امروزه بیشتر بازنمایی‌ها و دستکاری و مهندسی افکار عمومی در حوزه زنان در حوزه‌های سرگرمی رخ می‌دهد. دقیقا در جایی که مخاطب هیچ دروازه بانی ذهنی ندارد. سینما، سریال‌ها، صنعت مد و تبلیغات و شبکه‌های اجتماعی همچون؛ اینستاگرام و شبکه های تصویر محور عامل بازتعریف متأثر از بازنمایی رسانه‌ای نقش زن می‌باشند.

تعریف از زن زیبا، زن مقبول، مادر موفق و همسر نمونه در این تولیدات به‌شدت دست‌خوش تغییر شده است.

در برخی تولیدات رسانه‌ای هویت زن، هویتی رها از تعهد است که هر لحظه بخواهد این اختیار را دارد که روابط اجتماعی، خانوادگی و زناشویی خویش را ترک کند. این موضوع متأسفانه با تأکید بر استقلال زنان به صورت افراطی به افکار عمومی منتقل می شود.

در این سیر صعودی که رسانه ها برای زن بازنمایی و تعریف کرده اند کشف حجاب حرف تازه ای نیست بلکه جزئی از استقلال و هویت رها شده آنها در فضای مجازی ست .

وقتی ظرف انتخاب‌های یک نوجوان در الگوبرداری از افراد مختلف در رسانه‌هامحدود باشد و صرفاً به ویترین موجود - یعنی افرادی که بیشتر در رسانه بازنمایی می‌شوند پژواک صدا و تصویر آنها بیشتر پیچیده می‌شود- توجه کند، ترجیح می‌دهد که بیشتر این افراد را انتخاب کند.

وقتی مهارت جست‌وجوگری برای الگو برداری وجود نداشته باشد، این اتفاق طبیعی است. یکی از انگیزه های نوجوانی که به سراغ سلبریتی‌ها می‌رود این است که انتخاب‌گری خود را به سایرین نشان دهد و بگوید که من برخلاف نظر خانواده مدرسه یا حاکمیت کسی را انتخاب می‌کنم که خودم دوست دارم و به کسی علاقه می‌ورزم که خودم دوست دارم و خودم او را انتخاب کرده‌ام؛

پس باید این حق انتخاب‌گری را برای نوجوان قائل باشیم و به رسمیت بشناسیم و به جایش انتخاب‌های متنوع‌تری را در اختیار او قرار دهیم. در کنار گفت‌وگوهای نقادانه، غنی سازی محیط‌های تربیتی نوجوانان اقدامی است که می‌تواند مفید باشد.
با نوجوانانی که درگیر موج های سلبریتی‌ها می‌شوند چطور تعامل کنیم؟

نوجوان‌های طرفدار، دوست ندارند که بشنوند که ما مستقیماً سلبریتی و بت آنها را نقد و نفی می‌کنیم.از این نوجوانان بخواهیم که شخصیت و ویژگی‌های سلبریتی را از یکدیگر تفکیک کنند و او را نقد کند، برای این ویژگی‌ها ارزش گذاری انجام دهند و بررسی کنند که چقدر از ویژگی‌هایی که تفکیک شده، منفی است و نباید از آن الگو گرفت و کدامیک از آنها مثبت است.

گفتم: من تورا دوست دارم پرسید: آیا همین دوست داشتن کافیست؟

شاید دوست داشتن و محبت را برای خودمان درست معنا نکرده باشیم که امروز فکر می‌کنیم محبت یعنی همین ابراز علاقه‌ای که به شخصی یا مکتبی یا چیزی داریم.

این ابتدای مسیر است و حتی قدم اول هم نیست و شرط اول قدم آن است که مجنون باشید. مجنون مصداق خوبی برای عاشقانه زیستن است و عاشقانه زیستن یعنی فراموشی خود و غرق در محبوب شدن.

غریق در عشق خود را نمی‌بیند و راه نجات را فقط معشوق می‌داند؛ تمام ساحت‌های نفس خود را بر اساس مبانی مورد نظر معشوق چیدمان می‌کند و حرکتی همه جانبه به سمت معشوق دارد.

از لوازم عشق و حب سعی در مشاکلت بیشتر به محبوب و معشوق است و اگر خود را عاشق کسی می‌دانیم اما سعی در همسنخی با او نمی‌کنیم این نو احساسات را نمیتوان عشق نام گذاری کرد.

از لوازم دیگر عشق، مطیع بودن در مواجهه با امر محبوب است؛او چه می‌خواهد تا عاشق برای جلب رضایتش همان کند
در کجاست تا عاشق هم همان جا باشد.

کدام سمت وسو را دارد تا عاشقم هم به همان سمت روانه شود.حال باید از خود بپرسیم چقدر مشاکلت با حضرت سید الشهدا در وجودمان حاصل کردیم که خود را محب و عاشق او بدانیم تا بعد بتوانیم ادعا کنیم این حب موجب نجاتمان است نه کیدی از کیدهای شیطان برای فرار از حقیقت؟

همه چیز درباره «رژیم مصرف رسانه‌ای»

رژیم مصرف رسانه‌ای، یعنی چگونه از رسانه‌ها درست و به اندازه استفاده کنیم که آسیب‌هایش به حدّاقل و بهره‌وری ما به حدّاکثر برسد.

همه‌‌ ما با شنیدن کلمه‌‌ی رژیم، یاد رژیم غذایی می‌افتیم که دکترهای تغذیه می‌دهند و این‌که در رژیم ما، چه چیزهایی ممنوع شده است و نباید خورده شود. این ذهنیّت کامل نیست؛ چراکه رژیم غذایی معنایش فقط نخوردن یک‌سری خوردنی‌ها نیست، بلکه درست خوردن است.

ما چه خیلی لاغر باشیم و بخواهیم چاق‌ شویم و چه خیلی چاق باشیم و بخواهیم لاغر شویم، باید رژیم غذایی داشته باشیم؛ یعنی باید برنامه‌‌ی غذایی خودمان را اصلاح کنیم. اتّفاقاً در رژیم‌های غذایی، خیلی اوقات، دکتر تجویز می‌کند که خیلی چیزها را بخوریم. پس رژیم، در واقع یک برنامه است؛ برای این‌که هم نظم داشته باشیم و هم درست استفاده کنیم.

هدف اصلی برنامه‌های کنترل خانوادگی ، حفظ امنیت و حریم خصوصی افراد و کنترل استفاده آن‌ها از دستگاه‌های الکترونیکی است. برای انتخاب بهترین برنامه کنترل خانوادگی، باید به چند ویژگی کلیدی توجه کنید که شامل موارد زیر می‌شود:

1- فیلترینگ محتوا : برنامه‌های کنترل خانوادگی باید قابلیت فیلتر کردن و محدود کردن دسترسی کودکان و نوجوانان به محتوای نامناسب را داشته باشند.

2- محدودیت زمانی : برنامه‌های کنترل خانوادگی باید امکان تنظیم زمان محدودیت دسترسی به دستگاه را برای کودکان و نوجوانان فراهم کنند.

3- پیگیری فعالیت‌ها : برنامه‌های کنترل خانوادگی باید قابلیت پیگیری و ثبت فعالیت‌های کودکان و نوجوانان در دستگاه را داشته باشند.

4- محدودیت دسترسی به برنامه‌ها و بازی‌ها : برنامه‌های کنترل خانوادگی باید قابلیت محدود کردن دسترسی کودکان و نوجوانان به برنامه‌ها و بازی‌های نامناسب را داشته باشند.

به علاوه، باید به امنیت و حریم خصوصی اطلاعات کاربران برنامه نیز توجه کنید. برخی از برنامه‌های کنترل خانوادگی معروف شامل Norton Family, Kaspersky Safe Kids, Qustodio, FamilyTime و Net Nanny و پادویش هستند. قبل از استفاده از هر برنامه‌ای، بهتر است نظرات کاربران و معایب و مزایای آن را بررسی کنید و سپس تصمیم گیری کنید.

شهید آوینی از قول روژه گارودی در کتاب «هشدار به زندگان» این نکته را آورده که: «اقتصادِ آزاد، به شیوهٔ غربی، برای رفع احتیاج بازار نیست بلکه برای ایجاد بازارِ احتیاج است»! آوینی می‌گوید: مصرف بیشتر برای تولید بیشتر، ضرورت حتمی اقتصاد امروز است؛ چرا که اگر کالاهای تولیدشده مصرف نشوند امکان توسعهٔ تولید، یعنی امکان توسعهٔ اقتصادی، وجود نخواهد داشت.

بنابراین، برای تولید بیشتر که ضرورت توسعهٔ اقتصادی است باید مردم را به مصرف هرچه بیشتر ترغیب کرد و بدین علت است که تبلیغات یکی از ارکان اساسی توسعه به شیوهٔ غربی است. روژه گارودی نیز همین مسئله را با بیانی دیگر مورد توجه قرار داده است و می‌گوید: تبلیغات تجاری، به شیوهٔ غربی، بیش از آن که مایهٔ تباهی طبیعت باشد موجب هلاکت انسان است.

تصور این که مردم دنیا حتی برای لحظه‌ای به نیازهای حقیقی خویش و الگویی متناسب با حوائج واقعی انسان بازگردند، برای یک اقتصاددان وحشتناک‌ترین چیزی است که ممکن است اتفاق بیفتد. اگر حتی برای یک لحظه چنین اتفاقی در دنیا بیفتد و مردم فقط برای یک لحظه، درست به اندازهٔ نیاز واقعی خویش مصرف کنند، ادامهٔ روند کنونی توسعهٔ صنعتی دچار مخاطرات و بحران‌هایی خواهد شد که تصور آن بسیار دشوار است. ‌‌‌‌