابهی را در راستای فهم و کنترلِ اجتماعی پیاده‌سازی کرده‌ا باشند. هر عکسی از شما در اینترنت می‌تواند قطره‌ای از یک دریای طوفانی باشد.

همیشه در ذهنمان این مسئله وجود داشته که چرا مسئولین چاره ای برای وضعیت رسانه ای نمی اندیشند یا اینکه چه کاری از دست ما برای مقابله با تهاجم فرهنگی بر می آید؟

اگر بخواهیم کوچک ترین هسته تاثیر گذاری رسانه ای را پیدا کنیم به مخاطب رسانه ها می رسیم. یعنی شما یک نفر که در حال خواندن این پیام هستید کوچک ترین هسته در فعالیت رسانه ای به شمار می آیید.

اما کوچک بودن به معنای بی تاثیر بودن نیست و بالاترین تاثیر در رسانه ها را همین هسته در دست دارد.

اجتماع این هسته های کوچک هستند که باعث وایرال شدن، ترند شدن و ‌‌‌مشهور شدن رسانه ها می شود.

فوروارد کردن شما (ارسال پیام برای سایرین)، سین زدن شما (خواندن یا تماشای پیام)، لایک کردن شما، کامنت گذاشتن شما و فالو کردن شما (دنبال کردن منبع پیام) باعث می شود تا یک پیام فراگیر شود.

در پیام رسان ها مردم اصلی ترین نقش را در دیده شدن رسانه ها بازی می کنند و رسانه موفق آن رسانه ای است که کاری کند تا مخاطبینش در راستای معرفی و شهرت او قدم بردارند.

پس شما می توانید با معرفی کردن و دنبال کردن هر کانال یا پیام به دیگران و مصرف آن پیام برای خودتان تاثیر به سزایی در جامعه بگذارید.

تا مخاطب نباشد پیامی هم نیست.