فضاسازی رسانه‌ای غرب علیه موشک فتاح از نفی اصل ماجرا شروع شد و در نهایت به ادعای مشارکت دانشگاه‌های غربی در طراحی و ساخت آن انجامید.
 

رفتارشناسی رسانه‌های غربی در این خصوص از الگویی چند وجهی حکایت دارد:

آنها در ابتدا با تحلیل‌هایی به ظاهر کارشناسانه به انکار و تردیدافکنی درباره توان موشکی ایران پرداخته و سعی کردند مخاطب را نسبت به تولید موشک فرا صوت توسط ایران دچار تردید کنند.

به عنوان نمونه بی‌بی‌سی این‌گونه گزارش داد: «رسانه‌های حکومتی ایران و مسئولان سپاه مدعی شده‌اند این موشک که فتاح نام گرفته، می‌تواند از همه سامانه‌های سپر موشکی عبور کند، اما برای این مدعای خود مدرکی ارائه نکردند.»

مقایسه بودجه‌های نظامی ایران با دیگر کشورها بُعد دیگر این تردیدافکنی را تشکیل می‌داد به‌گونه‌ای که این رسانه‌ها بر آن شدند تا پایین بودن بودجه نظامی ایران و هزینه‌بَر بودن تولید این مدل موشک‌ها را نشانه غلو آمیز بودن ساخت موشک فرا صوت توسط ایران عنوان نمایند.

رادیو فردا در این خصوص گزارش داد: «بنا بر آمار موجود از جمله موسسه سیپری، بودجه سالانه دفاعی و نظامی آمریکا بیش از ۸۰۰ میلیارد دلار، اما بودجه سالانه جمهوری اسلامی برای امور نظامی کمتر از هفت میلیارد دلار است. بودجه سالانه عربستان سعودی، رقیب منطقه‌ای ایران، بیش از ۷۰ میلیارد دلار برآورد می‌شود.»

بعد دیگر این سناریو در مواضع مقامات غربی و صهیونیستی صورت گرفت. «جان کربی» هماهنگ‌کننده ارتباطات راهبردی شورای امنیت ملی آمریکا در حالی مدعی شد؛ در خصوص موشک فرا صوت ایرانی اظهارنظر نخواهد کرد که آمریکایی‌ها برای آنچه اقدامات بی‌ثبات‌کننده ایران در منطقه خواندند تحریم‌هایی وضع کردند.

وزیر جنگ رژیم صهیونیستی نیز ساخت موشک فرا صوت ایرانی را لاف‌زنی خواند و گفت: «اسرائیل همیشه پاسخ بهتری برای مقابله دارد.» انگلیسی‌ها نیز با عبارت «فعالیت‌های موشکی ایران نقض قوانین بین‌المللی است»، به جوسازی حاشیه‌ای در قبال موشک فتاح پرداختند.

 این خط رسانه‌ای البته چندان دوام نیاورد و با آشکار شدن ابعاد توانایی‌ها و ظرفیت‌های فتاح، غرب از کتمان حقیقت، اهمیت‌زدایی، تحقیر و ابهام‌آفرینی عبور کرد سعی کرد ایرانی بودن این پروژه را زیر سوال ببرد و توان بومی ایران در ساخت موشک فرا صوت را به چالش بکشد تا علاوه بر امید‌زدایی از ایرانیان در دست‌یابی به موفقیت‌های بومی و داخلی، از الگو شدن ایران برای جهانیان جلوگیری کند.

روزنامه تلگراف در گزارشی در ۱۸ خرداد به نقل از نمایندگان پارلمان بریتانیا ادعای همکاری ۱۱ دانشگاه این کشور با جمهوری اسلامی در ساخت جت‌های جنگی و پهپادهای انتحاری را مطرح کرد. در این گزارش که در ابعاد گسترده‌ای از سوی سایر رسانه‌های غربی از جمله فارسی‌زبانان معاند منتشر شد، نام دانشگاه‌هایی چون کمبریج، امپریال‌کالج، گلاسکو و نورث‌امبریا آمده است.

این رسانه‌ها مدعی شدند بالاترین سهم و سطح همکاری ظاهرا متعلق به دانشگاه کرنفیلد بوده که در علوم مهندسی و فناوری هوافضا تخصص دارد و با نیروی هوایی بریتانیا نیز همکاری تنگاتنگی دارد.
رسانه‌های غربی بدون اشاره به مواضع مقامات انگلیسی که رونمایی از فتاح را محکوم و نقض قوانین جهانی عنوان کرده‌ بودند، مدعی شدند که این پروژه با تامین مالی ایران و با هدایت کارشناسان بریتانیایی انجام شده است!

آنها همچنین مدعی ‌شدند که با وجود اعمال این تحریم‌ها و هشدار مقامات اروپایی درباره همکاری با جمهوری اسلامی در این زمینه، تحقیقات نشان داده که محققان بریتانیا دست کم در ۱۶ پروژه مشترک به ایران کمک کرده‌اند تا فناوری پیشرفته‌ای را توسعه دهد که می‌تواند در برنامه هواپیماهای بدون سرنشین و جت‌های جنگنده‌ استفاده شود…

اوج تناقض این ادعاها آنجاست که به اذعان غربی‌ها به‌ویژه انگلیس و آمریکا دیگر جایی برای تحریم‌های بیشتر ایران باقی نمانده و کوچکترین همکاری در حوزه نظامی و هسته‌ای و حتی کوچکترین مراوده اقتصادی با ایران را زیر ذره‌‌بین دارند و هیچ شرکت و ساختاری توان عبور از آنها را ندارد.

 فضاسازی رسانه‌ای غرب علیه موشک فتاح که از نفی اصل ماجرا شروع شد و در نهایت به ادعای مشارکت دانشگاه‌های غربی در طراحی و ساخت آن انجامید، یاد‌آور رفتارهای آنها در قبال پهپادهای ایرانی است که زمانی آن را فتوشاپ و ماکت خوانده و بعد مدعی کارآمدی و نقش آنها در جنگ اوکراین شدند و در نهایت نیز ادعا کردند که قطعات و سیستم‌های راداری آن از کشورهای غربی تهیه شده است!!

اگر بخواهیم بدانیم در عصر دیجیتال جزو با سوادان محسوب می شویم یا خیر، ابتدا باید تعریف کوتاهی از سواد داشته باشیم :

سواد در مختصرترین تعریف توانائی خواندن و نوشتن است و لذا هر کس که در هر سطحی، قادر به خواندن و نوشتن متنی باشد می توان او را در سطحی از با سوادی ارزیابی و قرار داد. اما در عصر اطلاعات و رسانه، این تعریف از سواد هرچند لازم ولی کافی نیست؛ در دنیای دیجیتال امروز سواد در مفهومی جدید و نیازمند به ارائه ی تعریف گسترده‌تری در بعد رسانه ای است که بسیار فراتر از توانایی خواندن و نوشتن و مبتنی بر قابلیت ها و مهارت های دیگری است.

 سواد رسانه‌ای علاوه بر توانایی معمول در سواد سنتی، توانایی تحلیل و ارزشیابی پیام‌ها و قدرت تولید و انتقال اطلاعات به دیگران در قالب‌های مختلف و با ابزار گوناگون را در انسان پدید می‌آورد. این‌گونه از سواد؛ با توانمند کردن انسان بر درک نحوه‌ی کار رسانه‌ها و نحوه‌ی معنی‌سازی آنها، ماهیت و اهداف تولید پیام رسانه‌ها و تأثیرات و تکنیک‌های رسانه‌های گوناگون، او را از مصرف‌کنندگی صرف خارج کرده و در برابر اثرات رسانه‌ها مقاوم می‌سازد.

سواد رسانه‌ای در کنار آموختن خواندن ظاهر پیام‌های رسانه‌ای از رسانه‌های مختلف، می‌کوشد خواندن سطرهای نانوشتۀ رسانه‌های نوشتاری، تماشای پلان‌های به نمایش درنیامده و یا شنیدن صداهای پخش‌نشده از رسانه‌های الکترونیک را به مخاطبان بیاموزد.

در واقع، سواد رسانه ای بر خلاف تصور عوام، مقابله با رسانه ها نبوده و بلکه مدیریت محتوا و توانایی شناسایی سودمند ترین پیام ها و مناسب ترین آنهاست. بدین منظور کاربر و استفاده کننده از رسانه باید فعالانه در میان خیل ابزارهای رسانه ای و شبکه ها دست به گزینش رسانه ی مطلوب و انتخاب بهترین پیام بزند و لذا لازم است قبل از مراجعه به رسانه ای از ماهیت و کارکرد آن رسانه آگاهی گافی داشته باشد.

 کاربران همواره باید به عنوان کنشگری فعال، مهارت و توانایی های دیگری همچون ماهیت و کارکرد رسانه، انگیزه سنجی صاحبان رسانه، تحلیل روابط علی و معلولی در پیام و گزارش های دریافتی و توانایی تشخیص و شناسایی تحریف ها،کلیشه سازی ها، تفکیک و تحلیل تبلیغات و نقد هر یک را بخوبی کسب کنند و همواره با درک شناخت نیاز خود از خود سوال کنند که:  از میان انبوه رسانه ها و شبکه های خبری و اطلاعاتی و نیز انبوه محتواهای تولید شده، کدامیک را برگزینند تا بیشترین منفعت و سودآوری را در راستای پاسخگویی به نیازشان، برای آن‌ها رقم زند.

حال با این تعاریف در عصر دیجیتال کدام یک از ما حقیقتاً با سوادیم؟!

 نامه صدها دانشمند و شخصیت جهانی : توسعه هوش مصنوعی را متوقف کنید

صدها دانشمند از دنیای فن‌آوری و چهره‌های دانشگاهی و با جمع‌آوری امضا خواستار متوقف شدن توسعه هوش مصنوعی شدند.

چهره‌های آشنایی مانند ایلان ماسک، استیو وزنیاک بنیان‌گذار اپل و یووال نوح هراری مورخ و فیلسوف سرشناس جزو امضاکنندگان این نامه هستند و نسبت به خطرات هوش مصنوعی برای نوع بشر هشدار داده اند.

در نامه مخالفت با توسعه هوش مصنوعی خوداشتغالی و افزایش اطلاعات نادرست به‌عنوان دو مورد از نگرانی‌های اصلی پیرامون فناوری‌های هوش مصنوعی بر شمرده شده است.

در این نامه تاکید شده است که توسعه تکنولوژی هوش مصنوعی چت بات “open _AL” و چت جی بی تی ـ4 ” GPT 4 باید قابل اثبات و توجیه برای مردم باشد.

در ادامه این نامه آمده است: اگر چنین توقفی به سرعت عملی نشود، دولت‌ها باید وارد عمل شده و روند پروژه‌های هوش مصنوعی را به حالت تعلیق در آورند.

دولت دانمارک قصد دارد با افزایش محدودیت سنی جمع‌آوری داده‌های شخصی کاربران به ۱۵ تا ۱۶ سال مانع انباشت حجم عظیم اطلاعات کودکان و نوجوانان در اختیار پلتفرم‌ها شود. غول‌های فناوری مانند گوگل، اسنپ چت و متا پس از نهایی شدن طرح، باید برای استفاده از داده‌های کودکان از والدین آن‌ها رضایت بگیرند.

وزارت صنعت، کسب‌و‌کار و امور مالی دانمارک در بیانیه‌ای اعلام کرد که همچنین به دنبال ارائه اقدامات تأیید سن در وب‌سایت‌ها و اپلیکیشن‌ها هستند تا مانع تماشای محتوای حساس مانند محتوای هرزه‌نگاری و خشونت‌آمیز توسط کودکان شوند.

برخی کشورهای اروپایی، از مجارستان گرفته تا لیتوانی و هلند نیز تصویب قوانین مشابهی را در دستور کار دارند .

در سینمای هالیوود بسیار با خانواده هایی مواجه می شویم که با فرزندانشان علل خصوص نوجوانشان در تقابل هستند و با او مخالفت می کنند. عموما هم حق با فرزند خانواده است نه والدین

مثل انیمیشن دلیر که مادر خانواده مخالفت های سخت گیرانه داره و پدر هم کلا در جریان نیست . آخرش هم مادر  اصلاح میشه و حق با دختر خانواده است … یا انیمیشن قرمز شدن که مادر عقده های خودش را روی دخترش پیاده می کند و دخترش هیچ وقت هرکاری هم که بکند برای او کافی نیست… یا انیمیشن انکانتو که نوه ها و فرزندان در خفقان و اجبار مادر بزرگ زندگی می کنند.

والدین خیر فرزندانشان را می خواهند و مخالفت هایشان هم در جهت خیر خواهی و پیشرفت فرزندانشان است. اما سینما چه القا می کند؟ یک مشت پیر سنتی افراطی که مانع پیشرفت فرزندانشان هستند. که مخالفت هایشان عموما با اغراق همراه است تا مخاطب طرف آنها را نگیرد.

دولت اقلیم کردستان عراق از افتتاح قریب الوقوع دو مرکز هوش مصنوعی در این منطقه توسط تعدادی از شرکت‌های سرمایه گذاری آمریکایی خبر داد.