1.هنگامی که به شبکه‌های عمومی وای‌فای متصل هستید به حساب‌های بانکی، ایمیل، شبکه‌های اجتماعی وارد نشوید و اطلاعات حساس و مهم‌تان را از طریق وای‌فای عمومی ارسال نکنید نام‌های کاربری و رمز عبور و پسورد دوم خود را بلافاصله بعد از اتمام کار تغییر دهید

2.تنها به شبکه‌هایی که با پسورد محافظت می‌شوند وصل شوید

3.اگر از اینترنت استفاده نمی‌کنید حتما وای‌فای خود را غیرفعال کنید تا دیگران نتوانند سوء‌استفاده کنند

4.اگر در حال کار با یک کامپیوتر عمومی هستید مراقب اطراف خود باشید، آن‌ها به راحتی می‌توانند اطلاعات
شما را موقع وارد کردن به کی‌بورد به خاطر سپرده و حفظ کنند

5. قابلیت به اشتراک‌گذاری فایل‌ها، چاپگر‌ها و … و یا امکان ارتباط از راه دور به دیگر سیستم‌های کامپیوتری مستقر در آن مکان را خاموش کنید

6. همچنین دقت داشته باشید تمامی سایت‌های مهم در فرم‌های ورود اطلاعات خود از ارتباط امن Https استفاده می‌کنند نه Http (امنیت پایین) و این پروتکل می‌تواند تا حدودی ایمن باشد

در دنیایی که حتی آبِ خوردن پولی است، اینترنت نعمت بزرگیست! یک دنیای رایگان که معدود خدمات پولی آن هم در مقایسه با مخارج دنیای واقعی هیچ است؛ گوگل هیچ پولی بابت خدمات گرانقدری که می‌دهد نمی‌گیرد. فیسبوک و توییتر به رایگان بستری برای ارتباط و تبادل نظر میلیاردها انسان در سراسر جهان را فراهم کرده اند. تلگرام، واتساپ، بله، ایتا و …؛ همگی رایگان‌اند!

اما چرا؟!
۱) جاسوسی محترمانه:
آیا تا به حال این احساس را داشته‌اید که زیر نظر هستید؟ حسی مثل اینکه کسی دنبالتان می‌کند. همان وقت‌هایی که مشغول کار روزمره‌ی خودتان هستید اما ناگهان می‌ایستید و نگاهی دزدکی به پشت سرتان می‌اندازید! یا قدم‌هایتان را تند کرده و با عجله به خانه می‌روید…! آیا واقعاً کسی شما را دنبال می‌کرد؟ احتمالا نه! در دنیای واقعی کمتر چنین تجربیاتی رخ میدهند و شاید خیلی از ما تحت تاثیر سریال های دزد و پلیسی چنین تصوراتی می‌کنیم، اما این موضوع در فضای مجازی فرق می‌کند!

تقریبا همه ما با مشکلات حریم خصوصی در اینترنت آشنا هستیم و هر از چندی اخبار هک، حمله سایبری یا جاسوسی حکومت‌ها از مردم را شنیده‌ایم. اما خوب است بدانید که علاوه بر حکومت‌ها، صمیمی‌ترین دوست شما در اینترنت نیز لحظه به لحظه شما را رصد می‌کند و درست در همان حالی که مشغول انجام کارهای روزمره‌ی خود در اینترنت هستید، او شما را زیر نظر دارد و در گوشه دنجی مشغول ثبت اطلاعات شخصی شماست.

این دوست عزیز کیست؟!
گوگلِ دوست‌داشتنی با شبکه گسترده و البته جذّاب، محصولات خود (از سرچ و جیمیل و عکس و مپ بگیرید تا یوتیوب و اندروید و محصولات سخت افزاری آن!) ما را در دام خود گیر انداخته است! به‌طوریکه زندگی در دنیای اینترنت، یعنی ورود اجباری به حصار محصولات گوگل!

البته این موضوع به تنهایی ایراد خاصی ندارد؛ گوگل خلّاق است، نیازها را خوب شناسایی و خوب‌تر پاسخ می‌دهد! لذا هر کسی، هر قدر هم مقاومت کند، آخر سر، کم یا زیاد، به محصولات آن تن می‌دهد؛
اما این‌را هم بپذیرید که گوگل از کنار اطلاعات کاربران بی‌شمار خود ساده عبور نمی کند! (فقط پلتفرم اندروید گوگل در سال ۲۰۱۷، دو میلیارد کاربر فعال داشته است!)
در واقع هر بار که از محصولات و خدمات این غول دنیای تکنولوژی استفاده می‌کنید، بایگانی اطلاعات شخصی شما بزرگتر می‌شود؛
-گوگل به عکس‌ها و فیلم‌های شما دسترسی دارد (Google Photos)،
-ایمیل‌های شما را می‌داند (Gmail)،
-از تماس‌ها و ارتباطات شما با خبر است (Google Contacts)،
-از فایل‌ها و اسناد شما حفاظت می‌کند (Google Drive)،
-دقیقاً می‌داند که کجا از GPS استفاده کردید و کِی کجا بودید (Google Maps) و غیره…
لذا داشتن این حجم از اطلاعات یقیناً وسوسه کننده است!

۲) کاسبی محترمانه:
اما قسمت ترسناک این است که چرا گوگلِ مهربانِ ما، رایگان است…؟؟
آیا گوگل یک پروژه فی سبیل الله است که تقریبا برای هیچ یک از محصولات خود پولی از کاربران نمی‌گیرد؟! پس چرخه مالی این شرکت چطور میگردد؟!
پاسخ روشن است. گوگل یک شرکت دنیای دیجیتال است؛ لذا چرخه مالی آن نیز بر پایه اطلاعات می‌چرخد و البته چه اطلاعاتی سهل الوصول تر از اطلاعات کاربران خودش! در واقع چه برایتان مهم باشد چه نباشد، او از سیستم شما استفاده می‌کند تا همه‌ی اطلاعاتی که می‌تواند دانستنش درباره شما جالب باشد جمع‌آوری می‌کند: چه کسی هستید؟ کجا هستید؟ چه می‌کنید؟ با چه کسانی هستید؟ و …

جمع‌بندی؛ گوگل دارد شما را تماشا می‌کند!
خدمات رایگان در دنیای اینترنت، هیچ معنایی ندارد! در واقع تعامل شما با ارائه دهنگان سرویس در سطح وب از دو حالت خارج نیست:
شما به عنوان کاربر اینترنت محصولی را می‌خرید
خودتان محصول هستید و دیگران (اطلاعات) شما را می‌خَرند.
لذا مشخص می‌شود گوگل، اینستاگرام، لینکدین، تلگرام و دیگران از کجا پول در‌می‌آورند؟
این سرویس‌ها «برادر بزرگ»هایی در حال تماشای رفتار شما هستند و از طریق اطلاعات کاربران امرار معاش می‌کنند! و تلخی ماجرا اینجاست که مهم‌ترین اطلاعات هویتی هر کدام از ما با قیمتی ناچیز به فروش می‌رسد…!
پس حریم خصوصی خود را حفظ کنید تا حداقل دست هر کسی به اطلاعات شما نرسد!

در دنیای امروز و عصر تکنولوژی رسانه ها و شبکه های اجتماعی ما را با یک چالش و دوگانگی مواجه کرده اند. دوگانگی بیان احساسات. 

آدم ها همیشه به نظرات دیگران نسبت به خودشان اهمیت میدهند. برایشان مهم است که دیگران در مورد آنها چه فکری میکنند و قضاوت ها در مورد خودشان چیست. 

شبکه های اجتماعی ما را دقیقا در معرض قضاوت دیگران قرار میدهد. و مطمئنا کسی نمیخواهد که نظرات بدی دریافت کند. در این بین برخی برای دریافت نظرات مثبت و به اطلاح خودمان لایک حاضرند از خود واقعی شان عبور کنند! 

اما آیا تابحال به دلیل این رفتار فکر کرده ایم؟ اینکه چه چیزی باعث شده است کسی احساسات واقعی اش را پنهان کند، و راه دروغ را در پیش بگیرد؟ 

تا به حال به این فکر کرده ایم که شاید ما هم یکی از علت های این رفتار در دیگران باشیم؟ با قضاوت های عجولانه یا تلاش نکردن برای درک دیگران.

چقدر سعی میکنیم خودمان را جای دیگران بگذاریم و تلاش کنیم آنها را بفهمیم؟ شاید اگر بیشتر به این موضوع اهمیت میدادیم اکنون دروغ های کمتری میشنیدیم و میدیدم …  ‌‌‌‌     ‌‌‌‌‌‌   

کسانی که فیلم هایی همچون کی درام ها را مشاهده کردند با این نماد آشنا هستند..

کابوس گیر یا dream catcher دریم کچر ها امروزه به دنیای مد و زیورآلات هم راه باز کرده اند و بدون آشنایی با تاریخچه و عقاید خرافی و باطلی که در خود دارند مورد استفاده عموم مخصوصا جوانان و نوجوانان قرار میگیرد.

در فرهنگ و باور سرخ پوستان اوجیبوایی هوا از رویا و کابوس آکنده است ، پس با آویزان کردن این سازه ، رویاهای خوب از درون سوراخ مرکزی کابوس گیر عبور کرده و به فردی که خوابیده است می‌رسد و کابوس ها در تارهای آن به دام افتاده و با طلوع خورشید نابود می‌شوند .

 این کالا صرفا یک وسیله ی تزیینی نیست و این کالا با خود، فرهنگ خودش را هم به همراه خواهد آورد و این یک مسئله ی فرهنگی است .

خرافه و خرافه گرایی یکی از آفت های موجود در هر فرهنگ و آیینی است که باید با آگاهی و تبیین به مقابله ی با آن پرداخت.

عاشورا و قیام حضرت اباعبدالله الحسین (ع) در ذات خود مهمترین و بزرگترین رسانه برای ماندگاری اسلام است،رسانه‌های بیگانه‌ای مانند بی‌بی‌سی هیچ‌گاه به طور مستقیم نمی‌گوید که عاشورا یا محرم و عزاداری بد است، بلکه بی‌بی‌سی به نقل روایت‌ها توسط اشخاص بدون در نظر گرفتن صحت آن می‌پردازد و یکی از تکنیک‌های جدی این رسانه و دیگر رسانه‌های بیگانه برای انتقال مفاهیم راهبردی خود است…

تکنیک‌ها یا تاکتیک‌هایی از قبیل مسخ، تهدید، تخریب، تحریم و بایکوت مراسم دینی و مذهبی، به همراه اعتبار زدایی و شهرت‌زدایی از این مراسم و ریشه‌های مذهبی و تاریخی آن در دستور کار رسانه‌های مختلف فارسی‌زبان بیگانه قرار گرفته است.

همچنین رسانه‌های بیگانه تلاش‌ می‌کنند تا با حاشیه‌سازی و برجسته‌سازی اموری که جزء اصل این فرهنگ به شمار نمی‌آیند، سبب تقلیل سطح منزلت عاشورا و فرهنگ آن شوند.

مواردی مانند انتصاب این مسأله به حکومت یا حکمرانی یا حتی مسائل اقتصادی و نیازمندی‌های اقتصادی افراد تا مسائل دیگر بخشی از این حاشیه هاست.

حجم استوری‌ها، پست‌ها و کامنت‌های خودساخته توسط ربات‌ها ذهن مخاطب را به سمتی هدایت می‌کند که از اصل واقعه عاشورا به حواشی پرداخته شود.

حاشیه سازی‌ها، بزرگنمایی حواشی و دادن تریبون به مردم برای پر رنگ‌سازی حواشی از تاکتیک‌های رسانه‌های بیگانه است…

رسانه‌های بیگانه در جامعه ما زندگی نمی‌کنند و درکی نسبت به ارادت و عشق مردم به سیدالشهدا (ع) و ایام محرم و صفر ندارند، اینکه مردم بدون هیچ گونه دخالت حاکمیتی از روی عشق و اخلاص، از کوچک تا بزرگ مشغول برپا کردن خیمه‌ها هستند را نه باور نمی‌کنند و نه می‌پسندند.

آنان از نهادینه شدن فرهنگ ایستادگی در مقابل استکبار در کودکان و عشق و علاقه آن‌ها به الگو‌هایی که چند قرن از آن می‌گذرد، هراس دارند.

از اینکه چند قرن گذشته است، اما ماهیت کهن الگو‌های اسلام به واسطه مجالس سیدالشهدا (ع) در ذهن و باور فرزندان ما قوی‌تر شده است و الگو‌های #هالیوودی و غربی آن‌ها همچون سوپرمن، بت من، اسپایدر من و منهای مختلف دیگر، پس از گذشت مدتی منسوخ می‌شوند، نگرانند؛

به همین دلیل است که رسانه‌های بیگانه مدام در تلاشند تا با تاکتیک‌ها و تکنیک‌های رسانه‌ای به تخریب الگو‌های دینی ما بپردازد…

شگردهای رسانه ‌های بیگانه برای تغییر ذهن مخاطب فارسی زبان هر روز بیشتر می‌‌شود، شناختن و درک این جنگ‌ شناختی قسمتی از سواد رسانه‌ای مورد نیاز امروز ما است.

بر اساس این تکنیک تلاش می‌شود که تصویری غیرانسانی از حریف ارائه شود تا به این وسیله هم از مشروعیت طرف مقابل کاسته شود و هم انجام اعمال خشن و تند علیه او توجیه شود.

برای مثال در ایام انتخابات، منتشر کننده خبر می‌کوشد تا تنفر و دشمنی مخاطب خود را نسبت به عقیده کاندیدای مورد نظر با استفاده از کلیدواژه هایی مثل تندرو، طالبان، متحجر و… بر انگیزد.