در هر جامعه‌ای، خطوط گسستی مانند تفاوت‌های نژادی، قومی، مذهبی، سیاسی یا اقتصادی وجود دارد که می‌توان از آنها سوءاستفاده کرد.

عملیات روانی مدت‌هاست که از این شکاف‌ها بهره می‌برد، اما عصر دیجیتال این قابلیت را به‌طور چشمگیری تقویت کرده است.

پلتفرم‌های رسانه‌های اجتماعی، به‌واسطه ماهیت خود، افراد را تشویق می‌کنند تا با همفکران خود تعامل داشته باشند و در نتیجه، اتاق‌های پژواک ایجاد می‌کنند؛ فضایی که در آن باورهای موجود تقویت می‌شوند و نظرات مخالف اغلب نادیده گرفته یا مورد حمله قرار می‌گیرند.

این قطب‌بندی می‌تواند توسط بازیگران خارجی که به دنبال بی‌ثبات کردن یک جامعه هستند، مورد سوءاستفاده قرار گیرد.

با تزریق محتوای تحریک‌آمیز به این فضاهای آنلاین، بازیگران مخرب می‌توانند تنش‌های موجود را تشدید کنند.

‌‌‌‌

 گوگل با همکاری شرکت انرژی Intersect Power و TPG Rise Climate، پروژه‌ای ۲۰ میلیارد دلاری برای ساخت مراکز داده جدید در ایالات متحده آغاز کرده است. این مراکز به طور مستقیم به مزارع خورشیدی و بادی متصل می‌شوند تا نیاز به انرژی را از منابع تجدیدپذیر تأمین کنند.

 این پروژه به منظور کاهش وابستگی به سوخت‌های فسیلی و مقابله با آلودگی ناشی از شبکه برق سنتی، طراحی شده است. هدف گوگل و شرکای آن این است که مراکز داده هوش مصنوعی را در مناطق با دسترسی بالا به انرژی تجدیدپذیر ایجاد کنند و بدین ترتیب تأثیرات منفی بر محیط زیست را کاهش دهند.

‌‌‌‌

ربات‌ها از طریق هوش مصنوعی، رفتار کابران اینترنتی را شبیه‌سازی می‌کنند تا انتشار اخبار جعلی طبیعی به نظر برسد. ربات‌ها حتی می‌توانند محبوبیت مصنوعی ایجاد کنند و یک شخص یا جنبش را تاثیرگذار کرده و تقویت کنند.

ربات‌ها، اخبار جعلی را ابتدا با جست‌وجو و بازیابی اطلاعات غیرمجاز در وب منتشر می‌کنند؛ سپس به طور مداوم در سایت‌های رسانه‌های اجتماعی پست می‌کنند و از موضوع‌های پرطرفدار و هشتگ‌ها استفاده می‌‌کنند.

بهترین راه‌حل‌، نادیده‌گرفتن و در واقع بی‌محلی به آنهاست. آنها با «توجه و پاسخ‌های احساسی» روحیه می‌گیرند آنها را می‌توانید مسدود(بلاک) کنید.

برای دفاع و محافظت خود در برابر تبلیغات و هرزنامه‌های ارسال شده توسط ترول‌ها و ربات‌های مخرب، می‌توانیم پیش‌زمینه هر موضوع را با دقت بررسی کنیم و با استفاده از داده‌های بزرگ و یادگیری، ربات‌ها را از کاربران واقعی تشخیص دهیم. هرچند تمایز قائل شدن بین ترولینگ و ربات با کسی که واقعا می‌خواهد در مورد موضوعی بحث کند سخت است اما می‌توان با کسب تجربه و مقایسه، آنها را تشخیص داد.

ربات‌ها و ترول‌ها خیلی زود از موضوع خارج می‌شوند و بارها پست می‌گذراند تا زمانی که پاسخی را که می‌خواستند برانگیزند. آنها از میم‌ها، گیف‌ها و تصاویر برای پاسخ دادن به دیگران استفاده می‌کنند. از دیگر راه‌های تشخیص ربات‌ها نادیده گرفتن شواهد و حقایق است که اگر با دیدگاهشان متناقض باشد، تائید نمی‌کنند. بیشتر ترول‌ها و گاهی ربات‌ها از لحن تحقیرآمیز یا تقابلی استفاده و طرف مقابل را تحریک می‌کنند.

اینستاگرام بر اعتماد به نفس و حتی جهان‌بینی نوجوانان تاثیر میگذار و از روش‌های مختلفی برای “جعل” شخصیت آنان بهره می‌برد.

ارائه ایده‌آل‌های غیرواقعی: اینستاگرام پر از تصاویر افراد با ظاهر بی‌نقص و زندگی‌های ایده‌آل است. نوجوانان با مقایسه خود با این تصاویر، دچار احساس خودکم‌بینی و ضعف اعتماد به نفس می‌شوند.

ترویج زندگی پر از مصرف‌گرایی: اینستاگرام با تبلیغات و نمایش لایف‌استایل‌های مصرف‌گرا، نوجوانان را به خرید و مصرف زیاد تشویق می‌کند و این روی ارزش‌ها و شخصیت آن‌ها تأثیر می‌گذارد.

تشویق به جلب توجه بیشتر: سیستم لایک‌ها و فالوورها نوجوانان را به دنبال جلب توجه بیشتر می‌کشاند. این رقابت برای محبوبیت و مقبولیت، ارزش‌های آن‌ها را تغییر داده و می‌تواند منجر به رفتارهای ساختگی برای جلب توجه شود.

تحمیل استانداردهای خاص زیبایی: اینستاگرام استانداردهای خاصی از زیبایی را ترویج می‌دهد و این باعث می‌شود که نوجوانان از ظاهر طبیعی خود راضی نباشند و برای رسیدن به این استانداردها به تغییراتی در ظاهر خود فکر کنند.

ایجاد حس عدم رضایت از خود: نوجوانان با دیدن زندگی‌های فریبنده دیگران ممکن است دچار این احساس شوند که زندگی خودشان کمبودهایی دارد و دچار حس عدم رضایت از خود شوند.

انتشار محتوای ناپایدار و موقتی: ویژگی استوری‌ها و پست‌های موقتی، نوجوانان را به انتشار بیشتر محتوای احساسی و غیرمنطقی تشویق می‌کند که می‌تواند شخصیت ناپایداری را در آن‌ها ایجاد کند.

الگوهای نادرست رفتاری: اینستاگرام با ترویج رفتارهای خاص مانند داشتن زندگی تجملاتی، ماجراجویی‌های غیرواقعی و رفتارهای افراطی، الگوهای رفتاری نادرستی را به نوجوانان نشان می‌دهد.

فشار اجتماعی برای هم‌رنگی با دیگران: بسیاری از نوجوانان برای تطبیق با هنجارهای اینستاگرام و جلوگیری از احساس طردشدگی، ممکن است تغییراتی در شخصیت و سبک زندگی خود بدهند تا مقبولیت بیشتری داشته باشند.

ایجاد شخصیت دوم و “نمایشی": برخی نوجوانان شخصیت واقعی خود را پنهان می‌کنند و شخصیتی نمایشی را برای اینستاگرام می‌سازند تا تصویر خاصی از خود نشان دهند. این “شخصیت دوم” می‌تواند با گذر زمان به تضادهای درونی و بحران‌های هویتی منجر شود.

فیلترها و ابزارهای ویرایش: استفاده گسترده از فیلترها و ویرایش عکس‌ها باعث شده که افراد به ظاهر ایده‌آل دست پیدا کنند. این باعث می‌شود نوجوانان، تصویر غیرواقعی از خود ایجاد کرده و به دنبال آن باشند.

اینستاگرام با استفاده از این روش‌ها می‌تواند شخصیت و رفتار نوجوانان را به شدت تحت تأثیر قرار داده و حتی جعلی از شخصیت واقعی آن‌ها ایجاد کند که باعث چالش‌های احساسی و روانی برای آنان می‌شود.

‌‌‌‌

ساختار شبکه‌های اجتماعی ممکن است در ما تغییر رفتار ایجاد کند. مثلاً وقتی در برخی از رسانه‌های اجتماعی عکس و فیلم کوتاه از خودمان منتشر می‌کنیم و دیگران هم ما را تأیید می‌کنند، بعد از مدتی دچار هک تدریجی شخصیت می‌شویم.

وقتی می‌بینید قبلاً روح و خلق مستقلی داشتید و اگر به چیزی می‌رسیدید که درست است، لزوماً به دنبال تأیید دیگران نبودید، اما بعد از مدتی می‌بینید در فلان شبکه اجتماعی که در آن فعالیت دارید، نظر دیگران برای شما خیلی مهم شده است، این به معنای هک شخصیت شما است.

‌‌‌‌

در واقع می‌توان گفت برخی ابزارها و محتواها در دنیای امروز به گونه‌ای طراحی شده‌اند که مخاطب را مجذوب و حتی معتاد کنند.

 این نوع اعتیاد که اغلب به اعتیاد دیجیتال یا اعتیاد رفتاری معروف است، بیشتر از همه در دنیای اینترنت، شبکه‌های اجتماعی، بازی‌های ویدیویی و اپلیکیشن‌ها دیده می‌شود.
 طراحی این ابزارها به‌گونه‌ای است که حس رضایت و لذت آنی ایجاد می‌کنند و افراد را به تعاملِ مداوم و بازگشتِ دوباره تشویق می‌کنند.

برای این کار، اغلب از روش‌های مختلفی استفاده می‌شود:

۱. پاداش‌های متناوب: که باعث می‌شود فرد منتظر پاداش بعدی بماند و تعامل خود را افزایش دهد.

۲. ایجاد احساس فوریت: مانند اعلان‌ها و هشدارها که حس نیاز به پاسخ سریع را در کاربر برانگیخته و او را به استفاده مداوم ترغیب می‌کند.

۳. شخصی‌سازی محتوا: در شبکه‌های اجتماعی، اغلب محتوای مورد علاقه هر فرد به او نمایش داده می‌شود و به همین دلیل، فرد کمتر می‌تواند از آن دل بکند.

۴. مکانیسم‌های رقابتی: مانند امتیازدهی یا رده‌بندی که حس رقابت را در کاربران زنده نگه می‌دارد و باعث می‌شود بارها بازگردند.

این روش‌ها با الهام از روانشناسی و شناخت رفتارهای انسانی طراحی شده‌اند و در برخی موارد شباهت زیادی با مکانیسم‌های اعتیادآور داروها دارند.