گفتم: من تورا دوست دارم پرسید: آیا همین دوست داشتن کافیست؟

شاید دوست داشتن و محبت را برای خودمان درست معنا نکرده باشیم که امروز فکر می‌کنیم محبت یعنی همین ابراز علاقه‌ای که به شخصی یا مکتبی یا چیزی داریم.

این ابتدای مسیر است و حتی قدم اول هم نیست و شرط اول قدم آن است که مجنون باشید. مجنون مصداق خوبی برای عاشقانه زیستن است و عاشقانه زیستن یعنی فراموشی خود و غرق در محبوب شدن.

غریق در عشق خود را نمی‌بیند و راه نجات را فقط معشوق می‌داند؛ تمام ساحت‌های نفس خود را بر اساس مبانی مورد نظر معشوق چیدمان می‌کند و حرکتی همه جانبه به سمت معشوق دارد.

از لوازم عشق و حب سعی در مشاکلت بیشتر به محبوب و معشوق است و اگر خود را عاشق کسی می‌دانیم اما سعی در همسنخی با او نمی‌کنیم این نو احساسات را نمیتوان عشق نام گذاری کرد.

از لوازم دیگر عشق، مطیع بودن در مواجهه با امر محبوب است؛او چه می‌خواهد تا عاشق برای جلب رضایتش همان کند
در کجاست تا عاشق هم همان جا باشد.

کدام سمت وسو را دارد تا عاشقم هم به همان سمت روانه شود.حال باید از خود بپرسیم چقدر مشاکلت با حضرت سید الشهدا در وجودمان حاصل کردیم که خود را محب و عاشق او بدانیم تا بعد بتوانیم ادعا کنیم این حب موجب نجاتمان است نه کیدی از کیدهای شیطان برای فرار از حقیقت؟

امام حسین (علیه السلام)متعلق به همه است، در این شکی نیست؛ اما اگر امام حسین(علیه السلام) را پذیرفتیم بقیه‌ی دین و مکتب را نباید پذیرفت؟پیش از آنکه به نقد یا تایید محتوای گفتگوهای برنامه پرداخته شود، باید به اساس ساخت این برنامه توجه کرد.

برنامه اینترنتی «مهلا» امسال نیز با همه نقاط قوت و ضعفش در محرم با اجرای محمدحسین پویانفر در حال پخش است. افراد متعدد بسیاری از جمله مهران غفوریان، جواد خیابانی و حسین راغب در این برنامه آمده‌اند. سخن گفتن از امام حسین (علیه السلام) عالی است، باید بیشتر هم بشود.

در لابه‌لای صحبت‌های این برنامه، یک نکته بیش از اندازه بزرگ‌نمایی ‌شد که امام حسین (علیه السلام) متعلق به این چهل سال پس از انقلاب اسلامی نیست و برای همه مردم است، چه گنه‌کار باشد چه مؤمن.

این حرف، درست است ولی تمام حقیقت نیست. حضرت اباعبدالله(علیه السلام) برای همه است، کسی ایشان را به انحصار در نیاورده است؛ اما دوست‌داشتن امام حسین(علیه السلام) نیازمند عمل به اعمال و تحفّظ به قیوداتی است. نمی‌شود کسی را دوست داشت، برای وی عزاداری کرد و اشک ریخت ولی به خواست او نظر او اهمیتی نداد!

گفتن بخشی از واقعیت نه همه‌ی آن، منجر به رشد کاریکاتوری دین در ما می‌شود.از همه مهم‌تر اگر کسانی عیب و نقضی در اجرای دین دارد چه در ظاهر و چه در باطن، دلیل بر مخالفت ورود آنها به دستگاه اباعبدالله(علیه السلام) نیست ولی باید در جهت اصلاح ایشان گام برداشته شود.

چرا برای دیده شدن برنامه باید از افراد سرشناس دعوت شود؟

چه شاهرخ ضرغام‌ها و طیب حاج‌رضایی‌ها در طول تاریخ بوده‌اند که تخطی‌ از دین داشتند(خلافکار بودند) ولی با احترام گذاشتن به دستگاه امام حسین اصلاح شدند. هیچ‌کس و هیچ‌چیزی برای ورود بدحجاب و حتی بی‌حجاب مانع نیست – البته درصورتی‌که ورودش سازمان‌یافته نباشد – اما با این قید که منجر به اصلاح شود، نه آن که بعد هیات «روز از نو روزی از نو».

گاهی اوقات افراد عادی جامعه که شناخته شده نیستند، میزان معرفت نظری و عملی بیشتری نسبت به حقیقت از جمله معرفت حسینی دارند و پخته تر از افراد سرشناس به آن دست مباحث توجه می‌کنند.

باید پرسید که هدف و اولویت برنامه چیست؟دیده شدن در مقیاس زیاد یا بیان حقیقت؟ دعوت از افرادی که میزان معرفت کافی برای معرفی و تبلیغ شخصیتی مثل امام حسین(علیه السلام) رو ندارند بزرگترین ضعف برنامه است.

البته احساس می‌شود برنامه‌هایی به این سبک اولویت ترویج و تبلیغ مبتنی بر برانگیختگی احساسات داشته باشند تا ایجاد معرفت و شناخت.در پایان هم باید گفت که بخشی از اصلاح عزادار امام حسین(علیه السلام) نیز به عهده سخنران، مداح و عوامل هیئات است.

مقدمات اثر گذاری رسانه یزیدی

اول، چرا از رسانه علیه امام استفاده کردن؟

چون یکبار علیه امام حسن مجتبی( علیه السلام ) حربه ایشان جواب داده بود. از طرفی هم چون خود مردم از امام خواسته بودند که بیان جنگ پرهزینه و پر تلفاتی برای حکومت یزید می شد و شاید کلا نابود و از بین میرفت . پس بهترین راه استفاده از ابزار رسانه است.

دوم کاتالیزورهای اصلی رسانه یزیدی

۱. یزید خودش احمق می باشد . پس ابن زیاد که زیرک است انتخاب می شود برای رهبری عملیات رسانه ای

۲. پول و مقام در کنار عملیات رسانه ای ابزار مهمی بود. هم به افراد مهم قبائل هم بعضا به مردم

۳. کوفیان سواد رسانه نداشتند و بارها امویان روی جهلشون حساب باز کردند

سوم زمینه های فکری و فرهنگی کوفه

۱. مردم و سران کوفه مادی گرا بودند و بسیارشان برای غنیمت و مقام از امام دعوت کرده بودند. یعنی ایدئولوژی نداشتن و آدم بدون ایدئولوژی راحت با شبهات یا فریب ها منحرف می شود .

۲. وجود شبهات و شک نسبت به ولایت بود. یعنی ایمان راسخ به امامت و تشکیل حکومت اسلامی نداشتند و علما هم در فرهنگ سازی اعتقادی کم کاری داشتند.

۳. وضعیت اسفناک فرهنگی. روایت داریم که امام علی (علیه السلام) به مردم کوفه فرمودند : میخواهیم یک زن را سنگسار کنیم هرکس گناه مشابهش رو انجام نداده بیاد. اما جز ایشان ، امام حسن و امام حسین کسی نیامد.

همچنین تصورتون مثل فیلم مختار نباشد از اون زمان. وضعیت پوشش و حجاب و مجالس می مشروب و رقص بپا بوده در کوفه و در موردش از امام علی روایت داریم. از مردمی از که مسلمانی فقط اسمش رو حمل میکنن چه انتظاری میرود؟ اینکه به هر سمتی که هوسشون رو تامین کند بچرخند.

 اصطلاح FOMO یا Fear of Missing Out به ترس از دست دادن چیزی یا اتفاقی مهم در زندگی اشاره دارد. افرادی که با این اختلال روبرو هستند، به شدت نگران این هستند که ممکن است چیزی را از دست بدهند و این باعث اضطراب و تنش در آنها می‌شود. برای مدیریت فومو، می‌توان از روش‌های روان‌شناختی مانند روش‌های تمرینِ توجه و مدیتیشن استفاده کرد. همچنین بهبود مهارت‌های ارتباطی و توانایی‌های اجتماعی می‌تواند به کاهش نشانه‌های این اختلال کمک کند.

در رسانه‌ها، اصطلاح فومو به معنی استفاده از روش‌هایی است که افراد را به احساس ترس برای از دست دادن خبرها، اتفاقات و محتواهای مهم دچار می‌کند. به عنوان مثال، برخی وب‌سایت‌ها، شبکه‌های اجتماعی و برنامه‌های خبری از عناوین تحریک‌آمیز، تصاویر جذاب و پیام‌های فوری استفاده می‌کنند تا باعث شوند افراد حس از دست دادن اخبار روز را تجربه کنند.

از این روش برای جذب ترافیک مصرف بیشتر و افزایش توجه مخاطبین استفاده می‌شود و معمولاً به طور غیرمستقیم باعث ایجاد اضطراب و فشار برای مخاطبین می‌شود. این موضوع باعث شده است که برخی افراد احساس کنند نیاز دارند همیشه به‌روز باشند و برای جلوگیری از حس از دست دادن رویدادها و اطلاعات، باید به صورت مداوم خود را در فضای رسانه به روزرسانی کرده و اخبار را پیگیری کنند.

در دل خبر‌های خام و در ظاهر بدون تحلیل که رسانه‌ها منتشر می‌کنند، گاه عبارات و واژه‌ها به گونه‌ای انتخاب می‌شوند که بتوانند بر ناخودآگاه مخاطب تأثیرگذار باشند و پیام مدنظر آن رسانه را منتقل کنند.
این عبارات و کلیدواژه‌ها اغلب به گونه‌ای هستند که به کارگیری آن‌ها در متن خبر، هیچ شبهه‌ای را در مخاطب عام، از باب جهت‌دار بودن خبر ایجاد نمی‌کند و مخاطب حتی پس از رؤیت چندباره آن عبارات، تردیدی در باب بی‌طرفانه بودن متنی که می‌خواند، پیدا نمی‌کند. ذهن او به شکلی ناخودآگاه و بی‌آنکه متوجه این سوگیری شود، به همان سوی مدنظر رسانه منتشرکننده خبر متمایل می‌شود.

 این مدل اطلاع‌رسانی به رغم آنکه در متن خود جهت‌گیری خاص دارد، اما، چون زیرکانه و حرفه‌ای اعمال می‌شود، مخاطب را به این باور می‌رساند که رسانه مدنظرش بی‌طرف است. اما آن رسانه بی‌طرف نیست و خبر را هم خام منتشر نکرده است بلکه طرفداری‌اش را چنان حرفه‌ای اعمال کرده که به چشم مخاطب نمی‌آید. در واقع چنین رسانه‌ای، با یک واژه و یک عبارت تحلیل خودش را ارائه و حتی به ذهن مخاطب القا کرده است.

مدل حرفه‌ای این اقدام را در متن خبر‌های بی‌بی‌سی فارسی، متعدد می‌توان دید. بی‌بی‌سی برای جلب اعتماد مخاطب، تلاش می‌کند بی‌طرف به نظر برسد، چنانکه اغلب مخاطبانی که سواد رسانه‌ای و روزنامه‌نگاری ندارند، متوجه زیرکی بی‌بی‌سی در تنظیم متن خبر و گنجاندن کلمات تحلیلی و جهت‌دار در متن آن نمی‌شوند. نمونه‌هایی از این دست را اجمالاً مرور می‌کنیم تا مفهوم و مصداق آنچه بیان می‌کنیم، روشن‌تر شود: مثلاً استفاده از عباراتی همچون : معلم زندانی ،کارگر محکوم شده ،زندانی اهل سنت ، دانشجوی معترض و …

این گونه توصیفات از فرد دستگیر شده یک چهره‌ی موجه می‌سازد و در واقع او را تطهیر می‌کند. از سویی اشاره به گزاره‌های هویتی یک تروریست که موجه است و نقشی در مجازات او ندارد، باعث می‌شود مخاطب تصور کند او را بی‌دلیل گرفته‌اند؛
مثلا: یک معلم نباید زندانی شود، این پیامی ا‌ست که مخاطب از عبارت معلم زندانی دریافت می‌کند، اما اگر آن معلم اقداماتی ضدامنیتی داشت چطور؟!

یا آنکه قومیت افراد نباید باعث زندانی شدن بشود، دانشجو و کارگر بودن و مذهب هم دلیل زندانی شدن نیست، اما بی‌بی‌سی می‌کوشد گزاره‌هایی از هویت این افراد را بیان کند که معصومانه و بی‌ربط به جرم آن‌ها باشد. اینگونه او می‌تواند جمهوری اسلامی را ظالم نشان دهد…

در مورد دیگری مثلاً، بی‌بی‌سی برای اخبار پیرامون صادرات بنزین ایران به لبنان از عبارت «بنزین ایران» استفاده می‌کند، اما درست آن است که بنویسد «بنزین خریداری شده از ایران»…!!

بی‌بی‌سی می‌داند سال‌ها جنگ روانی غرب بر این استوار بوده که پول مردم ایران خرج لبنان می‌شود و حالا ترجیح می‌دهد همان ذهنیت را تعمیق کند و به مخاطب نگوید که آن بنزین خریداری شده است…!!!

بی‌سبب نیست که بسیاری از عوام تصور می‌کنند بی‌بی‌سی روایتگر بی‌طرفی از اخبار است. چه آنکه سوگیری بی‌بی‌سی، چنانکه ذکر آن رفت، غیرمحسوس و ناملموس انجام می‌شود و مخاطبی که دقیق و اهل تحلیل نباشد، متوجه آن نمی‌شود.

اگر فردی ناآگاه در سال ۱۴۱۰ بخواهد در اینترنت درباره‌ی مهسا امینی تحقیق کند، اولین سایتی که برای او نمایش داده می‌شود سایت معاند با جمهوری اسلامی یعنی ویکی‌پدیاست که در آن سایت روایت دروغین قتل به وسیلۀ ضربه به سر توسط مأمورین جمهوری اسلامی، علت مرگ این دختر بیان شده… ولی از بیماری‌های زمینه‌ای این خانم و عکس‌های سی‌تی‌اسکن سر او [که نشانی از ضربه ندارد]، گزارش مفصل پزشکی قانونی و اعتراف پدرش مبنی بر عدم ضرب‌دیدگی سرِ دخترش، هیچ خبری نیست!

تاریخ را رسانه‌داران می‌نویسند؛ یعنی در ویکی‌پدیا و شبکه‌های معاند، یکی از کشته‌شدگان اغتشاشات اخیر دختری جوان به نام نسیم صدقی معرفی می‌شود، امّا اکنون که چند روز است قاتل این دختر دستگیر شده، هیچ خبری از تکذیب روایت قبلی و بیان روایت جدید یعنی قتل این دختر توسط یک قاتل فراری ارائه نمی‌گردد!

آیندگان ما را بر اساس همین دروغ‌های فراگیر که توسط رسانه‌های بزرگ بیان می‌شود، قضاوت خواهد کرد! لذا باید موضوع رسانه‌دار بودن در سطح جهان را جدی بگیریم!

آینده از آن افرادی است که بتوانند علیه روایت‌های دروغ، روایت‌های حقیقی را تبیین کنند!