ربات‌ها از طریق هوش مصنوعی، رفتار کابران اینترنتی را شبیه‌سازی می‌کنند تا انتشار اخبار جعلی طبیعی به نظر برسد. ربات‌ها حتی می‌توانند محبوبیت مصنوعی ایجاد کنند و یک شخص یا جنبش را تاثیرگذار کرده و تقویت کنند.

ربات‌ها، اخبار جعلی را ابتدا با جست‌وجو و بازیابی اطلاعات غیرمجاز در وب منتشر می‌کنند؛ سپس به طور مداوم در سایت‌های رسانه‌های اجتماعی پست می‌کنند و از موضوع‌های پرطرفدار و هشتگ‌ها استفاده می‌‌کنند.

بهترین راه‌حل‌، نادیده‌گرفتن و در واقع بی‌محلی به آنهاست. آنها با «توجه و پاسخ‌های احساسی» روحیه می‌گیرند آنها را می‌توانید مسدود(بلاک) کنید.

برای دفاع و محافظت خود در برابر تبلیغات و هرزنامه‌های ارسال شده توسط ترول‌ها و ربات‌های مخرب، می‌توانیم پیش‌زمینه هر موضوع را با دقت بررسی کنیم و با استفاده از داده‌های بزرگ و یادگیری، ربات‌ها را از کاربران واقعی تشخیص دهیم. هرچند تمایز قائل شدن بین ترولینگ و ربات با کسی که واقعا می‌خواهد در مورد موضوعی بحث کند سخت است اما می‌توان با کسب تجربه و مقایسه، آنها را تشخیص داد.

ربات‌ها و ترول‌ها خیلی زود از موضوع خارج می‌شوند و بارها پست می‌گذراند تا زمانی که پاسخی را که می‌خواستند برانگیزند. آنها از میم‌ها، گیف‌ها و تصاویر برای پاسخ دادن به دیگران استفاده می‌کنند. از دیگر راه‌های تشخیص ربات‌ها نادیده گرفتن شواهد و حقایق است که اگر با دیدگاهشان متناقض باشد، تائید نمی‌کنند. بیشتر ترول‌ها و گاهی ربات‌ها از لحن تحقیرآمیز یا تقابلی استفاده و طرف مقابل را تحریک می‌کنند.

اینستاگرام بر اعتماد به نفس و حتی جهان‌بینی نوجوانان تاثیر میگذار و از روش‌های مختلفی برای “جعل” شخصیت آنان بهره می‌برد.

ارائه ایده‌آل‌های غیرواقعی: اینستاگرام پر از تصاویر افراد با ظاهر بی‌نقص و زندگی‌های ایده‌آل است. نوجوانان با مقایسه خود با این تصاویر، دچار احساس خودکم‌بینی و ضعف اعتماد به نفس می‌شوند.

ترویج زندگی پر از مصرف‌گرایی: اینستاگرام با تبلیغات و نمایش لایف‌استایل‌های مصرف‌گرا، نوجوانان را به خرید و مصرف زیاد تشویق می‌کند و این روی ارزش‌ها و شخصیت آن‌ها تأثیر می‌گذارد.

تشویق به جلب توجه بیشتر: سیستم لایک‌ها و فالوورها نوجوانان را به دنبال جلب توجه بیشتر می‌کشاند. این رقابت برای محبوبیت و مقبولیت، ارزش‌های آن‌ها را تغییر داده و می‌تواند منجر به رفتارهای ساختگی برای جلب توجه شود.

تحمیل استانداردهای خاص زیبایی: اینستاگرام استانداردهای خاصی از زیبایی را ترویج می‌دهد و این باعث می‌شود که نوجوانان از ظاهر طبیعی خود راضی نباشند و برای رسیدن به این استانداردها به تغییراتی در ظاهر خود فکر کنند.

ایجاد حس عدم رضایت از خود: نوجوانان با دیدن زندگی‌های فریبنده دیگران ممکن است دچار این احساس شوند که زندگی خودشان کمبودهایی دارد و دچار حس عدم رضایت از خود شوند.

انتشار محتوای ناپایدار و موقتی: ویژگی استوری‌ها و پست‌های موقتی، نوجوانان را به انتشار بیشتر محتوای احساسی و غیرمنطقی تشویق می‌کند که می‌تواند شخصیت ناپایداری را در آن‌ها ایجاد کند.

الگوهای نادرست رفتاری: اینستاگرام با ترویج رفتارهای خاص مانند داشتن زندگی تجملاتی، ماجراجویی‌های غیرواقعی و رفتارهای افراطی، الگوهای رفتاری نادرستی را به نوجوانان نشان می‌دهد.

فشار اجتماعی برای هم‌رنگی با دیگران: بسیاری از نوجوانان برای تطبیق با هنجارهای اینستاگرام و جلوگیری از احساس طردشدگی، ممکن است تغییراتی در شخصیت و سبک زندگی خود بدهند تا مقبولیت بیشتری داشته باشند.

ایجاد شخصیت دوم و “نمایشی": برخی نوجوانان شخصیت واقعی خود را پنهان می‌کنند و شخصیتی نمایشی را برای اینستاگرام می‌سازند تا تصویر خاصی از خود نشان دهند. این “شخصیت دوم” می‌تواند با گذر زمان به تضادهای درونی و بحران‌های هویتی منجر شود.

فیلترها و ابزارهای ویرایش: استفاده گسترده از فیلترها و ویرایش عکس‌ها باعث شده که افراد به ظاهر ایده‌آل دست پیدا کنند. این باعث می‌شود نوجوانان، تصویر غیرواقعی از خود ایجاد کرده و به دنبال آن باشند.

اینستاگرام با استفاده از این روش‌ها می‌تواند شخصیت و رفتار نوجوانان را به شدت تحت تأثیر قرار داده و حتی جعلی از شخصیت واقعی آن‌ها ایجاد کند که باعث چالش‌های احساسی و روانی برای آنان می‌شود.

‌‌‌‌

ساختار شبکه‌های اجتماعی ممکن است در ما تغییر رفتار ایجاد کند. مثلاً وقتی در برخی از رسانه‌های اجتماعی عکس و فیلم کوتاه از خودمان منتشر می‌کنیم و دیگران هم ما را تأیید می‌کنند، بعد از مدتی دچار هک تدریجی شخصیت می‌شویم.

وقتی می‌بینید قبلاً روح و خلق مستقلی داشتید و اگر به چیزی می‌رسیدید که درست است، لزوماً به دنبال تأیید دیگران نبودید، اما بعد از مدتی می‌بینید در فلان شبکه اجتماعی که در آن فعالیت دارید، نظر دیگران برای شما خیلی مهم شده است، این به معنای هک شخصیت شما است.

‌‌‌‌

در واقع می‌توان گفت برخی ابزارها و محتواها در دنیای امروز به گونه‌ای طراحی شده‌اند که مخاطب را مجذوب و حتی معتاد کنند.

 این نوع اعتیاد که اغلب به اعتیاد دیجیتال یا اعتیاد رفتاری معروف است، بیشتر از همه در دنیای اینترنت، شبکه‌های اجتماعی، بازی‌های ویدیویی و اپلیکیشن‌ها دیده می‌شود.
 طراحی این ابزارها به‌گونه‌ای است که حس رضایت و لذت آنی ایجاد می‌کنند و افراد را به تعاملِ مداوم و بازگشتِ دوباره تشویق می‌کنند.

برای این کار، اغلب از روش‌های مختلفی استفاده می‌شود:

۱. پاداش‌های متناوب: که باعث می‌شود فرد منتظر پاداش بعدی بماند و تعامل خود را افزایش دهد.

۲. ایجاد احساس فوریت: مانند اعلان‌ها و هشدارها که حس نیاز به پاسخ سریع را در کاربر برانگیخته و او را به استفاده مداوم ترغیب می‌کند.

۳. شخصی‌سازی محتوا: در شبکه‌های اجتماعی، اغلب محتوای مورد علاقه هر فرد به او نمایش داده می‌شود و به همین دلیل، فرد کمتر می‌تواند از آن دل بکند.

۴. مکانیسم‌های رقابتی: مانند امتیازدهی یا رده‌بندی که حس رقابت را در کاربران زنده نگه می‌دارد و باعث می‌شود بارها بازگردند.

این روش‌ها با الهام از روانشناسی و شناخت رفتارهای انسانی طراحی شده‌اند و در برخی موارد شباهت زیادی با مکانیسم‌های اعتیادآور داروها دارند.

اینستاگرام به خیابان دو طرفه ای می‌ماند که در آن عده‌ای از شرق به غرب می‌روند و عده‌ای از غرب به شرق.

آنان که می‌خواهند هر دو مسیر را توامان طی کنند یا جاده را نمی‌بینند یا شرق و غرب را نمی‌فهمند و یا رهنوردان شرق و غرب را سر کار گذاشته‌اند.باید مسیر حرکتی را سوی شرق یا غرب برگزید.

جذب حداکثری به این نیست که گاهی شرق رویم و گاهی غرب،جذب فراگیر این است که اول راه خود را تعیین کنیم سپس متمایلان آن راه را ارج نهیم در وهله بعد هر کس ذره‌ای میل رسیدن به مقصد ما دارد را همراه خود بدانیم و او را بابت کندی‌ها و کاستی‌هایش پیاده نکنیم.

جذب حداکثری، رفتاری مؤمنانه و ایثارگرانه است؛ نه نقابی منافقانه و شیادانه.

کتاب این است گرام صفحه ٧٩

‌‌‌‌

مجلس نمایندگان ایالت فلوریدا لایحه‌ای را تصویب کرده که هدف آن ممنوعیت فعالیت افراد ۱۶ ساله و کمتر در شبکه‌های اجتماعی است. این درحالی است که پیش از این، چند ایالت آمریکا اقداماتی برای محدودسازی ریسک‌های آنلاین پیشروی نوجوانان انجام داده اند.

لایحه مذکور پلتفرم‌های اجتماعی را ملزم می‌کند حساب‌های کاربران کمتر از ۱۷ سال را حذف و از یک سیستم احراز هویت طرف ثالث برای بررسی افراد زیر سن ۱۷ سال استفاده کنند.

پل رنر سخنگوی ایالت فلوریدا در این باره می‌گوید: ما باید با تأثیرات مخربی برخورد کنیم که پلتفرم‌های اجتماعی بر رشد و سلامت کودکان دارند. فلوریدا در حوزه حفظ منافع و حفاظت از کودکان و سلامت ذهنی آن‌ها موقعیت متناسبی دارد.

براساس لایحه تازه تصویب شده شرکت‌های فناوری باید داده‌های خصوصی جمع آوری شده از حساب‌های حذف شده را برای همیشه از بین ببرند و در صورتیکه این کار را انجام ندهند والدین می‌توانند از آن‌ها شکایت کنند.

اکنون لایحه مذکور برای بررسی به سنای ایالت فلوریدا ارسال می‌شود.متا شرکت مادر فیس بوک و اینستاگرام، با این لایحه مخالف و معتقد است چنین اقدامی آزادی عمل والدین را محدود می‌کند و نگرانی‌هایی درباره حریم خصوصی داده‌ها به و جود می‌آورد.

البته در لایحه ایالت فلوریدا به نام شرکت‌های اینترنتی اشاره نشده است. در عوض در متن لایحه پلتفرم‌های اجتماعی به عنوان انجمن‌های آنلاینی تعریف شده اند که با ملزم کردن کاربران به ایجاد پروفایل، فعالیت آن‌ها را ردیابی می‌کنند. کاربران پس از ایجاد پروفایل می‌توانند محتوا را آپلود کنند یا فعالیت‌هایی انجام دهند و با یکدیگر تعامل داشته باشند.

یوتا نخستین ایالت آمریکایی بود که در مارس ۲۰۲۳ میلادی قانونی را برای دسترسی کودکان به شبکه‌های اجتماعی ایجاد کرد. پس از آن ایالت‌های آرکانزاس، لوییزیانا، اوهایو و تگزاس نیز قوانین مشابهی وضع کردند. همچنین ایالت‌های دیگر این کشور نیز مشغول بررسی وضع قوانین مشابهی هستند.